De moed van het weesmeisje is het tweede boek in de reeks met (voorlopig) vier boeken. De titel dekt niet meer helemaal de lading, maar meer hierover in deze recensie.
De moed van het weesmeisje | Anne Jacobs | vertaling Sylvia Wevers
2019 | Xander Uitgevers | 413 pagina’s
Korte inhoud
Het is 1916 en de villa van de familie Melzer is veranderd in een militair ziekenhuis. Marie heeft het beheer van de fabriek op zich genomen terwijl Paul zich aan het front bevindt. De dochters van het huishouden zorgen samen met het personeel voor de gewonden. Ze houden hoop, tot triest nieuws hen bereikt: Maries zwager is aan het front omgekomen en Paul is als krijgsgevangene in handen van de Russen.
Terwijl Marie worstelt om het erfgoed van de familie te behouden en de hoop op een hereniging met Paul niet op te geven, komt Ernst von Klippstein naar de villa. En hij lijkt erg op Marie gesteld te zijn… (achterflap)
Over de auteur
Anne Jacobs is een van de meest succesvolle Duitse auteurs van dit moment. Met Het weesmeisje breekt ze definitief door: er zijn inmiddels een miljoen van verkocht in Duitsland. Ook in Nederland en België zijn haar boeken bestsellers. (achterflap)
Ik ben er net achter gekomen dat Anne Jacobs een pseudoniem is van de Duitse auteur Hilke Sellnick. Diezelfde auteur bracht ook net een nieuwe reeks Café Engel uit onder de naam Marie Lamballe.
Mijn mening
Weesmeisje Marie is ondertussen getrouwd met de zoon des huizes Melzer, Paul. Ze is hoogzwanger en kan elk moment bevallen. Buiten woedt de Eerste Wereldoorlog volop, en wanneer kersverse vader Paul wordt opgeroepen, verandert de stemming helemaal. De zussen van Paul, Kitty en Lisa (komt van Katharina en Elisabeth), krijgen ook heel wat te verduren tijdens de woelige oorlogsjaren. Ook de villa en de fabriek blijven niet gespaard van ellende.
Net zoals in het eerste boek vind ik de “villa” op de cover geen villa. Dit is voor mij al een heus kasteel. Voor de rest vind ik de cover wel uitnodigend. Als ik dit in de boekhandel of de bib zie liggen, zou ik het even vastnemen om de korte inhoud te lezen.
De titel begrijp ik niet helemaal. Het refereert naar Marie, het weesmeisje, maar het verhaal gaat niet enkel over Marie. Ook de zussen Kitty en Lisa krijgen een heel groot deel. De oorspronkelijke en Duitse titel is Die Töchter der Villa. Voor zover mijn Duits mij niet in de steek laat betekent dit dus De dochters van de villa. Wel, dit dekt de lading helemaal. Het gaat nu eenmaal over Marie, Kitty en Lisa, de dochters van de villa.
Het verhaal is zwaarmoediger dan het eerste boek. Niet geheel onlogisch, aangezien de Eerste Wereldoorlog een heel grote rol speelt in het boek. Toch is Anne Jacobs er in geslaagd om je niet depressief achter te laten na het dichtklappen van het boek. Op de één of andere manier is het niet te zwaarmoedig. Waarschijnlijk ligt dit aan de setting van het verhaal, de villa, nog een relatief veilige haven. Af en toe wordt er verwezen naar het front of de armoede in Augsburg, maar dit blijft oppervlakkig. In bijvoorbeeld Het geheime kistje van Elle of De kaasfabriek zit je als lezer mee aan het front en dat kwam veel harder binnen dan dit boek.
Het boek leest weer heel vlot. De personages worden goed neergezet en de vertelstijl is de alwetende vertelstijl. Je kijkt als het ware mee uit helikopterperspectief. Het was ook eens interessant om de Eerste Wereldoorlog langs Duitse kant te bekijken.
Er staan nog twee boeken uit deze reeks te wachten, er zijn nog de boeken van Corina Bomann en terend op deze immense hype (historische romans/trilogies/reeksen) verschijnen er nog heel wat andere boeken. We zijn nog wel een tijdje bezig. 😉
Lees hier de recensie van Het weesmeisje.
Kim leeft 