Of ze het nu wil of niet, ik associeer Jackie van Laren met de coronacrisis. Nee, ze kan niets doen aan deze ellende. Gelukkig is de associatie iets positiever. Ik leerde namelijk de boeken van Jackie kennen bij het begin van de coronacrisis. In enkele maanden tijd verslond ik de hele Eilandliefde-serie en ook nog enkele stand-alones. Toen ik dit boek in de catalogus van de bib zag staan, maar uitgeleend was, wist ik niet hoe snel ik op de knop “Reserveer” moest drukken. Het wereldrecord “op-de-knop-reserveer-drukken” is gesneuveld. Wat ik van die boek vond, lees je hier. 🙂
Lentegroen (Onder de bomen #1) | Jackie van Laren | 2021 | Boekerij | 349 pagina’s
Korte inhoud
Als de stoere, zelfstandige boswachter Sylvie wordt bedrogen door haar vriend, aarzelt ze geen moment. Ze verhuist met haar dochter Ties naar een plek waar ze een nieuwe baan kan krijgen en zweert nooit meer aan een relatie te beginnen. Boswachterij De Grote Weijde, op de Utrechtse Heuvelrug, is een prachtig gebied, en het boshuisje waar ze zo in kan trekken is ook een bonus. Het enige minpunt: ze moet de als moeilijk bekend staande eigenaar van landgoed Woudenbergh zien over te halen het landgoed open te stellen voor recreanten.
Freek, de eigenaar van het landgoed, is mensenschuw, eenzelvig en een beetje wereldvreemd, maar tegelijk ook hyperintelligent. Hij zit niet te wachten op bemoeienis van buitenaf, maar als er criminele activiteiten op zijn landgoed plaatsvinden en hij Sylvies hulp heel hard nodig heeft, moet hij wel uit zijn schulp komen. Het gaat hem beter af dan hij had gedacht, al is hij ervan overtuigd dat hij zich beter verre van andere mensen kan houden. Vooral van zo’n leuke vrouw als Sylvie. (achterflap)
Over de auteur
Jackie van Laren (Amsterdam, 1968) heeft twee grote passies in haar leven: muziek en verhalen. Met de driedelige Q-serie maakte ze haar debuut als schrijfster. Daarna volgde het tweeluik Vallen en Opstaan, de vijfdelige Eilandliefde-serie en de losstaande romans De meisjesmagneet en Thuiskomen. Met Opstaan won ze de Hebban Award voor Beste Roman. (achterflap)
Mijn mening
Wanneer de oude boswachter van De Grote Weijde op pensioen is, nemen de vrouwelijke boswachter Sylvie en haar dochter Ties hun intrek in het dorp. Ze maken kennis met de vele dorpsbewoners, de ene al iets aangenamer dan de andere. Sylvie staat voor een aartsmoeilijke opdracht, eentje waar de vorige boswachter niet in geslaagd is: ze moet die stugge, verlegen, laat-zich-bijna-nooit-zien-in-het-dorp eigenaar van het landgoed overtuigen om zijn grond open te stellen voor recreatie.
Wanneer er zich criminele feiten voordoen op De Grote Weijde moet de eigenaar van het landgoed, ook gekend als Freek, wel contact maken met de nieuwe boswachter. Zou het Sylvie lukken om hem te overtuigen om zijn landgoed open te stellen? En wat heeft haar dochter Ties gemeen met Freek, die het blijkbaar heel goed met hem kan vinden?
Het verhaal wordt afwisselend verteld in het perspectief van Sylvie en van Freek. Dit gebeurt op een heel vloeiende manier in een chronologische volgorde. Of niet helemaal, af en toe ga je in het volgende hoofdstuk eventjes terug op de tijdlijn, zodat je in het hoofd kruipt van het specifieke personage en wat hij/zij bij die bepaalde gebeurtenis voelde.
Lentegroen is het eerste boek in een vierluik. Het verhaal komt traag op gang, maar in de tweede helft van het boek worden er al enkele verhaallijnen uitgezet voor de volgende boeken.
De schrijfstijl is zoals we gekend zijn. Vlot, vloeiend en met aandacht voor moeilijkere onderwerpen. Zo komen de onderwerpen ethisch hacken, pesten en het syndroom van Asperger aan bod. Humor komt uiteraard ook aan bod. Boontje komt om z’n loontje, denk ik vaak. Of hoe hautaine personages weer met beide voeten op de grond geplaatst worden. Ik hou ervan! 🙂
De hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt. Je leert Sylvie, Freek en Ties al goed kennen en het kan niet anders dan dat je ze meteen in je hart sluit. De nevenpersonages, alias de dorpsbewoners, zijn een bont allegaartje van personen. Door korte omschrijvingen en gedragsbeschrijvingen kan je meteen een beeld vormen. De aanzet is gegeven voor nog meer avonturen in De Grote Weijde.
Ik hou enorm van de verhalen van Jackie van Laren. Ze kabbelen voort, maar er gebeurt toch nog voldoende om je mee te nemen tot het einde van het boek of het verhaal.
Wat betreft het tweede boek in de reeks, Zomerloof… Ik heb mijn eigen record “zo-snel-mogelijk-op-de-reserveer-knop-drukken” laten sneuvelen. Ik ben helemaal klaar voor het vervolg. Kom maar op met dat boek! 😉
Lees hier de recensies van:
Eilandliefde: Duingras, Stormwind, Springvloed, Tegenstroom en Hoogtij
Kim leeft 