En toen drukte ik het nummer van de MS-kliniek in Pelt in. De telefoon ging over en er werd vriendelijk opgenomen. “Goeiemiddag, ik zou graag een afspraak maken voor een second opinion bij een neuroloog.”
Voilà, het was zover. Ik heb de stap gezet naar echte gespecialiseerde hulp. Na een jaar aanmodderen en van het kastje naar de muur en weer terug gestuurd te worden, was het genoeg. Ik wilde antwoorden, antwoorden die ik niet kreeg. Of antwoorden die de zorgverleners niet konden geven omdat ze het gewoon niet weten.
De MS-kliniek, zoals het in de volksmond wordt genoemd, is het Noorderhart Revalidatie & MS Centrum in Overpelt. In België zijn er twee gespecialiseerde MS-klinieken, namelijk laatstgenoemde in Pelt en het Nationaal MS Centrum in Melsbroek (vlak bij Brussel).
Bij mijn diagnose gaf mijn neuroloog al mee dat ik vrij ben om een second opinion te vragen. Ze zei dan wel grappend dat het bij een goede neuroloog moet zijn. Zij raadde dr. Willekens in het UZA of Prof. dr. Van Wijmeersch in de MS-kliniek in Pelt aan. In het begin vond ik dit niet nodig. Het was zo klaar als een klontje. Maar na het afgelopen jaar vol met pijn, onzekerheid, angst en geen antwoorden te krijgen, besloot ik om een afspraak te maken. Ik had/heb ook het gevoel dat ik nergens terecht kon/kan. Mijn klachten werden/worden afgedaan als “Het heeft niets met MS te maken.” Met wat dan wel? Tja, daar had ook niemand een antwoord op. Begrijp me niet verkeerd, ik wil de zorgverleners niet aanvallen, want ze doen wat ze kunnen en wéten. En bij “weten” wringt het schoentje. Ik loop tegen de muren van een MS-basiszorg in een regionaal ziekenhuis op (wat ook begrijpelijk is, niet elk ziekenhuis is gespecialiseerd in MS). Ik heb een eigen encyclopedie nodig om mijn lichaam te begrijpen. En een professor, gespecialiseerd in MS én een heel patiëntenbestand vol met MS-patiënten, weet misschien wel wat er aan de hand is.
De afspraak staat gepland na de jaarlijkse controle in mijn eigen ziekenhuis, zodat ik met kersvers MRI-materiaal naar Pelt kan trekken. De consultatie in mijn eigen ziekenhuis is trouwens niet bij mijn normale neuroloog (zij is eventjes afwezig), maar wel bij haar collega. Misschien is dit ook een voordeel, om nog een andere mening te horen?
Wordt dus vervolgd. 🙂
Uitgelichte afbeelding is afkomstig van canva.com
Kim leeft 