Liefste dagboek #39: Heel veel lezen (+e-reader gekocht), nieuwe schoenen, bezoek aan huisarts en kapper

Welkom bij een nieuw dagboek! Het was me wel een weekje. Ik genoot immens van de eerste lentedagen, ik bestelde een e-reader en ik las ook heel veel. En hiermee bedoel ik heeeeel heeeeel veel! 😀 Ik shopte ook nieuwe sneakers. In de tweede helft van de week zat ik weer bij de huisarts, want er is weer iets voorgevallen. Wat er juist is voorgevallen, lees je hier. Lees je weer mee? 🙂

Bedankt voor de lieve reacties op mijn vorige dagboek. Ik hou zeker vol, ik kreeg niets voor niets altijd de stempel doorzetter op mijn hoofd geplakt, maar af en toe wordt het echt wel te veel. Maar dat is voor iedereen zo.

Zaterdag 20 februari 2021

Het is weer zaterdagochtend, dus tijd voor de boodschappen. Het was drukker dan normaal, geen idee hoe het komt. Misschien omdat het prachtig weer is en dat iedereen de huishoudelijke klusjes zo snel mogelijk achter de rug wilde hebben.

Ik zet mijn zoektocht naar een e-reader verder. Ik schakel ook papa in. Niet dat hij iets van e-readers kent, maar hij heeft wel een abonnement op Testaankoop. Altijd handig. 😉 Ik twijfelde tussen Vivlio van Standaard Boekhandel en Kobo. Maar toen ik ging zoeken naar reviews van Kobo kwam ik op deze site terecht. Ik was meteen verkocht. ❤ De Kobo Libra H2O wordt het, de witte variant met het roze hoesje, net als in deze review. Normaal zou ik veilig voor zwart-zwart (e-reader – hoesje) kiezen, maar nu niet. Het feit dat de zwarte variant 20,00 euro goedkoper was bij o.a. Vanden Borre en Mediamarkt maakte me niets uit. Ik wilde wit-roze. 😀 Het hoesje op zich is ook wel pokkeduur, zo’n 40,00 euro. Maar dan heb ik wel meteen het hoesje van Kobo zelf en geen namaak.

In de namiddag nestelde ik op me op mijn terras met een boek. Ik ben bezig in Geluk komt in de zomer van Michelle Visser. Dit boek in combinatie met het heerlijke zonnetje gaf me meteen een vakantiegevoel. Na een niet zo’n goede week zorgde dit weer voor een oppepper. Dat het een week eerder nog vroor en dat het nog maar eind februari is (klimaat), drukte ik even weg. Ik genoot er immens van! 🙂

Zondag 21 februari 2021

In de voormiddag ben ik weer op Bol.com te vinden. Ik ben eens aan het kijken naar de boeken die beschikbaar zijn in Kobo Plus. Dat is een soort van abonnement zoals Netflix of Streamz, maar dan voor boeken. Voor een tientje per maand kan je onbeperkt boeken lezen. Pas als je het abonnement opzegt (of als ze het zelf verwijderen, zoals bij Netflix ook gebeurt), ben je de boeken kwijt. Aan de ene kant betaal je geld voor boeken die niet van jou zijn, maar aan de andere kant lees ik nooit boeken twee keer. Dus ja, het is even afwegen.

In de namiddag zet ik me weer op mijn terras met mijn boek, dat ik later uitlees. Het is het 8ste uitgelezen boek van 2021. Ik ben lekker op dreef. 😀 Ik ben wel rond 15u30 naar binnen moeten vluchten omdat het echt te warm werd. De zon staat namelijk pal op mijn terras, dat westelijk gelegen is. Volgende aankoop is een parasol. 😉 Oh, wat kijk ik uit naar die heerlijke leesdagen op mijn terras.

Maandag 22 februari 2021

Mijn e-reader is gearriveerd. En ik ben er heel blij mee. Ik laat trouwens alle bestellingen nog bij mijn ouders leveren. Papa werkt van thuis uit en mama is ook een hele dag thuis, dus dan kan er altijd iemand het pakketje in ontvangst nemen.

Ik stuur een mailtje naar de neuroloog. Op MS-pagina’s op Facebook wordt er gezegd dat MS-patiënten het vaccin van AstraZeneca niet mogen krijgen. In plaats van het internet af te struinen, stuur ik gewoon een mail naar de neuroloog. Volgens haar zijn de drie vaccins (Pfizer, Moderna en AstraZeneca) gelijkwaardig en niet gevaarlijk voor MS-patiënten. Ze heeft hiervoor zelf contact opgenomen met Prof. Pierre Van Damme.

