Een liefdesverhaal in de setting van het platteland, klinkt alleen maar aanlokkelijk, toch? Ik mocht van de uitgeverij deelnemen aan de blogtour en hier lees je eerlijk wat ik van het boek vond.
Liefde in zwart-wit | Joëlla van der Breggen | 2023 | Loft Books | 224 pagina’s
Gelezen via e-reader (recensie-exemplaar)
⭐⭐⭐
Korte inhoud
Elise heeft het goed voor elkaar, ze heeft leuk werk bij een veevoerbedrijf, een sociaal leven en een eigen appartement. In haar vrije tijd is ze graag op de boerderij van haar broer Simon. Alleen de ware heeft ze nog steeds niet ontmoet. Zou het misschien Nick, de knappe nieuwe planner, kunnen zijn? Maar dan stapelen de problemen zich op. Nadat haar geliefde baas met pensioen is gegaan, heeft het bedrijf geïnvesteerd in nieuw voer. Als er op de boerderijen in de omgeving vervolgens steeds koeien ziek worden, valt de verdenking al snel op het nieuwe voer. Heeft de nieuwe manager uit Amerika er iets mee te maken? Elise probeert de waarheid te achterhalen, samen met haar vrienden en de jonge nieuwe veearts.
Mijn mening
Elise werkt al enkele jaren als management assistente bij BOVRI, een familiebedrijf dat veevoeder maakt. Wanneer haar baas Bob op pensioen gaat en zijn neef Renzo het stokje overneemt, waait er een heel nieuwe wind door het bedrijf. Renzo trekt zelfs de Amerikaanse Sammy-Jo aan om een nieuwe productielijn op te starten. Maar wanneer het vee in de omgeving ziek wordt, volgens de boeren afkomstig van het voer dat BOVRI levert, krijgt het familiebedrijf het moeilijk.
In het privéleven van Elise speelt er zich ook heel wat af, waardoor haar leven allesbehalve saai is.
~
Na het lezen van het boek bleef ik een beetje dubben over wat ik van het boek vond. Ik kan het verhaal eigenlijk in tweeën delen. Het eerste deel vond ik een sprongenverhaal. Als dat woord nog niet bestaat, verklaar ik het nu tot een nieuw woord. Hiermee bedoel ik dat er verschillende sprongetjes gemaakt worden, waardoor het niet echt samenhangend is. Er worden wat bijzondere momenten over een lange tijdsperiode genoemd, zoals het pensioen van Bob, de landdag, de skivakantie, … Het is een soort inleiding of lange kennismaking met Elise en haar bezigheden. Ik miste ‘de lijm’ tussen de hoofdstukken. In het tweede deel springt het verhaal over naar hetgeen de flaptekst vermeldt, en is het geheel veel samenhangender en leuker om te lezen.
Joëlla van der Breggen schreef dit verhaal in het perspectief van de alwetende verteller. Zo staat er op het einde van het hoofdstuk vaak al een kleine voorbode voor wat er nog komen zal. Een kleine teaser. In de aard van: ‘Hoe ze onder bijzondere omstandigheden nog eens binnen zal komen, weet ze op dat moment gelukkig nog niet.’ (p. 179) De auteur weet hier al wat er gaat gebeuren, logisch uiteraard, maar schrijft het ook op in het verhaal zonder al te veel prijs te geven aan de lezer.
De schrijfstijl is aangenaam om te lezen. Het is beeldend, maar ook realistisch. Verwacht geen boem-patat liefdesverhaal, want dat komt er niet. Je krijgt wel een goede, realistische opbouw naar een nieuwe liefde.
De personages zijn levensecht geschreven. Het is ook een divers gezelschap met verschillende karakters, zoals het in het echte leven ook is. De broer-zusrelatie tussen Elise en Simon is zo herkenbaar geschreven. Wat ik ook goed vond, was een personage met een handicap (in dit geval slechthorend), een nevenpersonage weliswaar, maar het komt toch aan bod.
‘Liefde in zwart-wit’ is een echt down to earth, nuchter liefdesverhaal in de aantrekkelijke setting van het platteland met levensechte personages. Ik vond het tweede deel van het verhaal echter sterker dan het eerste deel, waardoor het boek van mij ⭐⭐⭐ krijgt.
Met dank aan uitgeverij Loft Books (Ambo Anthos) voor het recensie-exemplaar.
Liefs ❤
Kim
Kim leeft 