In 2010 viel de regering nadat onze huidige premier, Alexander De Croo, de stekker eruit trok. In 2010 mocht/moest ik een jaar eerder voor het eerst gaan stemmen dan normaal voorzien was. Sindsdien volg ik de politiek een beetje, erger ik mij mateloos aan diezelfde politiek, maar vind ik het mijn verdomde plicht om mijn stem te gaan uitbrengen. Zelfs als er stemrecht (i.p.v. stemplicht) zou komen, zou ik op verkiezingsdag in het stemhokje gaan staan. Daar hebben mijn voorouders iets te veel voor moeten “vechten”, om dat zomaar overboord te gooien.
Het DNA van Vlaanderen | Ivan De Vadder & Jan Callebaut
2020 | Uitgeverij Vrijdag | 323 pagina’s
Korte inhoud
Bij de Vlaamse verkiezingen van 1999 haalden de drie traditionele partijen in Vlaanderen (christendemocraten, socialisten en liberalen) nog 59%. Twintig jaar later, in 2019, zijn ze samen nog goed voor nauwelijks 38,6% van de kiezers. Er is al heel wat geschreven over de mogelijke oorzaken van die neergang, maar misschien is het gewoon eens tijd om te onderzoeken wat de Vlaming wil.
De VRT heeft de afgelopen jaren, in samenwerking met het onderzoeksbureau Why5Research van Jan Callebaut, een grootschalig onderzoek laten verrichten. Dat toont hoe Vlaanderen veranderd is op tien jaar tijd, en hoe het DNA van de Vlaming gedurende die periode is geëvolueerd.
‘Waar ligt de Vlaming wakker van? Welke instellingen vertrouwt hij? Wat zijn de prioriteiten waarop de politici zich moeten concentreren?’ Dat zijn de vragen die de ondervraagde Vlaming voorgeschoteld kreeg. Ook moest hij telkens een lijst van ‘waarden’, ‘overtuigingen’ en ‘persoonlijkheidskenmerken’ rangschikken.
Blijkt dat de traditionele partijen het moeilijker hebben – in tegenstelling tot Groen, N-VA en Vlaams Belang – om aansluiting te vinden bij de zes verschillende ideaalbeelden van de Vlamingen. Misschien moeten CD&V, Open Vld en sp.a eens luisteren naar wat de Vlamingen écht willen?
Mijn mening
Het boek vat de afgelopen twintig politieke jaren samen. Aangezien ik zelf nog maar tien jaar stemplicht heb, weet ik van die eerste tien jaar eigenlijk niets. Ja, de politieke grootnamen herken ik, maar vraag mij niet wie de premier was begin jaren 2000, want daarvoor zou ik wikipedia moeten gaan raadplegen. 😉
In 2009, 2014 en 2019 voerde VRT een enquête uit bij de Vlaming. Telkens met dezelfde vragen, zodat men kon gaan vergelijken. Waar in 2009 de financiële crisis de verkiezingen kleurde, was dat tien jaar later de migratie. Wat er nog niet veranderd is, is het geruzie en gekibbel om een regering te vormen. De verschillen tussen noord en zuid zijn zo groot, dat we er (bijna) altijd in slagen om ons eigen record om een regering te vormen te verbreken. Deze keer hebben we het record net niet verbroken, door de Vivaldi-regering. Als corona er niet was geweest, zouden ze nog zitten kibbelen hebben, volgens mij.
Het boek bevat heel veel tabellen, grafieken, cijfers, … Ik heb daar eerlijk gezegd over gekeken. Ik heb enkel de samenvattende tekst gelezen.
Aan het einde van het boek had ik niet meteen een antwoord op de vraag ‘Wat willen de Vlamingen echt?’ De onderzoekbureaus van de politieke partijen mogen er zich eens mee bezig houden. Voor mij was het net als de politiek zelf: één groot kluwen waar ik niets van begrijp. 😉
En nu is het weer tijd voor een ontspannend boek… 😉 🙂
Kim leeft 