’s Avonds was het weer tijd voor de kiné. De stagiaire was er ook weer bij. Ik vind het altijd interessant om te volgen. De stagiaire stelt veel vragen en de kinesist antwoordt daar dan (uiteraard) op. Ik heb zelf anatomie gehad in mijn opleiding, dus ik snap de meeste termen wel, maar dit is toch nog een gradatie hoger. Flexie hier, flexie daar.

Ik vind het wel sneu voor de stagiaire dat ze door de gekende reden amper tot geen praktijklessen heeft gehad. Het is één ding om alles netjes uit een boek te leren, maar laat kinesitherapie ook een medisch contactberoep zijn. Praktijk is zo belangrijk voor toekomstige kinesisten. Ik speel dan ook graag voor proefkonijn.

Dinsdag 23 februari 2021

Ik bestel bij de apotheker weer Copaxone en ineens vraag ik ook advies voor gelkussentjes. De fasciitis plantaris (ontsteking van de peesplaat) is weer hels. Ik begin meer en meer op mijn tippen te lopen, omdat de pijn in mijn hielbeen gewoon niet te houden is.

Deze week is het weer mijn beurt om de gemeenschappelijke hal te poetsen. Ik poets ineens ook mijn appartement.

In de namiddag rijd ik naar de Berca. Ik heb het lang genoeg uitgesteld, omdat ik gewoon geen zin had om naar ginder te rijden. Het was heerlijk rustig en ik kwam thuis met twee paar nieuwe sneakers. Op de terugweg ook een gereserveerd boek bij de bib gaan afhalen en de Copaxone en de gelkussentjes bij de apotheek.

Ik kruip vroeg in bed, want de pijn in mijn hielen is niet te doen. Ik lees nog wat en ga dan slapen. Slaap is nog steeds het beste medicijn. 😉

Woensdag 24 februari 2021

Vannacht werd ik wakker met pijn in de plooi van mijn rechterelleboog. Alsof je verkeerd gelegen had. Ik ging nog even naar het toilet en ging terug slapen, mijn arm in een neutrale positie. ’s Morgens toen ik opstond, was de pijn niet weg. Integendeel, het was erger. Ik kon mijn arm niet meer buigen zonder pijn. Mijn bokes smeren lukte niet.

Het was 6u00 en ik raakte in paniek. Ik stuurde “Help!” naar mama. Ik wist goed genoeg dat ze nog lag te slapen, maar ik mocht altijd bellen of sms’en als er iets was. Op eender welk uur. Even later belde ze en ik barstte in tranen uit: “Ik kan mijn arm niet meer bewegen. Of jawel, maar dat doet pijn.” Na nog wat vragen en de stem van mama te horen, kalmeerde ik en kon ik zelf weer nadenken. Aangezien ik rechtshandig ben en dus alles met rechts doe, zat gaan werken er niet in. Er was maar één mogelijkheid: naar de huisarts gaan en het werk verwittigen dat ik niet kom. Dik tegen mijn zin, want mezelf afwezig melden doe ik absoluut niet graag.

Ik opende de digitale wachtkamer in de hoop dat mijn eigen huisarts nog een plaatsje vrij had. Helaas pindakaas. Volledig volgeboekt. Gelukkig had haar collega nog een plaatsje en boekte ik mezelf daar in.

Ik stuurde mijn baas een appje om te vragen om zo snel mogelijk terug te bellen. Ik wist dat hij waarschijnlijk al wakker was, dus niet veel later kreeg ik telefoon. Ik legde de situatie uit en gelukkig werd er begripvol gereageerd.

Ik kleedde me moeizaam aan. Ik deed mijn pyjamashirt ondersteboven uit. Hiermee bedoel ik dat ik voorover ging hangen, zodat het shirt er gewoon kon “afglijden”. Ik koos voor makkelijk kledij en deed geen beha aan. Hoe zou dat in godsnaam kunnen? Ik kreeg mijn arm niet naar achteren.

