Welkom bij een nieuw dagboek! Afgelopen week zat ik niet zo goed in mijn vel. Het wordt allemaal een beetje te veel. Dus mijn klaagmodus staat ook even op. Toch probeer ik het dagboek niet enkel als klaagboek te gebruiken. Zo heb ik weer lekker gelezen, ben ik op zoek naar een e-reader en ben ik “proefkonijn” bij de kinesist. 😉 Lees je weer mee?
Zaterdag 13 februari 2021
Vanochtend ben ik naar de infomarkt van de gemeente geweest, die coronaproof doorging in de school vlakbij. Vanaf volgende week is er hier in de wijk een heel nieuwe verkeerscirculatie omwille van ouders die hun kind het liefst van al met hun auto op de speelplaats rijden en in de klas afzetten. Met andere woorden: door het onverantwoord gedrag van (enkele) ouders aan de schoolpoort wordt heel de buurt gestraft. Ik begrijp dat de schoolomgeving veiliger moet, maar ligt die verantwoordelijkheid niet grotendeels bij de ouders om de schoolomgeving van hun eigen kinderen veilig te maken?
Behalve een veiligere schoolomgeving heeft de gemeente ook andere plannen door zo nu drastisch in te grijpen. Zo willen ze een groene zone maken met plaats voor zitbanken, gezellig keuvelen met de buurtbewoners, … En echt waar, ik begrijp die plannen, maar ze zijn er 100 jaar te laat mee. De ruimtelijke ordening in België tout court is een ramp. Wat kijk ik soms mega jaloers naar onze noorderburen die het toch beter op een rijtje hebben.
Wat betekent dit voor mij? Ik ben genoodzaakt om rond te rijden om op de steenweg te raken. Gelukkig wordt mijn “deel” geen schoolstraat, waardoor ik altijd binnen en buiten kan. Eerlijkheidshalve, ik hield sowieso altijd al rekening met de schooluren. Ik probeerde nooit om rond die tijd de school te passeren omdat het een chaos van jewelste is. We zullen het moeten afwachten en “evalueren” (zoals de gemeente het zo mooi verwoordt).
Ik duik weer weg in een boek en zit weer lekker te lezen. Het is het 7ste boek van het jaar, dus dat gaat vooruit. 🙂
Ik maak ook weer een croque. Deze kleine “gelukmomentjes” houden me momenteel op de been.
Zondag 14 februari 2021
Het is vandaag Valentijn, dat ik meteen omdoop naar V-alleen-tijn. Ik voel me rot en mega eenzaam. Ik zie enkel romantische foto’s en stories op Instagram passeren. Nu ik de 30 nader en nog single ben, voel ik me nog rotter. Om de één of andere reden voel ik een immense druk met die 30. Ik wil ook een gezin, ik wil liefde, ik wil ook huisje-tuintje-boompje-feestje. Tot nu toe is het veel “willen” en weinig “hebben”.
Ik probeer mijn gedachten te verzetten en ik duik weer, ja alweer, in een boek, dat ik ook uitlees.
Maandag 15 februari 2021
Ik heb het echt helemaal gehad met die corona. Kunnen we alsjeblieft enkele maanden vooruit “teletijden”, naar de tijd dat de woonzorgcentra, de ziekenhuizen, het zorgpersoneel en de risicogroepen ingeënt zijn en dat er wat versoepelingen kunnen komen?
Om mezelf wat op te beuren, bestel ik nog wat &C-magazines en ineens een abonnement. Een cadeau-abonnement voor mezelf.
En om nog een geluksmomentje te vinden: ’s morgens is het vroeger licht en ’s avonds blijft het langer licht. Lente, kom er maar door! 😎
Maandag, dus het is weer kinétijd.
Dinsdag 16 februari 2021
Dinsdag is mijn vrije dag, maar dat betekent dus de was doen en strijken.
Voor de rest zit ik nog steeds slecht in mijn vel.
Ik ben ook op zoek naar een nieuwe e-reader. Ik heb in 2013 een Sony gekocht en eigenlijk heeft het sinds 2014 ongebruikt in de kast gelegen. Het kon niet tippen aan het echte boek. Ondertussen hebben de e-readers een gigantische update gehad én leent de bib nu ook e-books uit. Dus ik ben aan het kijken naar een nieuwe. Ik twijfel nog tussen Vivlio (Standaard Boekhandel) of Kobo.
Woensdag 17 februari 2021
Het is woensdag, dus ook weer kinetijd. Deze keer was de kinesist niet alleen. Er was ook een stagiaire. De eerste vraag die dan luidt, eender bij welke zorgverlener je ook komt, is of je het goed vindt dat hij/zij er bij is. Mijn antwoord is altijd ja. Hij/zij moet het vak immers ook leren.
Ik lig er dan als een soort alwetende te liggen, want uiteraard vertelt de kinesist niets. Aan de hand van wat de kinesist doet, moet de stagiaire een “diagnose” stellen, fasciitis plantaris in dit geval. Bij mij had ze het meteen goed, al twijfelde ze nog een beetje nadat er gezegd werd dat ik er al vanaf augustus mee rondloop. Toen vertelde ik, met toestemming van de kinesist, ook mijn voorgeschiedenis, mijn MS. Ze gaf eerlijk toe dat ze niet veel wist van MS, maar in ieder geval al meer dan een normale persoon. Ze wist dat het met de myelineschede te maken had. Als je weet dat de meeste mensen bij MS aan een spierziekte denken, weet ze in ieder geval al meer.
Ik vond het ook wel interessant om de info achter de oefeningen te horen. Voor de fasciitis plantaris wordt de peesplaat uitgerekt door middel van de oefening. “Hoeveel keer moet je die oefening doen?” vroeg de stagiaire. Dat zal je zelf wel voelen, was dan het antwoord van de kinesist, om mij meteen als proefpersoon te gebruiken. 😉
Donderdag 18 februari 2021
Pff… humeur is nog altijd slecht. De pijn in mijn voeten is weer hels. Ik kan amper stappen, met dank aan het marteltuig Hypervolt. Kent iemand trouwens nog synoniemen voor “ramp”, “hels”, … ? Dan kan ik eens afwisselen als de kiné vraagt hoe het geweest is. 😉
Vrijdag 19 februari 2021
Vanaf vandaag is het zover. ’s Morgens kon ik nog via de oude, vertrouwde weg de steenweg op raken, ’s avonds moest ik rondrijden via de nieuwe verkeerssituatie.
Op het werk was het ook weer een ik-wil-dit-zo-snel-mogelijk-vergeten-dagje. Frustratielevel schoot weer de hoogte in.
En alsof het nog niet genoeg was… IK HEB HET ZO IMMENS GEHAD MET DIE CORONA! Oh, dat had ik al eens gezegd, zeker?
Goed, hartje gelucht. Volgende week is het een positiever dagboek. Beloofd! 😉
Geniet van het mooie weer en een heel fijne week, allemaal! 🙂
Kim leeft 