Liefste dagboek #41: Bijwerkingen coronavaccin, 3x naar de kinesist en wat is er aan de hand?

Welkom bij een nieuw dagboek! Vorige week was al te lezen dat ik het coronavaccin gekregen heb. Deze week vertel ik meer over de bijwerkingen. Ik publiceerde een boodschappenshoplog, spendeerde heel wat kinébeurten en tussendoor ben ik kampioen Dafalgan slikken geworden. Lees je weer mee? 🙂

Zaterdag 6 maart 2021

Zaterdag dus boodschappendag. Ik heb er ook een shoplog van gemaakt, die lees je hier.

Het was redelijk druk. De parking stond goed vol en toen ik weer buitenkwam, stond er een rij aan te schuiven voor een winkelkar. Oei, wat geven ze hier weg? Of is er weer hamstergedrag op komst? Waarschijnlijk was het gewoon de aanbieding, want ik zag heel veel mannen buiten gaan met allerlei tuingerief. 😉

Oké, over naar het coronavaccin. Ik stond vanmorgen op met hoofdpijn en pijn ter hoogte van de prikplek. Als het dit maar zou zijn, valt het goed mee, dacht ik.

VERKEERD GEDACHT!

Na de middag stortte ik helemaal in. De vermoeidheid sloeg helemaal toe, de spierpijn nam toe en ik kreeg koude rillingen.

Het werd erger en erger. Het was alsof ik door een vrachtwagen overreden was. Hoofdpijn ging onder geen enkele pijnstiller weg, dus ging ik over op cola. De cafeïne die in cola en/of koffie zit, helpt naar’t schijnt ook tegen hoofdpijn. Dit werd me o.a. verteld bij de lumbale punctie die ik onderging voor de diagnose van MS.

En wanneer de temperatuur in mijn appartement 25,5 °C was, zat ik te rillen van de kou. Mijn eigen temperatuur was 37,4 °C. Lichte verhoging, maar nog niet echt “koorts”.

Voor de rest van de dag heb ik in de zetel gelegen en tv gekeken. Op mijn rechterzijde, want ja, mijn linkerzijde deed veel te veel pijn door de vaccinatie. Mijn avondeten bestond uit sandwiches, kostte het minst energie om te smeren.

Zondag 7 maart 2021

Een helse nacht achter de rug. Koud, warm, koud, warm. We zullen nog maar eens een Dafalganneke innemen. Die industrie zal ook wel immens boomen met al die komende vaccins.

Gelukkig is de spierpijn al heel wat minder ten opzichte van gisteren. In de namiddag dacht ik dat ik erdoor was. Ik ging douchen en toen was het kaarsje weer uit. Nog niet helemaal erdoor dus. ’s Avonds kroop ik ook weer heel vroeg in bed, want ik was zooo moe.

Maandag 8 maart 2021

Dag drie na de vaccinatie en het gaat redelijk goed. Nog heel vermoeid en nog wat hoofdpijn, maar het gaat. Maar ik zou Kim niet zijn, als het volgende al terug op de loer lag. De pijn in mijn elleboog, schouder, nek en rug kwam weer terug (lees ook Liefste dagboek #39 en Liefste dagboek #40). Gelukkig is het maandag, dus kiné-tijd. 🙂

Aangezien er het afgelopen weekend van beweging weinig in huis is gekomen, ben ik tijdens mijn middagpauze een wandelingetje gaan maken. Het zonnetje scheen, maar het was toch frisjes.

’s Avonds bij de kiné vroeg de kinesist of ik nog wilde fietsen. Ik moest even nadenken, maar uiteindelijk zei ik wel ja. Laten we het doen. Vijf minuutjes fietsen, het is niet veel, maar het is iets.

Dinsdag 9 maart 2021

Geen idee wat het is, maar het is NIESDAG. Ik loop heel de dag te niezen.

Ik deed ook weer de was en deze week ook de strijk. Eerst wilde ik enkel de jeansbroeken strijken, maar voor dat ik het wist, was ik gewoon alles aan het strijken. Behalve datgene dat niet gestreken hoeft te worden. Of ja, eigenlijk hoeft er niets echt gestreken te worden, maar ik vind het “netter” dat het gestreken op een kapstok in de kast hangt.

Tussen de buien door deed ik een wandelingetje om nadien weer in de zetel te ploffen, een middagdutje te doen en tv te kijken.

Woensdag 10 maart 2021

Oh, wat ben ik moe. En wat heb ik pijn. Als ik met mama bel en ze vraagt of ik nieuws heb, zeg ik “Ik heb pijn.” “Dat is geen nieuws meer, Kim.” 😀 Ze heeft gelijk uiteraard. Het is al eerder een fait divers bij mij.

Gelukkig kan ik weer naar de kiné. Ze gaf me een dumbell/halter van 0,5 kg voor oefeningen mee, zodat met beweging de pijn ook wat verlicht wordt.

Donderdag 11 maart 2021

Het was een waardeloze nacht. De pijn in elleboog, maar vooral in schouder was weer aanwezig. Ik kon geen pijnloze houding vinden. Ik ben een zijligslaper en slaap sowieso vooral op mijn rechterzij. Met die pijn in mijn schouder voelt dat niet zo aangenaam. De andere kant, de linkerkant dus, is nog veel te gevoelig door dat vaccin. Uiteindelijk na een nachtelijke huilbui (ik word soms zo moedeloos van al die pijn en mankementen) en een Dafalgan terug in slaap gesukkeld.

Ook doorheen de dag blijft de pijn aanhouden. Wat is er in godsnaam aan de hand?

Het weer is herfstachtig. Het is net geen storm, maar het waait heel hard en het regent ook hard.

Ik appte de kiné met de stand van zaken. Rampzalig dus. Morgen kan ik voor de derde keer deze week langskomen. Al goed heb ik E-pathologie en hoef ik (nog geen) rekening te houden met een limiet van terugbetaalde beurten.

Vrijdag 12 maart 2021

Het was een hectische dag op het werk waardoor ik echt op automatische piloot en door de pijn heen door het werk vloog. Turbo Kim was in the house. 😉

Ik mocht ook weer naar de kiné. Ook zij vindt het niet normaal dat ik de ene ontsteking na de ander ontwikkel. De pijn in mijn voeten is nu wel veel minder, maar de kiné zet me meteen weer met beide voeten (heb je ‘m? 😉 ) op de grond. Het is niet omdat je nu minder pijn aan je voeten hebt, dat dat is opgelost. Je lichaam focust zich op hetgeen het meeste pijn doet, in mijn geval die schouder dus. Als je nu in je vinger snijdt, zal je meer pijn voelen in je vinger dan in je schouder, ook al is de schouder nog niet genezen.

Volgens de huisarts hebben al die ontstekingen niets met MS te maken. Ik heb er zelf totaal geen idee van. Ik zou het soms op MS willen steken, omdat je dan tenminste de oorzaak weet. Nu weet ik niets, tast ik in het duister en word ik er gewoon moedeloos van.

En toch… vooraleer ik weer te horen krijg dat ik zo negatief ben… ik geniet van de heel kleine dingen. Een wandelingetje, de frisse lucht, de wondermooie zonsopgang (heb je ‘m gezien woensdagochtend?), collega’s die mij helpen, mama die boodschappen doet voor mij, … Het leven is mooi. Zelfs met MS en al die onverklaarbare mankementen.

Fijne week, allemaal! 🙂