Het is de vierde week van mijn dagboek. Ik ben al drie weken niet verder geweest dan de vierkante meters van ons huis en onze tuin. Ik neem het woord “quarantaine” nogal letterlijk. Wat ik de afgelopen week beleefd heb, lees je hieronder.
Zaterdag 4 april 2020
’s Morgens ben ik bezig met mijn blog. Ik heb menu’s aangemaakt, zodat het nog makkelijker navigeren is op mijn blog. In sommige categorieën (zoals Film of Bewegen) zie je nog niets staan, maar het is de bedoeling dat daar ooit iets in komt te staan. Ik heb het al toegevoegd omdat ik anders vergeet om dat toe te voegen wanneer er een blog online komt met deze categorie.
Ik ben sinds lange tijd weer echt in een leesmodus geraakt. Niet voor enkele pagina’s, maar meteen voor meerdere hoofdstukken. Heel blij mee, want die leesdip duurde toch al veel te lang.
Ik heb ook weer een aflevering Nederland in beweging gedaan. Het “ik-blijf-in-mijne-hof-wandelingetje” heb ik overgeslagen.
Net als gisteren heb ik ook even buiten gezeten. Ik ben wel snel terug naar binnen gekomen, want het is toch nog frisjes. Gelukkig is onze veranda nu al voldoende opgewarmd (in de winter is het er koud!) dat het daar beter vertoeven is dan buiten.
Als ik ’s avonds in mijn bed lig, komen de beste blogideeën naar boven. Zo beslis ik ineens dat ik morgen (zondag) een plogdag houd. Plog staat voor PhotoLOG oftewel een fotodagboek.
Zondag 5 april 2020
Van deze dag heb ik een plog bijgehouden.
Maandag 6 april 2020
Ik krijg af en toe de vraag of ik me nog niet verveel. Tot nu toe verveel ik me nog niet echt. Ik kan wel altijd iets verzinnen om te doen.
Vandaag heb ik weer een aflevering Nederland in beweging gedaan. Ik heb wel een onderdeel geskipt (de plank), want dat gaat op dit moment mijn petje te boven. Ik heb trouwens een leuke, bemoedigende brief gekregen van de kinépraktijk. Echt fijn dat ze inzitten met hun patiënten. Wanneer de praktijk terug open mag van hogerhand (lees: overheid), dan zullen ze nog een tijdje een desinfectiekot (zoals ik het noem) zijn.
Er zit nog iets anders in de brievenbus voor mij: de factuur van het ziekenhuis van de eerste raadpleging bij de neuroloog: meer dan 5 maanden geleden! Ik dacht al dat er iets verkeerds gegaan was, zoals verloren gegaan bij de post.
Ik nestel me weer in een tuinstoel met een boek. Ik ben echt blij dat ik de leesflow weer heb teruggevonden.
Goed nieuws vanuit Oostenrijk: de quarantainemaatregelen worden sneller dan voorzien versoepeld. In België zijn we op de plateaufase geraakt, maar vallen er jammer genoeg nog veel doden.
Dinsdag 7 april 2020
Vandaag heb ik a trip down memory lane gedaan. Ik heb namelijk een geweldig idee, al zeg ik het zelf, voor enkele blogs. 🙂
In de namiddag heb ik me weer in een tuinstoel genesteld met een kop latte macchiato, een boek en chocolade. Hemels! Ik ben trouwens zo verzonken in het boek dat ik weer vergeet dat het dinsdag Copaxonedag is. Tegenwoordig vergeet ik het wel vaker en schiet het mij opeens te binnen. Ohja, Kim, je moet nog Copaxone spuiten.
Ik krijg ook een mail van het lokaal bestuur van de gemeente met betrekking tot mijn “bestelling” bij de bib (zie ook Het dagboek van een MS-patiënt in coronatijden #3). Ik lees “woensdag” en ik denk al: oh, morgen, dat is snel. Nee, Kim, je moet het goed lezen. Woensdag 15 april, dat is volgende week, Kim. Het is een enorm succes en het lokaal bestuur en de bibliotheek verdienen echt een megagrote pluim op hun hoed!
