Ik ga proberen het dagboek positiever te laten klinken. Ik kan al zeggen dat het niet volledig gelukt is, maar het is (volgens mij) toch al beter dan de voorbije weken. Na weken “slechte dagen” te hebben, komen er nu ook weer “goede dagen” voor. Afgelopen week onderging ik deel 2, deel 3 én deel 4 van de onderzoeken. Mijn ouders gingen druiven halen in de Belgische druivenstreek en ik heb weer wat leesuurtjes erop zitten. Lees je weer mee? 🙂
Zaterdag 26 september 2020
En we hebben eens een goede dag! *maakt een vreugdedansje* Het is zo fijn om nog eens een goede dag te hebben. De pijn is nog wel aanwezig, maar omdat de vermoeidheid eens wat minder is, lijkt het alsof ik de wereld aankan. 🙂
’s Morgensvroeg boodschappen doen en dan stofzuigen/dweilen/wasjes draaien.
’s Avonds zijn we bij mijn broer gaan eten.
Zondag 27 september 2020
Jaarlijks gaan mijn grootouders druiven halen in de Belgische druivenstreek. De laatste jaren rijden echter mijn ouders, samen met mijn grootouders, naar ginder. Het is niet meer verantwoord om hen richting het Brusselse te laten rijden, dus rijden mijn ouders. Net na de middag kreeg ik telefoon van papa: “Kom je naar buiten met een grote kom?” Ik kan weer smullen van die overheerlijke druiven. 😀
Maandag 28 september 2020
Vandaag was er weer paniek. Maandag is het vuilniskardag in de gemeente. Deze keer kwamen ze het restafval en het papier/karton ophalen. In mijn geval betekent dit twee keer naar boven en naar beneden omdat het in één keer te zwaar is. ’s Avonds moeten die bakken dus ook weer naar binnen gebracht worden. Ik reed dus de auto in de garage, nam de afstandsbediening van de garage en een paraplu (want het regende nog steeds) mee. Mijn gsm en sleutels liet ik even in de auto en ik deed de auto op slot. Autosleutel even in een jaszak en hop, de vuilnisbakken binnenhalen. Toen ik de auto terug wilde losmaken, vond ik de autosleutel niet meer. Of ja, ik wist waar ik de autosleutel heb gelaten, in mijn jaszak, en ik voelde hem ook nog zitten, maar ik raakte er niet aan. Wat was er nu aan de hand? Er zit een gat in die jaszak waardoor de autosleutel in de binnenkant van mijn jas zat. De paniek schoot door mij heen, want mijn gsm en mijn huissleutels liggen nog in de auto. De auto die dus op slot was. Ik heb mijn jas uitgedaan, ik heb lopen schudden, ik heb van alles gedaan om mijn autosleutel te pakken te krijgen. De tranen stonden in mijn ogen, er ontsnapte wat gevloek uit mijn mond, maar uiteindelijk had ik mijn autosleutel terug. Eind goed, al goed, maar deze stressmomenten heb ik niet graag. Ik besefte ineens dat mijn gsm voor mij hetzelfde is als een alarmknop die ze rond de nek van hulpbehoevende personen hangen.
Meneertje La Pein denkt dat het al Kerstmis is. Ik voelde me in ieder geval een flikkerende kerstboom. De pijn schoot met scheuten doorheen m’n lijf, net zoals flikkerende lichtjes in een kerstboom. Het is nog maar eens een vergelijking die in mijn hoofd is ontstaan.
Dinsdag 29 september 2020
Vandaag stond deel 2 van de 6 van de onderzoeken op het programma: MRI cervicale. Verslag komt binnenkort.
Woensdag 30 september 2020
Wat ik vandaag had, weet ik niet. In de voormiddag was ik kapot. Ik viel weer in slaap achter mijn computer. Ik was eigenlijk niets waard. Na de middag was het gelukkig weer wat beter.
Ook mocht mama weer portier spelen in mijn appartement. Het blijft maar komen. Echt zoveel geluk dat mijn mama steeds weer paraat staat. Tussendoor heeft ze ook nog de afwas gedaan, niet dat het veel was, want de nacht ervoor had de vaatwasser nog gedraaid.
Donderdag 1 oktober 2020
Eerst nog een half dagje werken en in de namiddag stond deel 3 van de 6 van de onderzoeken op de agenda: VEP/(S)SEP. Uiteindelijk werd het deel 3 én deel 4. Het verslag komt online als alle onderzoeken achter de rug zijn.
Ik had vandaag dus weer wat meer tijd. In plaats van de tv op te zetten, besloot ik mijn boek erbij te pakken en te lezen. Eens ik vertrokken ben, is dat voor enkele hoofdstukken.
Vrijdag 2 oktober 2020
Kan ik vandaag weer zeggen dat het een goede dag is? Ja, ondanks dat ik nog steeds niet op mijn benen/voeten kan staan zonder pijn te hebben. Toch is het een goede dag. Minder pijn, minder moe, … Ik ben hier zo dankbaar voor.
’s Avonds heeft papa weer lekker gekookt. Nu de keuken volledig geïnstalleerd is, moet hij uiteraard de ovens leren kennen en uitproberen. Deze keer was het een ovenschotel: spirelli met kip, rode pesto en kerstomaten van Libelle Lekker. Zo lekker! Ik heb meerdere keren opgeschept… 😀
Fijne week, allemaal! 🙂
Kim leeft 