Mijn leesdipje blijft nog even verder duren. Ik las afgelopen maand 4 boeken uit. Nog altijd een behoorlijk aantal in vergelijking met heel wat andere mensen, maar voor mij is dit weinig. Gelukkig waren de boeken die ik las, wel meteen heel goede boeken. 🙂

Het wonderbaarlijke wolparadijs | Manuela Inusa | vertaling Sylvia Wevers
2022 | Boekerij | 300 pagina’s
Reeks: Valerie Lane #4
Gelezen via bibliotheek
⭐⭐⭐
Korte inhoud
Susan brengt het liefst al haar tijd door in haar kleine wolwinkel. Tussen de verkopen door breit ze prachtige dingen die ze in haar winkel verkoopt. Haar vriendinnen komen af en toe langs en weten dat Susan altijd voor hen klaarstaat. Dat kunnen ze maar al te goed gebruiken tijdens deze koudste winter die Valerie Lane ooit heeft gekend.
Mijn mening
Susan is de eigenaresse van de wolwinkel in Valerie Lane. In de voorgaande delen leerden we haar al als een gesloten persoon kennen. In dit deel komen we eindelijk te weten waarom dit zo is. Susan heeft namelijk al heel wat meegemaakt in haar leven waardoor ze een gigantisch hoge muur rondom haar hart heeft gebouwd. Een muur die niet af te breken valt, zeker niet door de mannelijke bevolking.
In het verhaal ontmoet Susan ook Charlotte. Zij vraagt om een baan, maar ook al heeft Susan niet meteen een medewerkster nodig, toch geeft ze Charlotte een baan. Hiermee gaat een (kerst)balletje aan het rollen, want het blijkt de beste beslissing te worden die Susan sinds haar komst in Valerie Lane heeft genomen. Krijgt ze eindelijk een kerst waar ze zo naar verlangt, ook al beseft ze het zelf nog niet?
Net als in de vorige delen is dit verhaal ook doordrenkt van zeemzoetigerheid. Valerie Lane is zo clean, zo netjes, bijna perfect te noemen. De personages doen zich perfect voor, zijn één en al vriendelijkheid en gastvrijheid,… dat het af en toe niet realistisch meer is. Ze verzwijgen vanalles voor elkaar, maar op de wekelijkse avondjes in Laurie’s theewinkeltje is alles altijd in orde.
Toch geniet ik intens van deze reeks. Misschien juist door die vriendelijkheid, gastvrijheid en perfectheid. Zijn we namelijk niet allemaal toe aan wat meer positiviteit? Dan kan een vlucht naar Valerie Lane een perfect (kerst)cadeau zijn.
Ook dit vierde deel is weer het lezen waard. Je wordt ondergedompeld in de magie van kerst en de warmte en geborgenheid van Valerie Lane. Het iets wat te perfecte plaatje neem ik er met alle liefde bij. 😉
❀ ❀ ❀

Uit onverwachte hoek | Tamara Haagmans | 2022 | Luitingh-Sijthoff | 254 pagina’s
Gelezen via bibliotheek
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
Holly is een succesvolle fotograaf met een missie: ze wil alleen eerlijke en mooie foto’s maken als tegenhanger van de paparazzifoto’s die levens kapotmaken.
Holly kan het weten, twintig jaar geleden heeft ze zelf een levensverwoestende foto verkocht en hoewel haar geld en roem werden beloofd, hield ze er alleen een bittere nasmaak en een verpeste reputatie aan over… Wanneer ze door een invalklus in contact komt met Milan, klikt het meteen. Algauw komen er gevoelens in het spel, maar als Milan vertelt dat zijn jeugd is verpest door zijn beroemde vader en hij een hekel heeft aan de showbizzwereld, zwijgt Holly over haar carrière. Maar waarom, ze is toch trots op wat ze doet? Net als Holly besluit eerlijk te zijn, komt ze erachter dat haar carrière niet het enige is wat tussen hen in staat… Weet Holly haar verleden achter zich te laten?
Mijn mening
Zet een topfotografe uit de showbizz samen met een man die diezelfde showbizz verafschuwt en je krijgt vuur, in de zin van pure romantiek, maar ook een grote bom. Alhoewel het nog redelijk lang duurde vooraleer de echte bom ontplofte, want daarvoor was het dus één en al romantiek. Een boot waarmee je samen naar de fonkelende sterrenhemel kunt kijken, een weekendje weg naar Valkenburg,… Romantiek in overvloed. Totdat een angstvallig verborgen geheim niet meer zo geheim is…
Het verhaal wordt grotendeels verteld door Holly, de topfotografe. Af en toe wordt ook Milan, de antagonist, aan het woord gelaten. Hierdoor krijg je al iets meer inzicht in het leven van Milan en waarom hij de showbizz zo haat, waardoor Holly het één en het ander verzwijgt.
In elk boek raakt Tamara Haagmans ook een gevoelig onderwerp aan. Deze keer is het zelfdoding. Achteraan het boek vermeldt ze ook nog de hulplijn wanneer je met deze gedachten rondloopt, want je bent niet alleen.
Ik heb genoten van het verhaal. Een mix van op en top feelgood met onderhuids een gevoelig onderwerp. Helemaal zoals ik het van Tamara Haagmans gewend bent.
❀ ❀ ❀
Recensie-exemplaren

Jerrad Hoff
Pompoensoep en vallende bladeren
Jolien De Pauw

Liefs ❤
Kim