Woensdag 8 april 2020
Het is hoog tijd dat mijn autootje een wasbeurt krijgt. Een grondige wasbeurt. In de voormiddag ben ik dan ook bezig geweest met een stofzuiger, twee emmers water, een tuinslang, een spons, … Mijn autootje ziet er weer proper uit. Eén voordeel: hij blijft een tijdje proper, want ik hoef nergens naartoe. 🙂
Ik merk dat “autootje wassen” heel veel energie vergt. Ik ben pompaf.
Het is zo’n prachtig weer! Ik nestel me weer in een tuinstoel met een boek. Op mijn eigen terras wil ik wel een ligbed, loungebank of weet ik wat, want zo’n tuinstoel breekt me altijd zuur op. (Ik weet het, ik zou tussendoor mijn benen moeten strekken, maar meestal ben ik zo verzonken in het boek dat ik gewoon wil blijven verder lezen.)
’s Avonds is papa weer plasma gaan geven. Ik ben zelf enkele jaren donor geweest, totdat ik twee jaar “uitgesloten” werd wegens een technische fout in het labo van het Rode Kruis. Ondertussen is de diagnose MS gevallen, dus de vraag is of ik nog terug mag. Ik heb MS, gebruik medicatie die NIET in het bloed komt, maar het verdict is neen. Ik kom niet meer in aanmerking om donor te zijn. 😦
Donderdag 9 april 2020
Donderdag poetsdag. Terwijl ik met de stofzuiger in de hal bij de voordeur aan het werk ben, zie ik een klein beestje. En nog één. En nog één. Dat kleine beestje heet in de natuurencyclopedieën “mier”. Grr, ik krijg weer een déjà-vu gevoel naar onze vakantie vorige zomer. Toen hadden we in ons vakantiehuisje ook mieren én vliegende mieren. Ik vergeet het Duitse woord (fliegende) Ameisen nooit meer! Gelukkig werkt papa thuis, dus wordt hij even opgetrommeld om het gevecht met die beesten aan te gaan.
In de namiddag heb ik mezelf weer in een tuinstoel genesteld met deze keer koffie, druiven en een nieuw boek. Ik begin dit ritueeltje al echt gewoon te worden en ik geniet er immens van.
De afgelopen twee dagen heb ik geskipt, maar nu is het weer eens tijd om te bewegen. Jawel, ik doe weer een aflevering Nederland in beweging. 🙂
Vrijdag 10 april 2020
Ik heb een rampzalige nacht achter de rug. Deze keer geen gepieker over “project appartement”, maar iets anders. Meneertje La Pein is ook weer bezig geweest met stijfheid in mijn rechtervoet en pijn in mijn rechterhand. Hij leek de afgelopen tijd in slaap gevallen te zijn, maar hij wordt weer wakker. Of bedoelt de neuroloog hiermee dat warmte een trigger kan zijn voor MS-klachten?
Papa is vandaag weer boodschappen gaan doen. Het is wat drukker dan vorige week in de supermarkt. En zoals tegenwoordig wel wat vaker gebeurt, zijn sommige (normale) producten niet voorradig. Of liggen ze nog niet in het schap, dat kan natuurlijk ook.
In de namiddag heb ik me weer in de tuinstoel genesteld met een boek. Ik verlang zo naar een loungebank of dergelijke, waar ik languit kan liggen. 😉
Omdat ik eigenlijk zo stijf gezeten ben, besluit ik weer een aflevering Nederland in beweging op te zetten. Het mag dan wel de reputatie hebben om voor de oudere generatie te zijn, op een kwartiertje tijd behandel je wel alle “gebieden” (hartslag, benen, romp,…). Ik ben in ieder geval fan! 🙂
Lieve mensen, geniet van het paasweekend. Nog even volhouden. Elke dag dat we nu “in ons kot blijven”, is een dag minder met die strenge maatregelen. Blijf dus goed voor jezelf en voor elkaar zorgen.
Kim leeft 