Afgelopen maand las ik weer mooie boeken uit. Ik upgradede mijn KoboPlus-abonnement, zodat ik ook luisterboeken kon ‘lezen’. Hierdoor wordt mijn leeshonger nog meer gestild. Wat ik afgelopen maand las, vertel ik je in deze blog.
Parel (CeCe) | Lucinda Riley | 2018 | Xander Uitgevers | 592 pagina’s
vertaling: Dieuwke van der Veen, Erica Disco en Kees van Weele
Reeks: De Zeven Zussen #4
Gelezen via geleend exemplaar
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
CeCe heeft altijd het gevoel gehad dat ze nergens echt bij hoorde. De dood van haar vader is een keerpunt in haar leven. Nu haar zusje Star, met wie ze altijd heel close was, een nieuw leven opbouwt met haar geliefde, voelt ze zich helemaal alleen.
Wanhopig verlaat CeCe Londen in een poging haar verleden te ontrafelen. De enige aanwijzing die ze heeft is een zwart-witfoto en de naam van een vrouw die honderd jaar eerder in Australië leefde. Via de prachtige stranden van het Thaise Krabi reist CeCe naar de ruwe vlaktes van Australië. Zal ze daar in de wildernis eindelijk haar geluk vinden?
Mijn mening
Het eerste boek van 2023 was meteen een klepper van bijna 600 pagina’s. Nadat ik afgelopen voorjaar 2022 de eerste drie delen van De Zeven Zussen – reeks had verslonden, was het tijd om verder te gaan, zodat ik in mei meteen kan aanschuiven wanneer het verhaal van Pa Salt verteld wordt. 😉
Verslonden is meteen ook het woord dat bij dit deel past. Ik werd weer meegenomen door de meeslepende schrijfstijl van Lucinda Riley.
Met een immens vlotte pen en een zeer goed uitgedacht plot schrijft Lucinda Riley het verhaal van de ‘vierde zus’. Heden en verleden vloeien perfect in elkaar over.
Net als in de vorige delen vond ik het historische verhaal leuker om te lezen. De eerste hoofdstukken van het boek moet ik telkens doorworstelen, maar al snel zit ik op de Lucinda-trein en ben ik vertrokken. 🙂
Een boek uit De Zeven Zussen – reeks staat garant voor vele uren leesplezier. Ook van dit verhaal heb ik genoten. Op naar deel 5. Op naar het verhaal van Tiggy.
❀❀❀
Adembenemend | Anja Feliers | 2022 | Pelckmans | 294 pagina’s
Reeks: Dirty Little Secrets #3
Gelezen via bibliotheek
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
Nadat Louise Tyler in Maastricht opzocht, ontvlucht ze in allerijl de stad. De confrontatie met Tylers uitspattingen en de impact daarvan op haar leven doen haar terugvallen op zichzelf. Ze zoekt én vindt de antwoorden die nodig zijn om komaf te maken met haar verleden. Daardoor beseft ze al snel dat er maar plaats is voor één man in haar leven: de man die er altijd al was voor haar, Alexander. Maar om hem te overtuigen van haar diepste gevoelens, zal ze alles op alles moeten zetten en zich volledig moeten blootgeven.
Mijn mening
In het vorige deel kon ik de twee vrouwelijke hoofdpersonages Louise en Claire heel moeilijk peilen. In dit deel komen we alles over hen te weten, wat hun beweegredenen waren en dit in een echte Feliers-stijl. Anja Feliers schrijft namelijk met emotie en gevoel. Dit is gewoon kenmerkend aan haar boeken. We leren in de laatste hoofdstukken ook de ware Tyler Moore kennen. Het plaatje dat geschetst wordt is niet zo fraai te noemen.
De hoofdstukken vol emotie en gevoel worden voldoende afgewisseld met erotische scènes. Want hoe je het ook draait of keert, in een erotisch verhaal wil je erotische scènes lezen. In alle deze scènes, ook in de voorgaande boeken, zit er een beetje fantasie en avontuur, maar zo ver als Fifty shades of Grey gaat het nooit.
