Op de vierde dag van onze reis doen we iets wat voor mij, iemand met een chronische ziekte en bitter weinig energie, ideaal is.
Maandag 6 juni 2022
Het is pinkerstermaandag. Ook in Frankrijk is dit een feestdag. Terwijl het op Pinksteren nog aangenaam weer was, is het vandaag het typische Bretoense weer: regen. Gelukkig gewone regen. Niet meer en niet minder. Dit is in vergelijking met het onweer in België niets.
We weten dat er regen voorspeld is, dus we gaan iets doen waarvoor Bretagne bekend staat: menhirs en megalieten. In Carnac staan er vele velden vol met deze stenen. Het wordt ook wel Stonehenge van Frankrijk genoemd.
Wanneer we op de parking aankomen, zien we het toeristentreintje staan. Het is iets wat we normaal links laten liggen, maar aangezien het toch goed aan het regenen is, besluiten we het toeristentreintje te nemen. Dit treintje rijdt langs het strand van Carnac, langs La Trinité-sur-Mer om vervolgens langs de menhirs en megalieten te rijden. In het treintje gidst een Franse stem je doorheen de tour, maar er is ook een audiogids in verschillende talen, ook het Nederlands. De Franse stem spreekt wel duidelijk én traag genoeg (je weet wel, die Fransen spreken nogal plus vite 😉 ), dus in principe zou je ze moeten verstaan. Toch is het fijn in je eigen taal aangesproken te worden.
Tijdens mijn eindejaarsreis in het middelbaar zijn we ook naar de menhirs gaan kijken. Toen mochten toeristen nog in de buurt komen van de stenen. Nu zijn de velden helemaal omheind om de menhirs en de megalieten te beschermen.
Waarom zo’n toeristentreintje ideaal is voor mij, is omdat ik met mijn weinige energie toch een deel van de omgeving kan zien. Wat je normaal te voet doet of zelf met de auto, doe je nu met zo’n treintje.
Na de middag ben ik zo moe dat ik een lang middagdutje heb gedaan. En met lang bedoel ik dus twee uur. Ik lees verder in mijn e-book en kruip weer vroeg onder de wol.
Liefs ❤
Kim
Kim leeft 