It’s beginning to look a lot like Christmas… Welkom bij dit nieuw dagboek. De laatste voordat het echt Kerstmis is. De kerstvibes waren dan ook aanwezig afgelopen week. Daarnaast blijft de (zenuw)pijn in mijn voeten immens hard aanwezig. En ik at nog eens frietjes van de frituur. Lees je weer meer? 🙂
Zaterdag 12 december 2020
’s Morgens at ik een banaan. Een banaan die al bruine plekken begon te vertonen, maar die van smaak nog goed was. Een half uurtje later kreeg ik enorme last van mijn maag. Oké, die banaan is me dus niet goed bevallen.
Wanneer ik middagdutjes begin te doen, weet ik dat ik fameus over mijn grenzen ben gegaan. Zo dus vandaag ook.
Voor de rest voel ik me niet zo goed. Een mottig gevoel. ’s Avonds eet ik ook niets meer. Zal nog van die banaan komen.
Zondag 13 december 2020
Ik ben weer vroeg wakker. Veel te vroeg. Dus ik zit om 5u30 weer in mijn zeteltje.
Ik bekijk een kerstfilmpje, The Mistletoe Promise. Leuke film! 🙂
En dan shop ik kerstcadeautjes. Ik probeer niet te lang op de webshop te blijven hangen. Ken jezelf, zeggen ze dan. 😉 Niet dat ik meteen iets meer bestel, maar je blijft maar verder klikken. Nee, deze keer recht op het doel af.
Na de middag doe ik weer een aflevering Nederland in beweging, gevolgd door een middagdutje van meer dan een uur.
Na al het suikergeweld, probeer ik ook weer iets gezonds te eten. Ik maak mijn lunch klaar voor morgen. Ik kook boontjes en 3 wortels (in stukjes gesneden). Dat zal toch al zeker 250 gram groenten zijn? Ook nog twee hard gekookte eitjes erbij. Ziet er toch ook goed uit?
En het eerste kerstkaartje is in de bus gevallen! 🙂
Maandag 14 december 2020
Ik merk dat ik echt op mijn limiet begin te komen. Maar vooruit met de geit, op naar het werk. Een collega vroeg hoe mijn weekend was. Ik vertelde mijn verhaaltje van de batterij, kapot, niet opgeladen raken, maar dat de enigste weg vooruit was. Hij antwoordde hier eigenlijk heel mooi op: “De weg vooruit, maar misschien in een trager vitesse.” (vitesse=versnelling)
Mijn autootje vroeg om drinken. Ik vind het echt niet leuk om te gaan tanken. Maar als ik het dan gedaan heb, ben ik wel blij. Ik ben er weer voor even vanaf. 😉
Maandag, dus ook kinétijd. Deze week waren mijn armen aan de beurt. Over mijn armen gesproken. Als ik mijn armen spreid (alsof ik een vogel ben), heb ik geen besef van waar mijn rechterarm (aangetaste MS-kant) zich in de ruimte bevindt. Het is omdat ik het zie, dat ik weet dat mijn arm daar is. Met mijn rechterbeen heb ik dat trouwens ook.
Dinsdag 15 december 2020
Ik ben zo moe. Behalve enkele wasjes draaien, doe ik bitter weinig.
Ik kijk weer een kerstfilmpje. Deze keer Forever Christmas. Ik vond deze film toch iets minder goed. De film speelt zich af in Los Angeles en daar is het nog “warm” met Kerstmis. Ik miste de echte kerstsfeer van koude, gezellig binnen, …
Woensdag 16 december 2020
Vandaag heb ik contact opgenomen met de neuroloog i.v.m. het coronavaccin. Aangezien ik in het ziekenhuis werk, zullen wij in de eerste fase gevaccineerd worden (na de woonzorgcentra en de eerstelijns hulpverleners in de ziekenhuizen). Toch lees en hoor ik allerlei tegenstrijdige berichten of het coronavaccin aangeraden is voor MS-patiënten. Ik nam dus contact op met de neuroloog, aangezien zij mijn MS-dossier het beste kent. Volgens haar zijn er geen contra-indicaties voor MS-patiënten, tenzij je zwanger bent. En deze laatste is puur omdat dit niet getest is. Dus dit geldt eigenlijk voor alle zwangere vrouwen, vermoed ik. Om een lang verhaal kort te maken: ik ga het coronavaccin laten zetten.
Het crisiscentrum meldde al dat er veel meer verkeer is op de baan, terwijl telewerk verplicht is. Ik kan geen telewerk doen (of gaat men alle stalen naar mij thuis opsturen om in te voeren in het systeem?), dus ik ben dagelijks op de baan. Ik merk de drukte ook echt. Daarnaast lijkt iedereen echt gehaast te zijn. Hoeveel keer ik niet voorbij gestoken word, terwijl ik de maximumsnelheid aanhoud?! En bij het eerst volgende verkeerslicht sta ik achter de voorbijsteker. Wat is dan in godsnaam het nut om voorbij te steken?
Ik heb al enkele dagen pijn in rechterschouder. Terug “peesontstekingsachtige” pijn. Komt het door de oefeningen van kiné of is het nog iets anders?
Met twee dagen vertraging zijn mijn kerstcadeautjes geleverd. Normaal zouden ze maandag geleverd zijn, maar dit werd een dagje later. Ik maak me er niet heel druk om. Die bezorgers lopen de benen onder hun lijf om alles bezorgd te krijgen. Alle respect voor deze mensen.
Ondertussen zijn ze ook ingepakt. Het verdient echt geen schoonheidsprijs qua inpakkunsten, maar ze zijn wel met veel liefde uitgekozen (uit het wenslijstje) en gekocht.
En cadeautjes horen uiteraard onder de kerstboom. 🙂
Donderdag 17 december 2020
Vandaag is het weer een “verjaardag”: 1 jaar Copaxone. Ik schreef er een uitgebreide blog over.
Vrijdag 18 december 2020
Ik had zo’n zin in frietjes van de frituur. De laatste keer frietjes (van de frituur) was met mijn verjaardag, dus bijna een jaar geleden. Het is niet dat ik geen frietjes meer gegeten heb, want bij mijn ouders bakken ze zelf frietjes.
De afgelopen dagen heb ik weer immense (zenuw)pijn in mijn voeten. Ondertussen beginnen er ook krampen bij te komen. Ze verdwijnen gelukkig heel snel, maar het lijkt alsof die spier even wordt samengetrokken.
Het Overlegcomité kwam weer samen. En dan maak ik altijd de grote fout om nadien op social media de commentaren te gaan lezen. Niet doen, Kim. Het maakt je alleen maar boos, verdrietig, gefrustreerd, … 😦 Ook ik ben die maatregelen kotsbeu, ook ik wil weer naar het normale leven, maar het komt goed!
Fijne week, allemaal! Blijf goed voor jezelf en voor elkaar zorgen. Wees lief voor elkaar. Het is al moeilijk genoeg, dus laten we met z’n allen een beetje licht brengen in de duisternis.
Geniet van de bubbelkerstdagen! Merry christmas! 🤶🎄
Kim leeft 