Er is weer een week achter de rug. Vijf weken ben ik al thuis. Afgelopen week probeerde ik weer recepten uit, deed ik iets waar ik eerder nog niet klaar voor was en komt er een oude MS-klacht weer opzetten. Lezen jullie mee? 🙂
Zaterdag 18 april 2020
Een nieuwe week in mijn kot. De voorbije weken hebben we prachtig weer gehad, vandaag is het regenachtig. Dit betekent ook dat er meer mensen in hun kot blijven. Hoera! 😉
Ik schrijf een nieuwe blog, die dinsdag online zal komen: MS-klachten in quarantaine. Nog niet gelezen? Klik dan even op de link.
Net als de afgelopen dagen lees ik weer in een boek, dat meteen ook uitgelezen wordt. Ik strek mijn armen en benen met een aflevering Nederland in beweging.
’s Avonds sta ik achter de potten. Voorafgaand was er deze dialoog:
“Wat gaan we eten in het weekend?” Dé vraag die elke donderdagavond wordt gesteld, bij het opstellen van het boodschappenlijstje.
“Hmm, ik heb wel zin in lasagne,” hoor ik zeggen, met een blik in mijn richting. Ik maak thuis de lasagne en dat wordt altijd gesmaakt. Allemaal goed en wel, het in de oven schuiven van de ovenschotel is een klusje dat snel geklaard is, maar alles daar voorafgaand kost toch wat tijd: groenten snijden, de saus maken, de kaassaus maken, … en daar heb ik niet altijd zin in. Gelukkig krijg ik bij de mise-en-place hulp van mamalief. 🙂
Zondag 19 april 2020
Zondag, rustdag? Ik doe eigenlijk bitter weinig. Ik volg een livestream (lang leve de livestreams!) en surf doelloos rond op het internet of Youtube. Ik zit wat door Instagram en Facebook te scrollen. Ik lees wat in een boek. Niets spectaculairs dus.
Een “klein gelukje” van de dag was het aardbeientaartje dat papa meenam van de bakker. Ik had al gevraagd om ofwel een aardbeientaartje ofwel een bananentaartje mee te nemen, met als favoriet het bananentaartje. Deze laatste was er niet, maar ik ben ook al heel tevreden met het aardbeientaartje.
Maandag 20 april 2020
Vandaag zie ik het allemaal rooskleurig in. We doorstaan nu de laatste loodjes en binnenkort is er weer een versoepeling. Dat het maar snel vrijdag is, wanneer de Nationale Veiligheidsraad weer bijeenkomt, en dat er al versoepelingen worden aangekondigd.
Voor de rest ziet mijn dag er weer uit als alle voorbije dagen. Internet, lezen, Nederland in beweging én koken.
Ik maak spaghetti met zalm, pesto en groenten, een recept van Jumbo. Een ware voltreffer! Dit komt vaker op tafel. 🙂
Dinsdag 21 april 2020
Vandaag zie ik het weer wat minder rooskleurig in. Er duiken weer heel wat doemberichten op: tweede golf in september/oktober, de curve gaat veel minder snel dan verwacht naar beneden, bij het minste kuchje of keelpijn thuisblijven, slechte/verwarrende communicatie… Niks anders dan slecht nieuws. Niks van een sprankeltje hoop. Hoop wanneer we naar het “nieuwe normaal” mogen. Ik heb nood aan iets meer zekerheid en ik hoop dat de regering ons die vrijdag na de Nationale Veiligheidsraad kan geven.
Ik vergeet weer bijna dat het dinsdag Copaxonedag is. Deze keer heb ik terug wat last. Jeuk! Het lijkt ook wat geïrriteerd. Het is ook wel mijn minst favoriete prikplek: mijn dijbenen. Maar goed, ik ben er (op die plaatsen) weer voor een dikke twee weken vanaf. 😉
’s Avonds sta ik weer achter de kookpotten. Ook nu maak ik een receptje van Jumbo: preischotel met spekjes. Dit wordt ook goed onthaald door de tafelgenoten.
Woensdag 22 april 2020
Vandaag is het echt zo’n bleeegggh-dag. Alles zit tegen. Ik erger mij aan alles en ik ben zo moe. Oké, deze laatste is niet zo heel verwonderlijk, maar ik ben nog vermoeider dan anders. Geen gewone MS-vermoeidheid, maar vermoeidheid XXL.
Mijn lichaam sputtert ook weeral tegen. Ik doe weer een aflevering Nederland in beweging en ik voel dat rechts het weer moeilijk heeft. Jep, Meneertje La Pein schiet terug in actie, hij draait weer aan de intensiteitsknop.
Ik heb ook iets gedaan waar ik tot heden niet klaar voor was: ik heb me aangemeld bij Facebook-groepen over MS. Op de één of andere manier is dit een stap van aanvaarding. Ik ben altijd heel open geweest over mijn MS, maar ik had nog geen nood om met lotgenoten over MS te praten.
Donderdag 23 april 2020
Vandaag ben ik weer iets beter gezind. Dat bleeegggh-gevoel is weg.
Rechts sputtert nog altijd tegen. En het is zelfs erger dan gisteren. Ik denk/weet dat dit geen opstoot is, want het situeert zich nog altijd aan de rechterkant. Even voor de duidelijkheid: hiermee bedoel ik niet de stijfheid in mijn rechtervoet zoals ik beschreef in MS-klachten in quarantaine. Het is echt weer moeilijker gaan, precies of dat been slaapt, een heel zwaar been,… Ohja, de vermoeidheid XXL is ook nog altijd aanwezig…
Vrijdag 24 april 2020
Vannacht wakker gemaakt door heel veel lawaai buiten. Ze zijn aan het spoor aan het werken (volgens mij onderhoud?) en aangezien we vlak bij het spoor wonen, hoorden we het maar al te goed. Ik begrijp dat deze werken nodig zijn en dat het ’s nachts het veiligst is voor de werkmannen, maar kan het ietsiepietsie stiller? 🙂 😉
Vandaag is een spannende dag. De Nationale Veiligheidsraad komt samen. Wat gaan ze bekendmaken? Er zullen sowieso mensen teleurgesteld worden. Ik wacht het maar af.
Net zoals de afgelopen dagen sputtert rechts weer tegen. Ik kan er niets aan doen, behalve ondergaan. Het zal wel terug overgaan, ik weet enkel niet wanneer.
In de namiddag vertoef ik weer op een waddeneiland (ik lees het boek Springvloed van Jackie van Laren) en ’s avonds is het weer tijd voor BBQ.
Lieve mensen, we zijn weer een week verder. Wanneer ik dit inplan, weet ik nog niet wat de Nationale Veiligheidsraad heeft beslist, maar aanvaard het. We kunnen niet meer doen dan aanvaarden en luisteren naar wat ze beslissen. Blijf goed voor jezelf en voor elkaar zorgen!
Kim leeft 