Ik mis je – Gillian King

Een boek dat bestempeld wordt als feelgood, maar dan vind ik het wel rauwe feelgood. De thema’s zijn zwaarbeladen en grijpen naar je keel. Wat ik verder vond van dit boek, lees je hier.

Ik mis je | Gillian King | 2019 | Zomer & Keuning | 297 pagina’s

Korte inhoud

Jarenlang was ze de te jonge beste vriendin van zijn zusje Bo, maar als Charlie achttien is, ziet Carsten haar eindelijk staan. Na een avond uit stapt Charlie samen met Bo in de auto. Bo heeft wat te veel gedronken en Charlie wil haar tegenhouden, maar doet het uiteindelijk niet. Ze krijgen een ernstig ongeval en Bo is op slag dood.

Het verlies slaat niet zomaar een gat in Charlies leven, maar een krater. Ze kan niet anders dan weggaan uit Wassenaar. Ze trekt in bij haar stiefzusje in Hilversum en ontmoet James, een jongen die ontzettend fout nieuws is. Charlie raakt hoe langer hoe meer verwijderd van alles wat haar lief was. Ze mist Carsten, maar ze wil hem niet laten zien wie ze nu is geworden. Ze mist de persoon die ze ooit geweest is. Is er nog een weg terug? (achterflap)

Over de auteur

Gillian King slaat met deze aangrijpende feelgoodroman een krater in je hart, maar vult die daarna ook langzaam weer op. Ze maakt met haar rake beschrijvingen en trefzekere opbouw allerlei emoties los. Gillian woont met haar man, dochter en zoon in Den Haag, waar al haar boeken zich grotendeels afspelen. (achterflap)

Mijn mening

Gillian King neemt je mee in het leven van Charlotte, Charlie voor de vrienden. Charlie heeft al heel wat te verduren gehad in haar leven. Ze verloor haar vriendin Bo, waarbij ze meteen heel haar leven in Wassenaar verloor. Ze kon er niet blijven, dus vluchtte ze weg naar Hilversum, waar haar vader woont. Daar was ze niet bepaald welkom, maar ze kon wel terecht bij haar stiefzusje Claire. Via haar ontmoette ze James. Alsof haar leven nog geen puinhoop was, werd het nog een grotere puinhoop. Een puinhoop die ze tien jaar later probeert op te ruimen…

Het verhaal is een heden-verledenverhaal. Door afwisselend het heden en het verleden te vertellen, leren we Charlie beter kennen. We komen te weten wat er vroeger gebeurd is. Gillian King heeft dit trouwens op een voortreffelijke manier gedaan. In het heden-verhaal lichtte ze een tipje van de sluier, om vervolgens in het verleden-verhaal het antwoord te geven. Want wie is nu in godsnaam Siem?

Gillian King maakt gebruik van zeer heftige thema’s. Iets dat niemand wil meemaken. Het is heel zwaarbeladen. Ze vertelt het ook heel zorgvuldig, waarbij je zelf het gevoel krijgt dat je wordt meegezogen in een diepe ondergrondse boze wereld en geen lucht meer krijgt. Dit is uiteraard mijn gevoel, misschien voelt dit voor iemand anders niet zo “hard” aan. Gelukkig krijg je door het heden-verhaal weer een beetje lucht. En op het einde kom je, uiteraard, weer in de mooie wereld. Het is een roman voor iets. Voorspelbaar einde dus, maar dat vind ik niet erg. 😉

Ik heb geen wauw-gevoel na het lezen van het boek. Toch ben ik benieuwd naar het volgende boek van Gillian King. Ik weet namelijk dat ze echt goed kan schrijven. Misschien was dit boek gewoon niet mijn verhaal qua thema.