Ik maakte een reis terug in de tijd met dit boek. Dirk Musschoot beschreef 100 jaar het Vlaamse gezin. Dit boek is pure nostalgie en bevat heel veel herkenning (zelfs voor de jongere generatie). Dit maak ik in deze blog duidelijk met enkele voorbeelden uit het boek.
Toen geluk nog heel gewoon was | Dirk Musschoot | 2020 | Lannoo | 302 pagina’s
Korte inhoud
Een geschiedenis van het dagelijkse leven in het Vlaamse gezin
Honderd jaar geleden werd in ons land de Bond der Talrijke Gezinnen (Gezinsbond) opgericht. De gezinnen in Vlaanderen zijn in die honderd jaar helemaal veranderd. Van erg kroostrijk werden ze veel minder groot en het traditionele gezin met een vader, een moeder en kinderen is al lang niet meer de norm. Het onderwijs werd gemengd en er kwam betaalde vakantie, waaruit dan weer toerisme ontstond. Vrouwen kregen een pil om niet nog eens zwanger te worden en ook omdat seks gewoon leuk mocht zijn zonder dat daar een kind van hoefde te komen. Van vaders wordt nu meer verwacht dan dat ze het geld binnenbrengen, hun krant lezen en de voeten onder de tafel schuiven en vrouwen werden mondige mama’s. De ontwikkeling van de techniek en de wetenschap heeft gezinnen in de voorbije honderd jaar enorm vooruitgeholpen en toch is een gezin runnen vandaag misschien complexer dan vroeger.
Dirk Musschoot vertelt aan de hand van persoonlijke verhalen en anekdotes over de sleutelmomenten in de gezinsgeschiedenis van de voorbije honderd jaar. Toen geluk nog heel gewoon was heeft een hoog nostalgiegehalte, maar richt ook altijd de blik op de toekomst.
Over de auteur
Dirk Musschoot is schrijver en journalist. Hij staat bekend om zijn origineel onderzoek naar boeiende historische thema’s, zoals het lot van de Belgen op de Titanic, de Belgische vluchtelingen in Groot-Brittannië tijdens WOI of de liefdesverhalen van Vlaamse sweethearts en hun Britse bevrijder na WOII. Zijn historische boeken bewijzen als geen ander dat hij de geschiedenis kan doen herleven.
Mijn mening
Van Wij gaan trouwen tot Kindjes krijgen, van In het begin tot Ze worden groot, van Feesten tot Spelen, … Heel de levenscyclus komt aan bod. Dit wordt aangevuld met foto’s en een toegankelijke, aangename schrijfstijl. Dit maakt het boek zo herkenbaar, zelfs voor mij, ook al ben ik nog maar 29 jaar op deze aardbol. Hieronder vind je enkele dingen.
Hoofdstuk Kindjes krijgen (vanaf p. 49)
- Het kind moet een naam hebben: De auteur kan zo zeggen uit welke generatie een persoon komt aan de hand van de naam. Zo komt Kim uit de jaren 1980. Dit betekent, mama en papa, dat jullie de hype voorbij waren en mij een ouderwetse naam hebben gegeven. 😉 (voor alle duidelijkheid: ik ben tevreden over mijn naam). Wat ik wel spijtig vind, is het verdwijnen van de tweede en derde naam, genoemd naar peter en meter. Ik heb zelf maar één naam.
Hoofdstuk In het begin (vanaf p. 98)
- Fruitpap: Oh, fruitpap. Tegenwoordig zonder de koekjes, maar in mijnen tijd kon de Betterfood/Vitabis niet ontbreken.
- Wegwerpluiers: Het woord pampers is bij ons zo ingeburgerd dat wij nooit luier gebruiken. We blijven pamper zeggen.
Hoofdstuk Eet smakelijk (vanaf p. 110)
- Cornflakes: Ik zie mij nog zitten aan de salontafel, kijkend naar televisie en etend van mijn cornflakes. Waarbij de helft van mijn lepel droop omdat de tv interessanter was. 🙂
- ’s Middags warm: Mijn grootouders eten nog altijd ’s middags warm. Altijd eerst soep en daarna een typisch AVG’tje (aardappelen – groenten – vlees).
Hoofdstuk Ze worden groot (vanaf p. 205)
- Niet opendoen: We mochten alleen thuisblijven. Joepie! Het zinnetje “Voor niemand opendoen.” volgde er meteen achteraan. En weet je wat, ik zou net hetzelfde tegen mijn kinderen zeggen.
- Mobieltje: Ik kreeg mijn eerste gsm toen ik 12 jaar was. Ik heb dus ook nog de tijd van de gewone telefoons gekend. Dat je nog naar je vriendinnetje moest bellen via de huistelefoon om af te spreken om samen te spelen in plaats van een sms’je of appje te sturen. Vre-se-lijk vond ik dat! Dus lang leve de sms’jes en appjes! 🙂
- Hotel Mama: Ik ben uit huis gegaan op mijn 28ste. Ik had eerder de behoefte niet en Hotel Mama is een vijfsterrenhotel. Of ja, maak daar maar Hotel Mama & Papa, want ook papa is eigenaar van dat gebouw. 😉
Hoofdstuk Feesten (vanaf p. 220)
- Doopsel: Ik ben gedoopt op de verjaardag van mijn grootmoeder zaliger, een dikke drie maanden na mijn geboorte.
- Overgangsfeesten: Ik deed ook mijn eerste en plechtige communie. Het was traditie en wij volgden deze gewoon.
- Cadeaus: En zoals de traditie het wil, op mijn eerste en plechtige communie kreeg ik een fiets cadeau.
Hoofdstuk Televisie (vanaf p. 249)
- Samson en Gert: Dit is mijn jeugd. Vraag mij welk televisieprogramma van betekenis is geweest in mijn jeugd, dan is dit het antwoord.
Dit boek is pure nostalgie. Een echte aanrader om eens te lezen!
Kim leeft 