Wedden dat ik blijf – Marijke Vos

Wedden dat ik blijf lezen? Als het een echte weddenschap was geweest, was ik grandioos gewonnen. Wat ik verder van het boek vond, lees je hier.

Wedden dat ik blijf | Marijke Vos | 2021 | HarperCollins | 283 pagina’s

Korte inhoud

Debby haat files. En deadlines. En haar overvolle agenda. Dus wat houdt haar nog in de grote stad? Ze sluit een weddenschap af met haar zus Hilde: wie als eerste een mooi huis vindt – waar dan ook in Nederland – bepaalt in welk dorp ze gaat wonen. Hilde vertrekt als eerste naar het Brabantse platteland, waar ze met haar man en kinderen een monumentaal pand koopt. Debby tikt kort daarna een oude boerderij op de kop. Het is een opknappertje, maar met genoeg ruimte voor haar droom: een alpacaboerderij!

Haar nieuwe leventje blijkt echter toch niet zo idyllisch als gehoopt. Vijandige dorpsbewoners, een nukkige alpacafokker en onverwachte verrassingen uit het verleden zorgen voor aardig wat oproer in het eens zo rustige dorp. En dan is er ook nog die ontzettend leuke dierenarts…

Mijn mening

Debby heeft er genoeg van. Haar werk, de files, het lawaai, … Ook bij haar zus Hilde zit het hoog. Ze sluiten een weddenschap af: ieder gaat op zoek naar een mooi huis in een dorp – geen stad – en de eerste die het vindt, bepaalt waar de zussen gaan wonen. Hilde wint de weddenschap, maar in het dorp staat er ook een oude boerderij te koop. Helemaal iets voor Debby, want daar kan ze haar droom verwezenlijken: een alpacaboerderij. Dit is het begin van het dorpse leven, een leven met een roddeltante, met zure pruimen, maar ook met een toch wel heel knappe dierenarts…

Op bovenstaande foto is de cover in zwart-wit, maar als je even googelt naar de kleurencover, merk je meteen dat het een heel mooie cover is. Een cover die je aandacht trekt. Niet in de zin van kitscherig en flashy, want er worden donkere kleuren gebruikt.

Het eerste deel van het boek vond ik goed, al ergerde ik mij mateloos aan Stijn, de ex van Debby en het daaropvolgende gedrag van Debby zelf. Je zou het in Debby’s gezicht willen schreeuwen dat ze Stijn aan de deur zet, alleen zal ze niet echt luisteren. In het tweede deel van het boek ging het verhaal in een sneltrein verder. Hoofdstuk na hoofdstuk bleef ik verder lezen, grinnikte om bepaalde boontje-komt-om-zijn-loontje-passages en slaakte ik een opgeluchte zucht dat Marijke Vos koos voor het andere pad dan het traditionele pad (ik wil niet te veel weggeven, maar voor diegenen die het gelezen hebben: de passage van het roddelboekje en de reactie van de dorpsbewoners die dicht bij Debby staan). Op het einde van het verhaal viel ik even in een zwart gat. Euh, is het al gedaan? Ja, dus.

In het nawoord vertelde Marijke dat ze wat schrik had voor de reacties, aangezien Ik pleit voor jou! zo goed onthaald werd. Hoe kon ze in hemelsnaam zichzelf dan overtreffen? Ik dacht hierover ook even na. Welk boek vond ik het beste? Het is moeilijk kiezen, maar uiteindelijk wint Ik pleit voor jou! wel nipt. Al is Wedden dat ik blijf ook echt de moeite waard om te lezen, getuige de “Wedden dat ik blijf lezen”. 😉

Lees hier de recensies van Ik pleit voor jou! en De matchmaker.