Boosterprik!

Toen de regering half augustus aankondigde dat er een derde prik zou worden gegeven aan een bepaalde doelgroep, beschouwde ik mezelf niet tot die doelgroep. Ik was er wel zeker van dat die derde prik ooit zou volgen, maar dan samen met de rest van de bevolking. Ergens in het komende voorjaar. Het ging rapper dan gedacht…

De mutualiteit en/of de huisarts besliste wie in aanmerking kwam voor de boosterprik. MS-patiënten behoorden volgens de mutualiteit tot die bepaalde doelgroep. Hierdoor kreeg ik half september een uitnodiging in mijn e-box. Ik twijfelde even, maar redelijk snel besloot ik om voor de boosterprik te gaan. Ik boekte de afspraak in op een zaterdag, zodat ik nog wat recuperatietijd had indien ik slecht zou reageren op het vaccin.

In maart kreeg ik mijn eerste prik AstraZeneca, gevolgd door de tweede prik eind mei. Beide vaccins werden gegeven via het werk (ziekenhuis). Deze keer was het Pfizer en was het in het vaccinatiecentrum te doen. Blijkbaar zou een derde prik met Pfizer een echte boosterprik zijn. Pfizer zou ook al antistoffen in de neusholte achterlaten in tegenstelling tot AstraZeneca.

De bijwerkingen vielen al bij al mee. Uiteraard de pijn op de prikplek, een beetje hoofdpijn en een beetje neuspijn (in de neusholte). Niets wat ik niet aankan. Deze keer is er trouwens geen Dafalgan aan de pas gekomen. Oh ja, ik was ook heel moe, maar dat kan ook aan MS liggen.

Na een doorgemaakte infectie in oktober 2020, twee prikken AstraZeneca en een boosterprik Pfizer hoop ik nu echt voldoende beschermd te zijn. Voor de rest moet mijn lichaam maar in actie schieten. Het leger is versterkt, nu is het aan hen om mij te beschermen… 😉

Uitgelichte afbeelding is afkomstig van canva.com.