Boekrecensies | Gelezen in november 2022

Begin november had ik weer een fijne leesflow te pakken, maar in de tweede helft van de maand stond het lezen weer op een lager pitje. Toch heb ik 5 boeken uitgelezen. Een mix van feelgood, thriller, waargebeurd én een kerstverhaal.

De charmante cadeauwinkel | Manuela Inusa | vertaling Marion Hardoar

2022 | Boekerij | 286 pagina’s

Reeks: Valerie Lane #5

Gelezen via bibliotheek

⭐⭐⭐

Korte inhoud

De grote droom van Orchid is uitgekomen: ze is een eigen cadeauwinkel begonnen! Haar deur staat altijd open en Orchid staat voor iedereen klaar. Maar waar haar klanten blind varen op haar advies, durft uitgerekend haar grote liefde Patrick haar niet te vertrouwen.

Mijn mening

Deze keer ging ik al iets sneller terug naar Valerie Lane, het gezelligste straatje in Oxford. Na Laurie, Keira, Ruby en Susan was het nu de beurt aan Orchid om op de voorgrond te treden.

Uit de eerdere boeken leerde ik Orchid kennen als iemand die heel kattig kan reageren. “Ik heb niets met Tobin!” (Tobin is de bloemenverkoper in Valerie Lande). Ze deed me denken aan een kleuter die haar zin niet kreeg en mokkend met haar armen over elkaar roept dat ze niét verliefd is op Tobin. Ze is gelukkig met Patrick, toch?

In dit boek is Orchid voornamelijk wispelturig en besluiteloos. Om in het kleutersegment te blijven: Patrick of Tobin? De bloemblaadjes ontbraken nog net.

Het verhaal wordt ook niet meteen realistisch weergegeven. Ik vind de reacties van Patrick en Tobin op Orchids beslissingen nogal te lief en te braaf. Er mochten wat meer vonken zijn.

Het einde van het verhaal kan zo rechtstreeks uit een film komen. Ook al had ik dit einde wel een beetje verwacht, het blijft gewoon leuk om dit te lezen.

Ik word nog steeds betoverd door Valerie Lane en dat na vijf boeken, wat uitzonderlijk is. Het winkelstraatje in Oxford heeft zo’n magie dat het je blijft aantrekken.

❀❀❀

Verlost, en nu? | Uwe Porters | 2021 | Borgerhoff & Lamberigts | 160 pagina’s

Gelezen via KoboPlus

⭐⭐⭐,5

Korte inhoud

In 2019 publiceerde Uwe Porters haar bestseller Verlos ons, waarin ze verhalen uit de verloskamer deelde. Maar Uwe is meer dan een vroedvrouw, ze is een vroedvrouw die toevallig ook moeder werd. In haar nieuwe boek, Verlost, en nu? schrijft zij over de periode die start vlak na de verlossing, over hoe allesoverheersend mooi en tegelijkertijd verlammend die kan zijn. Na de bevalling beginnen moeder, partner en kind aan een fase waarin niets zeker is. Op de tast, en gewapend met groot kraamverband, is het zoeken naar evenwicht, diep graven naar die nieuwe identiteit. Uwe Porters diept het begrip ‘postpartum’ in al zijn facetten uit, tot wat het is, wat het kan zijn en wat het zou moeten zijn. Ze bespreekt taboes zoals bezoek in je kraamperiode en verschillende vormen van mentale veranderingen, maar bovenal wil ze een schouder bieden om op te leunen. Een openhartig en herkenbaar boek over de groeipijnen van een moeder.

Mijn mening

Afgelopen voorjaar las ik reeds “Verlos ons” van de Belgische vroedvrouw Uwe Porters. Sindsdien volg ik haar graag op instagram, waar ze dagelijks dingen deelt over seksualiteit, intimiteit en alle dingen over het “vrouw zijn” die je nooit geleerd hebt op de schoolbanken.

In dit boek vertelt ze voornamelijk over de postnatale periode (periode na de bevalling), maar geeft ze ook een inkijkje in haar bevallingen van Lexie en Viggo en de periode daarna. Een periode zoals het niet in de handboeken staat, maar er wel gewoon is. Ze maakt psychische problemen gewoon bespreekbaar. Ook haar man Tom komt aan het woord. (Ik smelt van dit hoofstuk: hoe lief is Tom wel niet naar Uwe en zijn kids?)