Je kijkt niet enkel mee met Louise, maar ook met Alexander en Claire. Daardoor weet je als lezer vaak meer dan de personages zelf. Dit leidt vaak tot miscommunicatie tussen de personages, wat het verhaal iets verlengt. Het is een gekende truc van storytelling. 😉
Adembenemend is een fijne afsluiter van deze Dirty Little Secrets-reeks die ik met veel plezier gelezen heb.
❀❀❀
Klein-Brittannië | Lia van Bekhoven
2022 | Borgerhoff & Lamberigts | 204 pagina’s
Gelezen via KoboPlus
⭐⭐⭐
Korte inhoud
Lia van Bekhoven woont al meer dan veertig jaar in Londen. Bijna al die tijd werkte ze voor Vlaamse en Nederlandse radio en televisie, kranten en bladen om verslag uit te brengen van wat er in Groot-Brittannië gaande is. Met kennis van zaken, maar vooral ook met spitse humor en verrassende inzichten. Lia is een lust om naar te luisteren, en nu ook om te lezen. Haar portret van het VK is verrassend en veelzijdig. Ze prijst de Britse humor en cultuur, de openheid en verdraagzaamheid van de Britten, hun vermogen tot zelfrelativering… Maar tegelijk ergert ze zich aan hun vasthouden aan tradities en hun hang naar het verleden, aan hoe ze aan politiek doen, aan de enorme sociale tegenstellingen en aan de manier waarop Brexit er is gekomen en het land heeft teruggeworpen tot Klein-Brittannië, hoe een ooit groot land klein kan zijn. Dat schrijft ze met bravoure en met luim, dat illustreert ze met talloze wetenswaardigheden en verhalen uit haar Britse leven gegrepen.
Mijn mening
Lia van Bekhoven is al jaar en dag de correspondent vanuit Londen voor o.a. de VRT. Al sinds eind jaren ’70 woont ze in de UK (dat bekt beter dan het VK 😅). In dit boek vertelt ze alles over hoe het over de Noordzee aan toe gaat.
Zo krijgt het politieke landschap een groot aandeel in het boek. Als ik dacht dat de Belgische politiek en staatsstructuur ingewikkeld was met 3 regio’s (Vlaanderen, Wallonië en duitstalig België), dan kunnen de Britten er ook wat van met Wales, Schotland, Noord-Ierland,… .
Mijn beeld over de Britten wordt gedeeltelijk bevestigd en nog verder uitgediept. Al wist ik zeker niet alles en heb ik ook wat bijgeleerd.
Klein-Brittannië is een interessant boek over het reilen en zeilen van het Verenigd Koninkrijk. Ik had misschien meer persoonlijke verhalen van Britten willen lezen, van zowel de upperclass als de middenklasse als de arbeidersklasse, maar dat is misschien voor een volgende keer.
❀❀❀
Joséphine | Anne-Laure van Neer | 2022 | Uitgeverij Vrijdag | 264 pagina’s
Gelezen via geleend exemplaar
⭐⭐⭐
Korte inhoud
Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft? Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Wat als je kon kiezen wanneer en hoe je sterft?
Wegkwijnen in de Alzheimerafdeling, dat is geen optie voor Joséphine en de leden van de Thanatosclub. Het selecte vriendengroepje uit het woonzorgcentrum Den Groenen heeft één wens: hun levenseinde zelf bepalen. Een gezamenlijk giftuintje dat ingrediënten levert en een boekje met fatale recepten garanderen een snelle oplossing wanneer de tijd rijp is. En dan gebeurt het ondenkbare. De directeur van het woonzorgcentrum onthult zijn plannen om een nieuwbouw neer te zetten in de tuin. Joséphine en haar vrienden zullen er alles, maar dan ook werkelijk alles aan doen om de tuin en hun laatste wil te redden.
