Terwijl velen nog reikhalzend uitkijken naar een deugddoende vakantie, zit die van mij er weer op. Begin juni vertoefden we een weekje in Frankrijk. In meerdere blogs zal ik vertellen over mijn vakantie, beginnen doe ik met de heenreis naar ons vakantieadres.
Vrijdag 3 juni 2022
Vandaag vertrekken we op vakantie. Bestemming dit jaar is Bretagne. Aangezien dit toch een eindje rijden is, hebben we besloten om de reis in twee te delen. We rijden tot in Normandië en overnachten daar om zo de volgende dag de reis verder te zetten.
Het is nog heel vroeg wanneer we vertrekken. We moeten langs de beruchte Antwerpse ring en als er iets is waar we geen zin in hebben, is het file. Papa rijdt zelfs via de E19 (Brussel-Antwerpen), zodat we Borgerhout vermijden. Vandaag was het eigenlijk niet nodig, want het was uitzonderlijk kalm op de ring. We rijden dus vlot doorheen de Kennedytunnel naar linkeroever. Oef, dit is al voorbij.
In Nazareth stoppen we even voor een toiletpauze en ons ontbijt. Traditiegetrouw zijn dit koffiekoeken. Nadien zetten we de weg verder.
Rond de middag komen we aan in Normandië. We stoppen even aan le Pont de la Normandie, de bekende brug tussen Le Havre en Honfleur. Ook al vertrokken we in een hemels zonnetje, hier ziet het er gevaarlijk donker uit. Zullen de hemelsluizen openbreken?
We hebben de brug bekeken, tijd om er over te rijden richting Honfleur. Hier zullen we deze namiddag ook vertoeven. Thuis hebben we al een adres voor een parking opgezocht. De GPS leidt ons via smalle straatjes, terwijl de parking ook bereikbaar zou zijn geweest via een andere straat. De parking staat goed vol, maar we hebben geluk. Er rijdt juist iemand weg. We doen onze regenjassen aan, want de buienradar voorspelt toch wat regen. Uiteindelijk duurde het nog een hele tijd voor die voorspelde regen er was, maar de regenjassen hebben we zeker nodig gehad.
In Honfleur is het gezellig druk. We wandelen rond en strijken neer op een terrasje. De eerste crêpe van de week is een feit. En het flesje cola van 33 cl ook. 🙂 😉
Nadien wandelen we verder over de boulevard. We zien een klein cruiseschip vertrekken. Vooral ook horen, want de kapitein heeft de toeter meerdere keren laten klinken.
Hier beginnen mijn benen lastig te doen. De vermoeidheid sluipt erin. Toch blijf ik dapper verder stappen. Of koppig, hoe je het ook wilt noemen.
In de regen en doorheen het schoolgaande verkeer (het is 16u30) wandelen we terug naar de auto. Ik ben blij dat ik weer zit.
We logeren in het Kyriad in Lisieux. Een goedkope kamer, ideaal als je onderweg bent. Ik duik meteen mijn bed in en doe een welverdiend dutje. Toch moet ik me er weer uitslepen om te gaan eten.
In het restaurant is het minimale bezetting. De menukeuze is miniem, maar er is ten minste eten. Het is ook wel te eten, maar echt wauw vond ik dit niet.
Na het eten duik ik weer mijn bedje in. Hopend op een goede nacht.
Zaterdag 4 juni 2022
Na een relatief goede nachtrust en een goed ontbijt zetten we onze reis verder. Ik doe weer mijn noice cancelling oortjes in, luister een podcast en dut af en toe weg.
Rond 15u00 komen we aan in Carnac. De eerste de beste parking die we tegenkomen, nemen we. Niet wetende dat het nog een stukje wandelen is naar het toeristische gedeelte van Carnac.
Eerst bezoeken we de toeristische dienst voor een old school stadsplan. Nadien wandelen we verder naar de boulevard. Wat is deze mooi aangelegd! En dan zien we de zee. We moeten nog wel een hele stoet oldtimers passeren, want het is vandaag zo’n oldtimers happening in Carnac. Ik nestel mij neer op een bankje met uitzicht op zee terwijl de rest nog even naar de oldtimers kijkt. Mij zeggen auto’s niets, ik zit naar de zee en de mensen te kijken. Vind ik ook heel leuk. 😀
Rond half vijf besluiten we iets te gaan eten. Ons avondeten, eigenlijk. Mission failed. We zijn even vergeten dat de Fransen pas om 19u00 avondeten. We drinken dan maar iets en wandelen dan naar het Interhome-bureau om de sleutel van ons vakantiehuisje te gaan halen. Het Interhome-bureau ligt ook iets verder weg dan gedacht. Mijn benen zijn moe, mijn voeten doen pijn,… Ik kan niet meer.
Alsof de goden het gewild hebben, komen papa en mama buiten met lakens en handdoeken. Ze hadden namelijk één set niet in het vakantiehuisje gelegd. Aangezien papa niet met die dingen wil sleuren tot aan de auto die redelijk ver staat, besluit hij de auto te gaan halen, terwijl wij hier wachten. Klinkt als muziek in mijn oren. Ik zet me neer op het trapje, met op mijn schoot de lakens en handdoeken en wacht.
Een half uurtje later stopt de auto en stappen we allemaal weer in. Op naar het vakantiehuisje.
Dit wordt ons verblijf voor komende week. We verdelen de kamers, waarvan ik die van beneden neem. Papa en mama rijden nog naar het nabijgelegen supermarktje. En met nabijgelegen wil ik dus 200 meter zeggen en met supermarktje wil ik eerder superette zeggen. Het assortiment is miniem, dus het wordt sowieso morgen een ritje naar de grote supermarkt in het nabijgelegen stadje.
We zijn aangekomen op ons vakantieadres. De komende weken neem ik je mee op de rest van onze reis.
Liefs ❤
Kim
Kim leeft 