Welkom bij een nieuw dagboek. Vorige week was te lezen dat ik positief testte op corona. Afgelopen week is mijn quarantaine verlengd. Het gaat slechter dan slecht met de coronacijfers. De isolatie in combinatie met de haat- en nijdreacties op het internet en de doemberichten van experts maken me immens verdrietig. Toch probeer ik nog wat positiviteit in mijn leven te brengen. Lees je weer mee? 🙂
Zaterdag 17 oktober 2020
Ik zit nog steeds tussen vier muren. Ik poets mijn appartement, waarna ik wel doodop ben.
Ik hoest nog steeds, maar de “piek” (om het in coronatermen te zeggen) is wel voorbij.
Ik eet terug, maar minder dan “normaal”. Ik zit snel vol en ik heb nadien altijd last. Alsof mijn slokdarm in brand staat.
Zondag 18 oktober 2020
Officieel de laatste dag van mijn quarantaine. Alleen… ik ben nog steeds niet symptoomvrij. Ik hoest nog steeds. De ene zegt dat je 3 dagen symptoomvrij moet zijn, de andere zegt 24 uur. Het is weer heel duidelijk… (NOT!)
Maandag 19 oktober 2020
Afgelopen nacht heb ik niet goed geslapen. Ik heb weer gezelschap gekregen van een zoemend dier, beter bekend als mug.
Contact opgenomen met de huisarts. Ik moet een week extra in mijn kot blijven. Volgens de huisarts ben ik nog steeds besmettelijk.
De overheid besliste ook om de teststrategie aan te passen om de druk op de labo’s te verminderen. Zo moeten hoogrisicocontacten zonder symptomen niet meer getest worden, maar moeten ze wel in quarantaine. Met andere woorden, als ik een week later positief getest was, zouden mijn ouders en broer niet getest worden, maar wel meteen een week/10 dagen in quarantaine moeten. Wie ging er nu ook weer voor zorgen dat we genoeg testcapaciteit hadden? Wat ook betekent voldoende capaciteit om die testen snel te verwerken? Het is weer een staaltje #typischbelgisch.
02 214 19 19. Ik ken dat nummer al uit mijn hoofd: de contacttracing. Vandaag ging mijn telefoon weer over. Vandaag was het iemand die via vraagstelling wilde weten waar de bron van besmetting was. Terwijl dat dat al in mijn dossier stond. Ik werk mee, maar ik vraag me echt de efficiëntie van heel dat contacttracingsysteem af.
Ik krijg ook een mail van Studio 100 met de nieuwe datum voor de musical 40-45. Normaal zouden we in mei gegaan zijn, maar zoals gekend was er toen van cultuur geen sprake. Zelfs nu twijfel ik nog of de nieuwe datum überhaupt door zal gaan…
Ik heb het al eens gezegd, maar mentaal is dat coronavirus ook niet te onderschatten. Overdag gaat het redelijk, maar tegen de avond heb ik het heel moeilijk. Altijd dat alleen zijn, geen knuffels van mama (mama is mijn enige knuffelcontact!), het begint heel zwaar door te wegen.
Dinsdag 20 oktober 2020
De afgelopen dagen had ik het gevoel dat het hoesten “gestabiliseerd” was. Het werd niet erger, maar het werd ook niet beter. Nu lijkt het weer beter worden. Komaan, lief lijfje, je kunt het. Jij verslaat dat verdomde virus!
Papa vroeg ook om nieuwe Teekanne (Italienische Limone) te bestellen. De vorige keer heb ik dit gedaan via Amazon.de, omdat het heel moeilijk te verkrijgen is in België. Nog altijd trouwens. Ik haalde mijn beste Duits boven (heel fijn met de automatische vertaling van Google naar het Nederlands 😉 ) en ik zat boven de verzendkosten. Ik kieperde nog wat dvd’s van de concerten van Helene Fischer in het mandje, die beduidend goedkoper zijn in Duitsland dan in de Benelux. Alles ging voorspoedig, ik zat aan zo’n 61 euro, dus gratis verzending. Tot de laatste stap: ineens kwamen er 17,50 euro Verpackung und … (weet ik zelfs niet meer) bij. Sorry, dat is iets te veel van het goede. We zullen nog eens een uitstapje naar Duitsland moeten maken als corona weer wat geluwd is.
