Op het einde van de zomer was het daar. Pijn in voeten/voetzolen. Pijn als ik gewoon rechtsta. Pijn als ik wandel. Korte afstanden gaan perfect, maar zodra het iets langer wordt…
Tijdens mijn middagpauze ga ik regelmatig wandelen. Een luchtje scheppen en eventjes bewegen. De laatste tijd werden deze wandelingetjes korter en korter. Of gewoon geen meer.
Maar op een zonnige dag was er de energie om een grote toer te doen. Blokje rond. Het blokje waarbij ik vroeger nog binnenwegen kon nemen om zo de wandeling korter te maken. Die binnenwegen zijn nu afgesloten door o.a. een grote bouwwerf. Ik ben dus genoodzaakt om het hele blokje rond te gaan. Ruw geschat is dat toertje zo’n 1 km.
En die kilometer is er al te veel aan. Die kilometer voelt aan als 10 km. De pijn die ik na 1 km voel, is dezelfde pijn die ik voelde als ik vroeger na de jaarlijkse sponsortocht (10 km) in school op de grond van de speelplaats plofte.
Ik zou zo graag weer langer wandelen zonder pijn. En liefst ook wandelen waarvoor ik achteraf niet dagenlang moet boeten… 😥
Kim leeft 