Ik wandelde naar de huisarts, die gelukkig op wandelafstand zit. Het nadeel van niet je “eigen” arts in de praktijk te hebben, is dat je alles moet uitleggen. Ik heb MS en dat begon ook rechts, … Er bestaat dan wel een globaal medisch dossier, maar je eigen arts is toch iets beter op de hoogte. De huisarts voelde, kneep, … en zei dat hij het niet meteen wist. Een simpele verklaring als “peesontsteking” was er deze keer niet. Hij kon enkel zeggen dat mijn spieren heel gevoelig zijn en dat ik weinig kracht had. Neem eventjes ontstekingsremmers en als het niet beter ging, kijken we verder. Ik kreeg ook voor de rest van de week ziekteverlof. Of het met MS te maken heeft, is voor iedereen nog een groot vraagteken.

Toen ik weer thuis was, belde ik terug naar mama. Ze zei dat ik ook eventjes de neuroloog moest contacteren. Misschien weet zij het wel. Zo gezegd, zo gedaan. De tijd dat ik twijfelde om mails te sturen, ligt achter mij. Ik herinner me de woorden van de neuroloog nog goed: “Sinds ik dokter ben, ben ik een hypochonder.” Daarmee doelde ze op het feit dat ik bij de eerste opstoot redelijk lang gewacht heb. Beter één keer te veel contacteren dan te laat contacteren, dus. 😉 Gelukkig volgde de neuroloog ook de huisarts. Oef, want in een dagje ziekenhuis had ik niet bepaald zin…

Voor de rest van de dag heb ik veel gelezen. Ik heb ook een nieuw voordeel ontdekt van de e-reader: je hoeft geen boek open te houden. Dat lukt mij nu niet echt met die pijnlijke arm.

’s Avonds bracht mama mij naar de kinesist. Ze merkte meteen dat er iets niet pluis was. Het gevoel, geknijp, getrek, … begon weer. Ook zij kon niet meteen zeggen wat het was. Als er twee onafhankelijke personen met een uitstekende kennis van anatomie het niet weten, tja… dan is er weer iets raars aan de hand. Heb ik natuurlijk weer voor.

Mama bracht me ook naar huis, zette nog wat boodschappen van de Colruyt (waar ze eerder die dag naartoe is gereden) weg en deed de afwas. Ze had ook wat extra eten gemaakt, zodat ik morgen enkel iets in de microgolf moest zetten. Dat lukt nog net met mijn linkerarm. 😉

Donderdag 25 februari 2021

Vandaag had ik al iets meer bewegingsvrijheid. Het ging iets beter, maar het is nog altijd stroef.

Ik zit weer de hele dag te lezen op mijn e-reader (echt verrekt handig ding!), laat mijn arm rusten op een kussen (tip van de kiné, anders ontwikkel ik ook schouderproblemen), maak een kort wandelingetje door de wijk, …

Ik appte naar de kiné met de vraag of ik morgen mag komen. Ze zei gisteren al dat ik maar iets moest laten weten als het nog niet beter ging. Beter een keer te veel dan een heel weekend met pijn rond te lopen.

Ik sloot ook het Kobo Plus abonnement af. Netflix, Streamz, Disney+ en wat is er nog allemaal interesseert me niet veel. Ik krijg de opgenomen programma’s op mijn digicorder nog niet eens gezien. Maar een boekenabonnement… ohja, dat is interessant. 😀 😉

Vrijdag 26 februari 2021

De bewegingsvrijheid gaat beter, alleen doet het nog wel pijn bij sommige bewegingen.

En rara, wat ben ik een hele dag aan het doen? Juist ja, lezen en nog meer lezen. 😀 Ik ben bezig in De ontdekking van Urk. De kaft vind ik heel lelijk met die vis, maar de inhoud is heel interessant. Meer hierover komt er uiteraard in een uitgebreide review. 😉

In de loop van de dag ben ik weer te vinden bij de kiné die nog wat bezig is met mijn arm. Terwijl de pijn in mijn voeten ook nog niet verdwenen is.

En ’s avonds stond de langverwachte afspraak bij de kapper gepland. Oh, wat ben ik blij dat ze terug aan het werk mocht. Ik liet een “groot onderhoud” doen, in mijn termen betekent dit mèches, wassen, knippen en brushen. En “klein onderhoud” is enkel wassen, knippen en brushen. Toen ze vroeg wat er geknipt moest worden, antwoordde ik: “Zoals eind oktober.” Dat was de laatste keer dat ik geweest was, vlak voor de lockdown dus. Ofwel ongeveer 4 centimeter haar dat werd afgeknipt (1 centimeter/maand).