Het kamermeisje is een combinatie van een detective, roman en thriller. Het wordt vergeleken met Agatha Christie, dus als je van haar boeken houdt, moet je zeker deze recensie lezen. 🙂
Het kamermeisje | Nita Prose | vertaling Els van Son
2022 | Ambo Anthos | 336 pagina’s
Gelezen via bibliotheek
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
Molly is een wat zonderlinge en onopvallende jonge vrouw. Ze is geknipt voor haar werk als kamermeisje in het Regency Grand Hotel, waar ze met overgave de kussens opschudt en het stof en de geheimen van de gasten wegveegt, zonder dat iemand aandacht voor haar heeft. Toch komt ze – ongewild – in de spotlights te staan wanneer ze Mr Black, een beruchte en steenrijke gast, dood in zijn bed aantreft. Zo wordt ze opeens hoofdverdachte in een moordzaak en belandt ze in een web van leugens. Hoe kan ze daar nog uit ontsnappen? Gelukkig krijgt ze hulp uit onverwachte hoek, maar zal het op tijd zijn, vóór de moordenaar opnieuw toeslaat?
Het kamermeisje doet denken aan de beroemde detectives van Agatha Christie, maar is bovenal een hartverwarmende roman. Molly is nét wat anders dan de rest en toont dat elk probleem opgelost kan worden met vriendschap en saamhorigheid.
Mijn mening
Molly werkt als kamermeisje in het Regency Grand Hotel. Ze heeft oog voor detail en voert haar taak onberispelijk uit. Daarnaast is ze enorm punctueel en heeft ze nogal last om figuurlijke uitdrukkingen te interpreteren. Ze neemt alles nogal letterlijk en is sociaal niet altijd even vlot. Hierdoor heeft ze heel weinig vrienden en ook van haar familie is er niemand meer over, nadat haar oma overleed.
Tijdens één van haar schoonmaakrondes vindt ze het lijk van de beroemde, veel geld hebbende ondernemer Mr. Black. Waar ze eerst als getuige wordt aanzien, wordt ze later verdacht van moord. Dan blijkt dat er heel wat onder Molly’s neus afspeelde dat ze zelf nooit heeft opgemerkt. Maar een kamermeisje weet alles, maar wat weten de anderen over het kamermeisje?
~
Het hele verhaal wordt verteld in de ik-vorm, in de persoon van Molly. Je zit als het ware op een theekransje bij Molly. Het taalgebruik van Molly is ontzettend formeel en beleefd, terwijl het in haar hoofd niet altijd zo is. Ze hecht enorm veel belang aan de waarden en normen die haar overleden grootmoeder haar meegaf, aangezien ze zelf geen besef heeft wat er hoort in sociale aangelegenheden. Regelmatig zegt ze ook “Oma zei …”.
De personages blijven het hele verhaal redelijk oppervlakkig. Enkel Molly leer je iets beter kennen, waarschijnlijk omdat je ook gewoon in haar hoofd kruipt. Wat ze zegt en wat ze denkt is niet altijd hetzelfde.
In het tweede deel van het boek komt de vaart erin. De puzzelstukjes beginnen in elkaar te vallen en ook Molly ontwikkelt zich sociaal meer, met steun van enkele mensen die het goed met haar menen. En het laatste hoofdstuk zul je niet zien aankomen. Echt niet! 🙂
Het kamermeisje wordt omschreven als een Agatha Christie-achtig verhaal, maar is in het bijzonder een verhaal over anders zijn, vriendschap en vertrouwen. Het heeft interessante plottwists, maar bovenal is het een goed bedacht verhaal.
Liefs ❤
Kim
Kim leeft 