Welkom bij een nieuw dagboek! 🙂 Deze week had ik een relatief goede week. Dus deze week lees je minder geklaag en gezaag. 😉 Zo is er het vervolg van de kerstboom opzetten. En ik ben dankbaar. Dankbaar voor hetgeen ik heb, ondanks dat MS mijn leven op z’n kop zet. Lees je weer mee? 🙂
Zaterdag 14 november 2020
Hopla, weer een slechte nacht achter de rug. Na een toiletbezoekje raakte ik weer niet in slaap. Het was ook wel warm in mijn slaapkamer, dus ik heb even het raam opgezet. Met wat frisse lucht binnen, ben ik weer in slaap gevallen.
Er moet weer gepoetst worden, wasjes gedraaid, … Nadien ben ik altijd brak.
Enkele weken geleden bestelde (en betaalde) ik iets bij Standaard Boekhandel. De dag nadien kreeg ik een mail dat het niet meer leverbaar is. Ik zou mijn geld terugkrijgen, maar omwille van de drukte kon dit eventjes duren. Ongeveer een maandje later staat het geld terug op mijn rekening.
Zondag 15 november 2020
Héhé, eindelijk nog eens een goede nacht. 😀 Ik ben maar 1x moeten opstaan om naar het toilet te gaan en nadien ben ik meteen terug in slaap gevallen. Zo blij mee! 😀
Zondag is rustdag. De strijk blijft aan de kant. Het is ook niet zoveel, dus ik vind het nutteloos om daarvoor de strijkplank en het strijkijzer boven te halen. Voor de rest lees ik wat, kijk tv, …
Maandag 16 november 2020
In de categorie “Online bestellingen die niet meteen goed lopen” (cfr. het Standaard Boekhandel-verhaal): Vandaag zijn de nieuwe lampjes voor de kerstboom binnengekomen.
Maandag betekent ook kinétijd. Deze keer werkt de kinesist op mijn voeten/onderbenen, naar aanleiding van de hevige pijn van afgelopen week. Ook zij merkt dat er een verschil is tussen links en rechts.
Dinsdag 17 november 2020
Aangezien de lampjes zijn gearriveerd, kan ik beginnen met de kerstboom te versieren. Eerst de boel nog ontwarren. Ik heb hier echt geen geduld voor. Eens ze ontward zijn, moeten ze in de boom. Ook zo’n arrrrgh-klusje. Vooral als je zo perfectionistisch bent als ik. Dan de kerstballen in de boom hangen en als finishing touch de piek.
Na de kerstboom opzetten, ga ik online shoppen. Mijn favoriete zwarte cardigan heeft het begeven. Door veelvuldig te dragen (ik leef er in, want het past op elk ander item 😉 ) is er een gat in de elleboog. Slijtage dus. Het was trouwens een basic item van de H&M (van enkele jaren geleden), dus mijn hoop was dat dit nog in de collectie zou zitten. Verkeerd gehoopt, Kim, want het zit niet meer in de collectie. Dus verder zoeken. En daar zit de valkuil. Eens je begonnen bent, zit je uuuuuuren in die webshop. Want misschien kan ik ineens iets anders bestellen? Misschien is er nog iets leuks te vinden? Om dan uiteindelijk na uuuuuuuuren gewoon datgeen te kopen dat je écht nodig had. Die zwarte cardigan.
Het is dinsdag Copaxonedag. Ik stel het inspuiten lichtelijk uit. De prikplek was mijn rechterdijbeen. Mijn dijbeen is mijn minst favoriete plek. Ik moet hiervoor echt even gaan zitten en tijd nemen. Ik gebruik namelijk nog steeds een koudepack en als de prikplek dan het dijbeen is, loop je niet meteen rond. Als de prikplek mijn buik is, loop ik al gemakkelijker rond, aangezien ik het koudepack dan gewoon tussen de broekrand steek. Oké, ik hoop dat dit begrijpbaar is, want wat is het moeilijk uit te leggen.
Ondanks mijn uitstelgedrag zorg ik er wel voor dat er gespoten wordt. Zo therapietrouw ben ik wel. Ik zorg er ook voor dat het voor 19u00 gebeurd is, aangezien ik op donderdag na 19u00 inspuit en er telkens minstens 48 uur tussen de inspuitingen moet zitten.
Als je dat inspuiten zo beu wordt, Kim, kan je dan niet overschakelen naar pillen? Ik ben er over aan het nadenken, ben van plan om nog heel veel opzoekwerk te verrichten, maar voorlopig wegen de nadelen van het prikken niet op tegen de nadelen van de pillen (Aubagio of Tecfidera in mijn geval).
Woensdag 18 november 2020
Af en toe twijfel ik om nog met het dagboek verder te gaan. Ik heb het gevoel dat ik constant zit te zeuren over pijn, moe zijn, … (alhoewel het deze week redelijk goed meevalt, denk ik 😉 ). Aan de andere kant… ik vind het zelf plezant om mijn dagboeken van een half jaar geleden terug te lezen. Het is ook echt een MS-dagboek, want zo weet ik wanneer het op MS-gebied weer minder was.
Wafeltjesverkoop. Ik deed het vroeger voor school, later deden mijn “grote” neven het voor de chiro of de basket en nu doet mijn klein neefje het voor de voetbal. En wees nu eerlijk, het zijn ook gewoon lekkere wafeltjes, hé. 😉
Donderdag 19 november 2020
Vandaag werd nog maar eens duidelijk dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen met mijn bazen. Ze zijn vanaf het begin op de hoogte van mijn MS. Ze zijn heel begripvol, al sinds de onderzoeken in de aanloop van de diagnose. De VOP werd meteen goedgekeurd. En ze zien er op toe dat ik voldoende rust neem, want dat vergeet ik af en toe zelf eens.
Zo heb ik nog redelijk wat verlof staan. Binnenkort begint een nieuwe secretaresse/collega die ik moet opleiden, dus om die dan meteen aan haar lot over te laten, is niet zo slim/collegiaal. “Weet je wat, Kim? Neem gewoon volgende week een hele week.” En dan heb ik nog een paar dagen in de kerstvakantie. Zo fijn dat die meedenken met mij. Er is trouwens op het werk de afgelopen maanden heel wat gebeurd, waardoor mijn stress- en irritatielevel de hoogte inschoten. Ik ga er verder niet over uitweiden, maar mijn bazen zien dat dit echt aan mij knaagt en gunnen me dit extra weekje rust ook. Zo dankbaar dat ik bijna drie jaar geleden werd aangenomen. Het is een plek waar ik helemaal thuishoor…
Vrijdag 20 november 2020
Vandaag begint mijn “kort verlofje”. 😉
In de namiddag werd ik draaierig in mijn hoofd. Het gevoel dat alcohol naar je hoofd stijgt, zonder dat je überhaupt alcohol op hebt. Ik kijk het even aan. Ik verwacht dat het eerder hormonaal dan MS-gerelateerd is (want niet alle kwaaltjes zijn MS-gerelateerd).
Mijn zwarte cardigan is toegekomen. Ik had op puur geluk een S besteld. Gelukkig paste het als gegoten. 🙂
Blijf goed voor jezelf en voor elkaar zorgen. Wees lief voor jezelf en voor elkaar. Fijne week, allemaal! 🙂
Kim leeft 