In het begin van het jaar las ik de vorig roman, Ik mis je, van Gillian King uit. Best een goed boek, maar ik was niet overtuigd. Het thema lag me niet helemaal. Niettemin kende ik de schrijfstijl van Gillian al wel en ik wist dat ze heel goede boeken kan schrijven. Ben ik met dit boek weer tevreden gesteld of blijf ik weer wat teleurgesteld achter? Dat lees je hier.
Ik vergeet je niet | Gillian King | 2021 | HarperCollins | 302 pagina’s
Korte inhoud
Maddy heeft altijd in de schaduw van haar zus Elisa gestaan. Elisa was overal goed in en werd op handen gedragen door hun ouders. Zij wel. Maar Elisa is er al veertien jaar niet meer.
Op een dag loopt Maddy op een terras in de stad Frenkie tegen het lijf, het ex-vriendje van haar zus. Zij herkent hem meteen, hij haar niet. Ze weet weinig van hem, maar één ding is zeker: Frenkie is foute boel. Want wat is er destijds tussen hem en Elisa gebeurd? Is hij wel te vertrouwen? En waarom staat hij daar zo ongelooflijk sexy te doen, zodat ze daar niet meer helder over na kan denken? (achterflap)
Over de auteur
Gillian King (1978) is een van de grootste feelgoodschrijvers van Nederland. Haar boeken kenmerken zich door een combinatie van herkenbare emotionele gebeurtenissen, levensechte personages en een maatschappelijk geëngageerde laag. Haar vorige roman Ik mis je werd verkozen tot Chicklit van het jaar. (achterflap)
Mijn mening
Ik zal je niet langer in spanning houden… Dit boek vond ik vele malen beter dan Ik mis je. 🙂
Op een dag komt Maddy Frenkie tegen. Frenkie, de ex van haar zus Elisa. Elisa, die er niet meer is. Maddy beseft dat ze ver uit de buurt van Frenkie moet blijven, maar de aantrekkingskracht is groter dan aanvankelijk gedacht.
Tegelijkertijd krijgt de lezer ook het verhaal van Elisa te lezen. Zij had het perfecte leven, denkt iedereen. Maar is dat ook zo? Was Elisa’s leven zo perfect zoals iedereen dacht?
Hetzelfde wat ik in Ik mis je al ervoer, ervoer ik hier ook. Gillian King is een krak in het afwisselend heden-verleden te vertellen. In het heden-hoofdstuk (in het perspectief van Maddy) geeft ze de aanzet en in het verleden-hoofstuk (in het perspectief van Elisa) geeft ze de trap. Zo komt de lezer beetje bij beetje te weten wat er met Elisa is gebeurd.
Het thema is deze keer ook heftig, maar anders dan in Ik mis je. Dit thema ligt me beter. Het thema van het perfecte plaatje dat niet het perfecte plaatje blijkt te zijn. De uitgever van Gillian King omschrijft het als realgood (i.p.v. feelgood) en daarmee kan ik alleen maar akkoord gaan. Uit het leven gegrepen en jammer genoeg keiharde realiteit. Gelukkig is er ook nog genoeg plaats voor romantiek. De “good” moet nog ingevuld worden hé. 😉 😀
Gillian King heeft met Ik vergeet je niet weer een mooi boek afgeleverd. Gooi ‘m maar snel op je to read-list, je zult er geen spijt van krijgen. 🙂
Lees hier de recensie van Ik mis je.
Kim leeft 