Ik ben (nog) geen moeder, maar zeggen ze soms niet “Een verwittigde vrouw is er twee waard?”
Ik heb het boek dus graag gelezen. 🙂

❀❀❀

Alles voor kerst | Myra Slot | 2022 | Dutch Venture Publishing | 66 pagina’s

Gelezen via KoboPlus

⭐⭐,5

Korte inhoud

Guusje werkt zich sinds de breuk met haar narcistische ex al jarenlang een slag in de rondte om haar droom waar te maken: een maandenlang verblijf in New York. En waar haar vriendinnen dromen van een leuke man voor kerst, is rust het enige waar Guusje naar verlangt. Ze is vastbesloten om kerstavond in haar eentje door te brengen. In bed. Met wijn, popcorn en Netflix. Maar er wordt in de dorpskroeg een kersttaartenwedstrijd georganiseerd en het prijzengeld is te hoog om te laten schieten. Dus doet ze mee, in de veronderstelling dat haar ijstaart er met de winst vandoor zal gaan. Maar het lot besluit anders en haar droom schuift weer een stukje buiten haar bereik.

Gelukkig helpen glühwein, kerstmuziek en haar vriendinnen het leed wat te verzachten, en wanneer ze Felix ontmoet en verstrikt raakt in zijn blauwe smurfenijs-ogen, lijkt de avond zowaar gered. Is hij wat ze nodig heeft voor kerst? Of heeft hij een ander plan?

Mijn mening

De schrijfstijl van Myra Slot is heel vlot en toegankelijk. Het verhaal heb je binnen een uurtje uit, afhankelijk hoe snel je leest uiteraard.

Ik miste enkel de echte kerstmagie. Het verhaal speelt zich werkelijk af met de kerstdagen, maar ik voelde magie niet. Ook het einde vond ik een beetje raar en zorgde voor een anticlimax bij mij.

Ik ben niet helemaal overdonderd door dit kerstverhaal. Gelukkig zijn er nog kerstverhalen in overvloed!

❀❀❀

Het dorp, ik weet nog hoe het was | Veerle Maebe

2022 | Houtekiet | 248 pagina’s

Gelezen via bibliotheek

⭐⭐⭐,5

Korte inhoud

Een vijftigtal getuigen nemen ons mee naar het Vlaamse dorpsleven in de jaren ’40, ’50 en ’60. Ze vertellen over gewoonten en gebruiken, over huizen zonder het minste comfort, kinderarbeid en kindersterfte. Maar ook over het rustige platteland, goede buren en samenhorigheid. We maken kennis met de echte dorpsmentaliteit die gekenmerkt werd door de nodige couleur locale. Snel zal blijken dat de sociale omgang zich meestal beperkte tot het dorp waar men louter bekenden tegen het lijf liep, waar de voordeur nog openstond en waar de band tussen de mensen, in een tijd met weinig maatschappelijke zekerheid, sterker was dan nu. Tradities zoals pensenkermissen, processies en bedevaarten vormden de hoogtepunten van het jaar en waren vaak de enige verzetjes, want hard werken was de boodschap. Geloof en devotie, die hoog in het vaandel werden gedragen, beheersten een groot deel van het dagelijks leven. Het was de tijd waarin pastoors het voor het zeggen hadden, de tijd van de kroostrijke gezinnen, van de Leuvense stoof en van de boterhammen met smout. Er wordt wel eens gezegd dat het de goede oude tijd was, maar klopt dat wel?

Mijn mening

Als kind van begin de jaren ’90 heb ik de jaren ’40, ’50 en ’60 logischerwijs niet meegemaakt. Toch herken ik zaken uit verhalen van mijn grootouders of uit de fotoboeken van toen.

In dit boek gaat auteur Veerle Maebe in gesprek met de jeugd/jongvolwassenen van toen. Mensen die in de jaren ’20, ’30, ’40 en ’50 geboren zijn vanuit alle uithoeken van Vlaanderen.

In verschillende thema’s keren we terug naar het Vlaamse land in die jaren. Een tijd waarin geloof een belangrijk aandeel had en waar de pastoor het nog voor het zeggen had. Maar ook de thema’s ziekte en gezondheid, werk en studie, voeding, vakantie, … komen aan bod. Naast de gesprekken geeft Veerle Maebe ook heel kort duiding over het thema.

Het is niet het eerste boek dat ik lees over die tijd, zoals bijvoorbeeld dit boek of dit boek. Zodoende had ik naast herkenning uit de verhalen van mijn grootouders, ook herkenning uit die andere boeken.

Zou het vroeger echt beter geweest zijn? Ook op deze vraag hebben de geïnterviewden geantwoord.

Met dit boek neem je de teletijdmachine naar de tijd van nonkel Bob en tante Terry. Fijn dat onze Vlaamse geschiedenis bewaard zal blijven in deze verhalen.

❀❀❀

Recensie-exemplaren