Mijn mening
In het eerste deel van het boek vond ik Joséphine geen fijn personage. Haar denken en doen kwamen nogal naïef over op mij. Ze heeft ze nog allemaal op een rijtje, maar de plannen die ze uitdenkt stroken daar naar mijn beleving niet mee. Doorheen het boek maakt ze wel een grote sprong vooruit en toont ze dat ze heel snel kan handelen als iets niet volgens plan verloopt.
“Het verloopt niet helemaal volgens plan.” is namelijk het meest gebruikte zinnetje in het boek. Alles wat ze bedenkt, loopt in het honderd. Je kunt wel zeggen dat Joséphine doorzettingsvermogen heeft.
Qua originaliteit weet de auteur van aanpakken. Naast de komische namen (zoals directeur Tim Van den Kerckhoven) is de absurditeit van het verhaal ook wel origineel te noemen. Realistisch niet helemaal, voor mijn beleving dan toch. Knap dat de auteur ook een maatschappelijk probleem in het boek verwerkt, zoals het vastbinden van dementerende bewoners.
Het verhaal leest door de korte hoofdstukken bijzonder vlot. Toch heb ik me af en toe geërgerd aan de absurditeit van heel het gebeuren. Het eerste deel vond ik maar matig, maar naar het einde toe wilde ik wel weten hoe het afliep en dat einde beviel me wel heel goed. De Thanatosclub weet van aanpakken. Tot in de kist!
❀❀❀
Het sanatorium | Sarah Pearse | vertaling Roelof Posthuma
2021 | Ambo Anthos | 447 pagina’s
Reeks: Elin Warner #1
Gelezen via bibliotheek
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
Een imposant hotel, geïsoleerd gelegen midden in de Zwitserse Alpen. Elin, rechercheur, wordt door haar broer uitgenodigd om zijn verloving te vieren in het hotel. Het hotel is prachtig, maar zodra Elin over de drempel stapt heeft ze het gevoel dat er iets niet pluis is en dit idee wordt versterkt wanneer ze hoort dat het hotel voor de verbouwing een vervallen sanatorium was. Wanneer Isaacs verloofde de volgende ochtend spoorloos verdwenen lijkt, wordt Elin pas echt ongerust. Een sneeuwstorm heeft het hotel afgesloten van de buitenwereld en de hotelgasten beginnen in paniek te raken. Niemand heeft door dat er nog een vrouw is verdwenen: de enige die hen had kunnen waarschuwen voor het naderende gevaar…
Mijn mening
Het duurde even vooraleer ik echt in het verhaal kwam, maar na zo’n honderdtal pagina’s had Sarah Pearse me helemaal mee. Ik las de rest van het boek in één ruk uit.
In korte hoofdstukken vertoef je in het hotel. Je voelt hoofdstuk na hoofdstuk de spanning en de mysterie. Je wilt het geheim van het sanatorium te weten komen. Je wilt weten wie de persoon met het gasmasker is. Doordat er veel plottwists zijn, was het voor mij niet heel voorspelbaar.
Het personage Elin Warner heeft iets breekbaar over zich, wat haar heel menselijk maakt. Je leert haar kennen als een onzeker, paranoïde persoon, wat allemaal te maken heeft met haar verleden. Tegelijkertijd heeft ze de eigenschap van een pitbull te zijn, ze bijt zich vast in het onderzoek.
Ik heb genoten van deze thriller. Er zit meer dan genoeg spanning en mysterie in. Er komen enkele lugubere scènes aan bod, maar dit neemt nooit de overhand. De spanning zit echt wel onderhuids en zo lees ik het graag.
Ohja, de epiloog op het einde maakt je nieuwsgierig naar het volgende boek. Elin Warner kan misschien beter haar paranoia uit het ganse boek niet te ver wegsteken…
❀❀❀
Op de spoedeisende hulp | Heleen Lameijer | 2022 | Kosmos | 3u 44min
Verteld door Lieke Pijnappels
Geluisterd via KoboPlus
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
Spoedeisendehulparts Heleen Lameijer (@makesciencework op Instagram) ontmoet voortdurend mensen op misschien wel de slechtste dag van hun leven. In dit boek neemt ze de lezer mee achter de klapdeuren van de spoedeisende hulp. Ze deelt wat ze meemaakt en laat de impact zien van de korte en bijzondere ontmoetingen die ze heeft met allerlei patiënten.
