Afgelopen maand voelde ik me behoorlijk rot. Vele tranen zijn er gevloeid. Gelukkig zijn er ook nog leuke dingen gebeurd, want zo ging ik naar Antwerpen voor de chocoladeworkshop. Wat er afgelopen maand nog meer gebeurde, lees je hier.
Na meerdere weken volledig op mijn reservebatterij (mijn normale batterij is al lang kapot) te hebben geleefd, ging ik eronder door. Bij een bezoek aan de huisarts, voor iets helemaal anders, haalde ik dit ook aan. Ze schreef me voor de rest van de week thuis. Eerst wilde ik nog gewoon gaan werken, want mijn schuldgevoel kwam weer boven. Uiteindelijk koos ik wel voor mezelf en meldde me ziek. Ik ben de belangrijkste persoon in mijn leven en niet mijn collega’s, mijn werkgever, … Het duurde toch nog twee dagen vooraleer dat schuldgevoel verdween.
Tijdens mijn afwezigheid op het werk had ik nood aan de natuur. Ik ging dus wandelen op de heide. Van bankje tot bankje, want meer kon ik niet aan.
Ik glimlach wel op deze foto, maar het is echt geen oprechte lach. Ik voelde me behoorlijk rot.
Ik mocht ook onder de MRI-scan en een bezoekje brengen aan de neuroloog, maar hier heb ik al een blog over geschreven.
Een voetbadje en een boek, dit is pure selfcare. Vooral als ik weer eens een ijsklompvoet heb.
Gelukkig waren er ook lichtpuntjes afgelopen maand. Zo ging ik met de jongerenwerking van de MS-Liga naar het chocolademuseum in Antwerpen. Ook hierover heb ik een blog geschreven die je hier kan lezen.
Tot eind oktober zat dit nog in mijn portemonnee: het papieren rijbewijs. Een museumstuk. Als chronisch zieke moet je een aangepast rijbewijs hebben waar op de chip staat dat je mag rijden of met eventuele aanpassingen. De neuroloog vulde op het formulier in dat ik “onbeperkt” mag rijden, dus feitelijk verandert er niets. Enkel dat ik nu een bankkaartmodel als rijbewijs heb en dus dit museumstuk mocht inleveren op het gemeentehuis.
Ik kreeg van uitgeverij Vrijdag een mail of ik dit boek wilde lezen. Uiteraard! 🙂 Recensie volgt zo snel mogelijk.
Komende maand staat er nog een MRI op de planning, maar eerder om vergelijkingsmateriaal te hebben voor in de toekomst dan dat er werkelijk iets zou zijn. Neuroloog acht de kans in ieder geval klein.
En nu de temperaturen eindelijk dalen (hallo, 24 °C eind oktober is niet normaal, hoor), kom ik meer in de kerststemming. Wanneer ik de kerstboom ga optuigen, weet ik nog niet exact, maar dat het deze maand zal zijn, is toch iets dat zeker is. 😉
Liefs ❤
Kim
Uitgelichte afbeelding is afkomstig van canva.com
Kim leeft 