Eigenlijk vliegt de tijd wel voorbij. Ik kan niet zeggen dat ik mij verveel. Afgelopen was een moeilijke week. Meneertje La Pein bouwt een uitvoerig feestje in mijn hoofd. Ik vouwde kraanvogels voor de MS-Liga Vlaanderen Jongerenwerking, probeerde een nieuw recept uit en mijn frustraties liepen hoog op. En ik heb ook nog een speciaal dankwoordje. Lees je terug mee? 🙂
Zaterdag 25 april 2020
Ik heb gisteren de persconferentie niet afgewacht. Veel te laat! Misschien maar goed ook, want blijkbaar was het amateuristisch tot en met. Ik heb enkel de samenvatting op VRT nws gelezen. Ik heb wel een onrustige nacht gehad, want die Nationale Veiligheidsraad spookte door mijn hoofd. Al bij al ben ik wel tevreden en ga ik akkoord met de maatregelen. Ik heb hoop gevraagd en hoop gekregen.
Vandaag maakt minister De Block bekend dat vanaf 4 mei de niet-dringende ingrepen en consultaties geleidelijk aan kunnen hervatten. Dit betekent dus dat er bij ons weer meer werk zal binnenkomen en dat ik ook bijna mijn heropstart kan gaan plannen. Ik ben ook benieuwd of mijn afspraken in de tweede helft van mei kunnen doorgaan. Ik hoop van wel, want ik ben benieuwd of er iets gewijzigd is. Ik heb tot nu toe (hout vasthouden) geen opstoot gehad of nieuwe symptomen ontwikkeld, maar dit wil niks zeggen. Meneertje La Pein kan ook toeslaan zonder het je te laten weten. Geniepigaard.
Zondag 26 april 2020
In de voormiddag zit ik weer klaar voor een livestream, met een kop koffie en (deze keer) een bananentaartje. 🙂
Kraanvogels vouwen. Dat heb ik vandaag ook gedaan. Op Wereld MS dag (zaterdag 30 mei) wil de jongerenwerking van MS-Liga Vlaanderen 1000 kraanvogels hebben. Een kraanvogel staat voor geluk volgens de Japanners. Dus ik, Mevrouwtje Niet-Creatief, ben gaan vouwen. De eerste mislukte faliekant, maar “never give up”. Met behulp van een kinderfilmpje is het me gelukt om een kraanvogel te vouwen. En één kraanvogel werden er tien. Altijd welkom om mee te doen, als je je verveelt, meer info op de Facebook-pagina van de jongerenwerking. 😉
Over Facebook gesproken, de lay-out is veranderd en dat is echt wennen. Het zal uiteindelijk wel wennen, hoor, maar het is even aanpassen.
Maandag 27 april 2020
Meneertje La Pein is zich aan het uitleven. Knopje hier, knopje daar… Precies een discotheek. En ik ben zo ontzettend moe. Niet gewoon moe, zoals ik altijd moe ben. Ik-ben-moe is my middle name. Nee, het is echt vermoeidheid XXL.
’s Avonds belt moemoe. Ze wil graag mondmaskers maken, maar ze heeft het stappenplan niet. Mijn grootouders hebben zelfs geen computer en geen internet. Dat vergeten vele mensen nogal eens, dat niet iedereen een computer en internet ter beschikking heeft. Gelukkig hebben ze nog wel (klein)kinderen die dat wel hebben en die het een kleine moeite vinden om het stappenplan af te drukken. Moemoe kan weer achter haar naaimachine kruipen. 🙂
Dinsdag 28 april 2020
’s Morgens doe ik meteen een aflevering Nederland in beweging. Het gaat allesbehalve vlot en ik loop echt achter de feiten aan. Dat been wil echt niet mee. Ik heb in ieder geval een beetje beweging gehad nadat ik sinds vorige week woensdag (?) niets meer gedaan had. Ook op cognitief vlak loopt het niet zo soepel. Ik moet des te meer nadenken als iemand iets vraagt.
Ik probeer vandaag een nieuw recept van, jawel, Jumbo: gnocchi-spinazieschotel met tonijn. Reactie van papalief op een lacherige toon: “Blijf jij nog maar lang hier, dan komt er tenminste iets op tafel dat we nog niet kennen.” 😀 Euhm, papa, ik hoop dat mijn appartement snel in orde zal zijn… 😉
Mama is het stappenplan om mondmaskers te maken naar mijn grootouders gaan brengen met de fiets. Ze is niet binnen geweest, heeft het eigenlijk gewoon gaan afgeven (op afstand!) en is weer vertrokken. Moemoe ging er meteen mee aan de slag.
