Ons weekje in Saint-Philibert zit er op. We zetten de terugreis naar huis in. Net als een week geleden doen we dit in twee keer met een tussenstop in Normandië.
Zaterdag 11 juni 2022
Om 9u00 staan we aan het bureau van Interhome om de sleutel terug af te geven. We hebben een lange rit voor de boeg, dus papa wil graag op tijd vertrekken.
De eerste stopplaats is de Duitse militaire begraafplaats Orglandes. Het is duidelijk wie de verliezers van de oorlog waren. Hier liggen zes soldaten per kruis begraven, drie aan de ene kant en drie aan de andere kant.
Daarna maken we een tussenstop in Saint-Mère-Église. Ik ben in de auto blijven zitten, maar de rest ging kijken naar de (bekende) parachutist die tijdens de oorlog aan de kerktoren bleef hangen.
Hoe idyllisch ziet er dit uit? Een zonovergoten strand. Op 6 juni 1944 zag dit er wel wat anders uit, want dit is…
Omaha Beach.
En wat een verschil met de Duitse militaire begraafplaats. Daar was geen kat te zien, hier was het over de koppen lopen. Uiteraard heel veel Britten en Amerikanen, veteranen, … Hier is geld tegenaan gesmeten. Het is wel mooi dat ze bv. geen geld vragen voor de parking of het bezoekerscentrum.
Vlak naast de begraafplaats kan je naar Omaha Beach, het werkelijke strand dus, gaan. Het is wel een hele klimpartij, dus ik ben boven gebleven. Met een pijnlijk hart, want de zee zag er zo aanlokkelijk uit. Het was ook een mooie, warme dag, waardoor het nog aanlokkelijker was.
Nadien zijn we naar het hotel gereden. Deze keer is het van de keten Campanile en ligt het in Bayeux. Het is bijna een copy-paste van vorige week. En er lag gewoon een melkje voor bij de koffie! 😉
We eten iets ter plaatse. Als voorgerecht meloen met ham, inclusief het checken van de sla, want die was niet zo goed gewassen, getuige de beestjes die er uit kwamen. Aan de andere kant, het is dan verse sla, aangezien de beestjes er nog in zaten.
Als hoofdgerecht boeuf bourguignon en frietjes. Het was te eten, maar het Belgische “stoofvlees” is toch beter. 😉
Zondag 12 juni 2022
Vandaag rijden we naar huis. Eindelijk terug mijn eigen bedje, want het bed in het hotel lag niet zo goed. Als het van mij af had gelegen, rijden we rechtstreeks naar huis, maar de rest wil nog even langs een Brits memorial.
Deze memorial is nog niet heel oud. Wat zeg ik? Piepjong. Het is geopend op 6 juni 2021, vorig jaar dus. Hier vragen ze wel parkeergeld voor het onderhoud van de site.
Een klein weetje: D-day in het Frans is Jour J. Heel de wereld zegt D-day, de Fransen doen weer anders. Het is alsof wij D-dag zouden zeggen. Ach ja, ze doen maar. 😉
Om 11u00 vertrekken we dan echt naar huis. We hebben nog zo’n 560 km voor de boeg. Het is zondag en het verkeer is vlot. Ik heb weer mijn noice cancelling oortjes in en dommel af en toe weg. Rond 17u30 kom ik thuis, open de deur van mijn appartement en ruik mijn eigen huisgeur. Zalig. Welkom thuis! 😀
Liefs ❤
Kim
Kim leeft 