Het ene moment werkt ze onder hoogspanning in teams speciaal voor ongevallen of reanimaties. Het andere moment behandelt ze een breuk bij een kind. Ze helpt patiënten, maar wordt soms ook zelf door patiënten en hun verhalen geholpen. Ze neemt beslissingen die levens kunnen redden, maar ziet ook mensen sterven.
Met haar verhalen biedt Heleen een unieke inkijk in haar leven als dokter, maar ook haar leven zonder witte jas. Belangrijk, omdat compassie en menselijkheid onmisbaar zijn in de professionele zorg, maar vooral ook in de zorg die we allemaal voor elkaar dragen.
Mijn mening
In korte hoofdstukken vertelt Heleen verhalen over haar leven op de SEH, de spoedeisende hulp. Casussen die goed aflopen, maar ook minder goed. Over de enorme druk die ze op de SEH voelt, maar ook over de passie waarmee ze dit vak uitoefent. Ze vertelt ook over haar instagramaccount (en later bedrijf) dat per toeval is ontstaan om mensen te leren reanimeren.
De vertelstem van Lieke Pijnappels was aangenaam om naar te luisteren. Ze heeft een goede intonatie en je weet meteen wanneer ze iets aanhaalt, hetgeen op papier tussen aanhalingstekens staat.
Het boek is ideaal voor lezers die graag verhalen vanuit het ziekenhuis lezen, die aangetrokken worden door medische verhalen en die op tv kijken naar ziekenhuisseries. Een andere tip in dit genre is 112 verhalen van Stef Vanlee, die als verpleger werkt op de spoed in een Antwerps ziekenhuis.
❀❀❀
Briefpost | Chantal Claassen | 2022 | Zomer & Keuning | 304 pagina’s
Reeks: Beachclub Esperanza #2
Gelezen via KoboPlus
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
Na haar studie is Kaat blijven hangen bij haar bijbaan in de beachclub. Als ze bevriend raakt met Oliver, een van de klanten,
vertelt hij dat het niet goed gaat tussen hem en zijn vriendin Liv. Hij probeert de relatie te redden met gedichten en liefdesbrieven die bol staan van de clichés. Kaat schiet direct in de actiestand. In het geheim herschrijft ze Olivers liefdesbrieven aan Liv. Met succes: de relatie tussen die twee bloeit weer op. Maar Kaat raakt in de war als ze jaloezie voelt; dit was toch juist wat ze wilde?
Mijn mening
Vorig jaar las ik al het eerste deel Flessenpost, waarbij ik nog niet helemaal overtuigd was, maar wel potentieel zag. Genoeg potentieel om ook dit tweede deel te lezen.
In dit boek heeft Chantal Claassen me wel helemaal overtuigd. Met een vlotte pen, een beeldende schrijfstijl en een portie humor nam ze me mee naar de Hoek van Holland. Het verhaal is een typische feelgood, maar heeft ook een diepere laag. Er komt namelijk ook een intens verdriet en schuldgevoel van hier tot in Tokio aan bod. Dit schrijft Claassen op zo’n voortreffelijke manier neer, dat het niet anders kan dat je het verdriet zelf voelt.
De personages zijn echte feelgoodpersonages. Je sluit ze één voor één in je hart. Ze toveren een lach op je gezicht, laten je smelten als sneeuw voor de zon, maar geven je ook een boodschap mee. Deze boodschap van “meer aan jezelf denken, want het leven is al te kort” geeft Chantal Claassen ook mee in haar dankwoord.
Ik heb genoten van dit mooie verhaal. Het is feelgood met een diepere laag, met mooie, leuke en lieve personages die je hart zullen stelen. Op naar deel 3, ‘Luchtpost’! 😊
❀❀❀
Recensie-exemplaren
Joëlla van der Breggen
Liefs ❤
Kim
Uitgelichte afbeelding is afkomstig van canva.com.
Kim leeft 