Papa is ook weer plasma gaan geven. Het blijft ontzettend belangrijk om te blijven doneren. Hij is trouwens met mijn autootje naar Edegem gereden, zo is die ook nog eens buiten geweest. Te lang stilstaan is namelijk niet zo goed voor een auto, heb ik me laten vertellen, want ik ken niks van auto’s.
Woensdag 29 april 2020
Ik doe ’s morgens meteen een aflevering Nederland in beweging. Dan heb ik dat al gedaan. Nog steeds loop ik achter de feiten aan. Ik kan het tempo gewoon niet volgen. Als ik gewoon een zijstap-tik moet doen, lijkt het alsof ik eerst een loodzwaar been met zo’n gewicht moet opheffen. Het wordt tijd dat de kinesitherapeuten terug mogen beginnen, want ik mis de deskundigheid van een kinesist wel. Nu doe ik maar wat. Gelukkig mogen ze waarschijnlijk maandag weer beginnen, met de nodige voorzorgsmaatregelen. Ik hoop dat ik er snel weer bij kan.
Ik heb de lay-out van Facebook (zie zondag 26 april) terug aangepast naar de oude lay-out. Achteraf vroeg Facebook waarom. Je kent dat wel, die feedback dat ze altijd vragen. Wel, ik vind het onoverzichtelijk, het laadt te traag, ik vind mijn weg niet, …
Premier Wilmès geeft groen licht voor de start van fase 1 van de exitstrategie op maandag 4 mei. Ik heb nog niets gehoord van mijn werkgever, dus volgende week zit ik nog thuis. Ik denk dat ze ook even afwachten hoe de instroom van nieuwe stalen zal verlopen.
Donderdag 30 april 2020
Het is weer zo’n bleeeeegggh-dag. Frustaties lopen hoog op, met name over “project appartement”. De badkamer in het ouderlijk huis wordt vanaf de tweede week van mei gerenoveerd. De timing is krap, want als er iets fout loopt, zitten we ook in het verlengde weekend van O.L.H.-Hemelvaart zonder badkamer (#luxeprobleem, ik weet het wel). En dan te weten dat ik normaal al lang in mijn appartement moest zitten. Dit nieuws is dan ook de druppel. Ik ben boos en gefrustreerd. Mijn geduld raakt op. Nee, mijn geduld IS op! Waarom loopt er nu niets van de eerste keer goed? 😥
De mondmaskertjes à la moemoe zullen ook nog niet voor meteen zijn. Ze begrijpt niks van het stappenplan. Kunnen ze dat instructiefilmpje nu niet even tonen op tv, voor die mensen die geen internet hebben?
Vrijdag 1 mei 2020
Vandaag komt Dankbaarheid in april 2020 online. Hier staat in dat ik af en toe onzekerheid heeft over mijn blog. De onzekerheid gaat over het bereik van mijn blog. Ondanks herhaaldelijke smeekbedes op allerlei kanalen lukt het mij niet om meer volgers te krijgen. Met die smeekbedes ben ik gestopt, het lijkt toch geen effect te hebben. Ik ben al ontzettend dankbaar voor al diegenen die mij wel volgen op Facebook, Instagram of WordPress (mijn blog). DANK JULLIE WEL! 🙂
Waarom ik dit even aanhaal, is dat ik de afgelopen dagen twee nieuwe volgers op Facebook heb, die ik niet ken. Wauw, twee maar? Wel, voor elke nieuwe volger ben ik des te dankbaarder. DANK JULLIE WEL! 🙂
Instagram gaat iets sneller, waarbij de afgelopen dagen ook wat volgers bijkwamen. Ook voor jullie DANK JULLIE WEL! 🙂
En voor diegenen die mij nog niet volgen: Altijd welkom om me te volgen op één (of meerdere) van de kanalen. 🙂
Bij deze sluit ik deze week af. Volgende week fase 1 van de exitstrategie. Volg alsjeblieft de maatregelen op zodat we geen stap terug moeten zetten. Blijf goed voor jezelf en voor elkaar zorgen!
Kim leeft 