De dvd’s van Helene Fischer heb ik trouwens bij Bol.com en bij Standaard Boekhandel besteld. Ze zijn niet overal meer leverbaar, dus het was hier iets en daar wat. Wie Helene Fischer niet kent, zeker eens googelen of Youtuben. Typ op Youtube dan zeker “Helene Fischer live” of je krijgt anders de Duitse roddelpers op je dak. Haar shows zijn geweldig. Ik heb ze live mogen meemaken in Hasselt (in 2015) en echt, wat een artieste is me dat. Ik kan me hoegenaamd geen Belgisch evenbeeld van haar verzinnen. Elk jaar op kerstdag zendt de Duitse zender ZDF Die Helene Fischer Show uit (Dit jaar is het een best off van de voorbije jaren omwille van de coronacrisis). Teletekst pagina 777 en je kunt helemaal volgen (ondertiteling is nog net iets verstaanbaarder dan de gesproken taal 😉 ).
Mijn ringtone van mijn sms’jes, WhatAppjes, … is trouwens één van de grootste hits van Helene Fischer: Atemlos durch die Nacht.
Woensdag 21 oktober 2020
Gisteren heb ik dus bij Standaard Boekhandel iets besteld. Vandaag krijg ik een mail terug dat het niet meer leverbaar is. Jammer, want elders is het ook niet meer leverbaar.
Het is winderig weer. Ik heb al de hele namiddag Hoor de wind waait door de bomen in mijn hoofd. 🙂
Ik merk dat ik alle coronanieuws begin te vermijden. Ik heb er genoeg van. Ik word immens verdrietig als ik zie/lees hoe mensen corona banaliseren. De ziekenhuizen lopen vol, het zal niet lang meer duren vooraleer niet-dringende zorg weer wordt uitgesteld en toch zijn er nog steeds mensen die corona dikke zever vinden, een machtsgreep van de overheid, … Echt waar, ik word hier zo verdrietig van. Laten we alsjeblieft voor elkaar zorgen, laten we alsjeblieft weer vriendelijker zijn, … We moeten door deze periode heen, willen of niet, dus laten we er dan ook voor zorgen dat we deze periode in de best mogelijke omstandigheden doorkomen. En dat is niet door elkaar aan te vallen, door de regels (of je die nu rechtvaardig vindt of niet) aan je laars te lappen, … 😥
Heel die quarantaine begint heel zwaar door te wegen op mentaal vlak. Toen ik nog thuis woonde, tijdens de eerste lockdown, viel het me veel minder zwaar, want je hébt nog mensen om je heen. Nu zit ik alleen. De godganse dag alleen. Ik sta op. Alleen. Voormiddag. Alleen. Namiddag. Alleen. Avond. Alleen. Nacht. Alleen. Alleen. Alleen. Alleen. Als ik moet zeggen wat ik het ergste vind aan corona, in mijn geval (niet ernstig, geen ziekenhuisopname, etc.), is dat de isolatie. Niet de symptomen, maar de isolatie. 😥
Gelukkig kan ik mijn gedachten verzetten door te lezen. Eventjes weg uit de coronawereld. Ik ben bezig in Plankenkoorts van Tamara Haagmans. Afgelopen zomer las ik al haar eerste boek, De mooiste dag van je leven.
Donderdag 22 oktober 2020
Vandaag hield ik een plog (“fotodagboek”) bij: Een dag uit het leven tijdens verplichte quarantaine.
Vrijdag 23 oktober 2020
Ik heb nood aan positiviteit. Heel veel nood. En dit gedichtje van Bregje (www.bregblogt.nl) is naast prachtig ook heel bemoedigend!
PS.: Ik heb uiteraard even toestemming gevraagd om het te mogen publiceren. 😉
Blijf goed voor jezelf en voor elkaar zorgen. Wees een beetje lief voor elkaar.
Fijne week, allemaal! 🙂
Kim leeft 