Boekrecensie | Crohnisch optimisme – Antonia Mezzina

Neen, er staat geen spelfout in de titel. Dit is een ludieke verwijzing naar de chronische ziekte die de auteur met zich meedraagt. Ik mocht het boek van de uitgeverij lezen en hier lees je wat ik ervan vond.

Crohnisch optimisme | Antonia Mezzina | 2023 | Vrijdag | 174 pagina’s

Gelezen via recensie-exemplaar.
Het boek is verkrijgbaar als paperback, e-book en beschikbaar op KoboPlus.

⭐⭐⭐⭐

Korte inhoud

Op zestienjarige leeftijd kreeg de onbezorgde puber Nina plots te horen dat ze een auto-immuunziekte had. Haar eigen afweersysteem liet haar niet alleen in de steek, maar keerde zich ook tegen haar. Het begon met vage buikklachten en andere gezondheidskwaaltjes, die telkens werden gesust met pijnstillers. De pijn, het ongemak en de ontreddering namen toe naarmate de jaren vorderden. De pijnstillers hielpen haar niet langer en de klachten werden erger. Haar sociale leven werd op de proef gesteld en door haar omgeving werd ze vaak niet ernstig genomen. Na heel wat onderzoeken kreeg ze het bikkelharde verdict: de ziekte van Crohn. Ze onderging een operatie, maar de knokpartij tegen de ziekte gaat vandaag nog altijd verder. In Crohnisch optimisme vertelt Nina hoe het is om te leven met de ziekte van Crohn. Ondanks de ongemakken probeert ze positief om te gaan met haar aandoening. Ze leert het hoofd bieden aan de geniepige kwaal en wil met haar relaas steun bieden aan lotgenoten. De Vlaams-Italiaanse Antonia ‘Nina’ Mezzina (1997) groeide op in Antwerpen. Ze werkt als ledenadviseur bij een ziekenfonds. Als tiener werd ze overvallen door de ziekte van Crohn, wat het begin was van een nog altijd durende strijd. Over dat gevecht legt ze getuigenis af in haar boek Crohnisch optimisme – geen schrijffout, maar een knipoog naar de arts die de auto-immuunziekte aan haar naam hielp.

Mijn mening

De ziekte van Crohn is een chronische ziekte. Het is (voorlopig nog) niet geneesbaar. In eerste instantie wordt er medicatie voorgeschreven om het ontstekingsproces te remmen. Als laatste redmiddel kan er een operatie gebeuren waarbij de zieke darm wordt verwijderd en in het slechtste geval betekent dit een stoma.

In dit boek vertelt Nina, zoals Antonia wordt genoemd, over haar chronische ziekte. Hoe ze als jong meisje immense buikpijn kreeg, de doktersbezoeken en de vele onderzoeken die volgden, de diagnose, de zoektocht naar de juiste medicatie, de operatie, … Haar prille liefdesleven, die hoe dan ook verstoord werd door de Crohn, komt ook aan bod.

Nina vertelt op een jeugdige en frisse manier. Het kan wat puberachtig overkomen, maar dit komt omdat Nina de tijdsgeest van haar gedachten en dagboekfragmenten wilde behouden. Daarnaast is het boek ook voorzien van een vleugje humor. Vooral als je zelf aan de kant van de patiënt hebt gezeten in een spreekkamer, waarbij de arts met grote pennenstreken over een blad papier een tekening maakt, zie je dit zo voor je.

‘En de tekening van de dokter was zelfs bevattelijker dan een IKEA-handleiding.’

~Nina

Achteraan het boek is er een korte samenvatting wat de ziekte van Crohn juist inhoudt. Daarnaast laat Nina ook lotgenoten aan het woord, waardoor je een breder beeld van de ziekte krijgt. Ook Crohn heeft verschillende gradaties en dus is het verhaal van Nina maar één van de vele verhalen. Ik kende de ziekte al van naam, ik zie de medische term dagelijks passeren in mijn job, toch vond ik het heel interessant om meer te lezen over wat er nu juist achter dat woord schuilgaat.

Crohnisch optimisme is een ideaal boek om kennis te maken met hoe het leven met een chronische ziekte is. Lotgenoten vinden zeker en vast steun in haar verhaal. Nina sluit ten slotte het boek af met een boodschap die voor iedereen geldt: ook als het wat moeilijker gaat in je leven, moet je positief en hoopvol blijven. ❤

Met dank aan uitgeverij Vrijdag voor het recensie-exemplaar.

Liefs ❤
Kim