Welkom bij een nieuw dagboek. Afgelopen week begon mijn leven op z’n kop te staan, daar meer over in het volgende dagboek. Verwacht je ook aan een coronapreek, want ik moet even m’n hart luchten. Voor de rest ook nog andere zaken, maar dat lees je hieronder. Lees je weer mee? 🙂
Zaterdag 3 oktober 2020
Tegenwoordig sta ik net na openingstijd bij de supermarkt. Het is buitengewoon rustig op dit tijdstip en ik vind dat zalig! 🙂
Het is de dag/het weekend van de klant. Bij aankoop krijg je een kleinigheidje van de winkelier. Bij Aldi waren dit zaadjes om basilicum te planten. Aangezien papalief een moestuintje heeft, krijgt hij deze zaadjes. Ik ben er eigenlijk niets mee.
Ik ben dan ook vroeg terug thuis. Turbo-Kim is aan de slag gegaan. Wasjes draaien, stofzuigen, dweilen, afwassen, wasjes opvouwen, … Deze keer had ik geen inwendige stopknop, die me kordaat een halt toeriep. Met als gevolg: heel veel pijn in mijn voeten en benen. Alsof ik een marathon gelopen heb. Gelukkig verdwijnt die extreme pijn na wat rust weer, maar de pijn blijft wel sluimeren.
’s Avonds kwamen ouders en broerlief hier eten. Vol-au-vent (mét koekje 🙂 ) en gebakken aardappelblokjes. We dronken ook gin-tonic. Tot enkele maanden geleden moest ik niets van gin-tonic hebben, maar ondertussen ben ik een liefhebber geworden. Ondertussen heb ik zelf gin, tonic, cocktailbeker, rietjes en ijsblokjes. Alleen heb ik geen fancy, hippe gin-tonicglazen. Ze moesten het doen met waterglazen. Maar wat maakt het uit? De smaak is hetzelfde, hoor. 😉
Zondag 4 oktober 2020
Ik kocht gisteren bij Aldi trouwens dit pillendoosje. Ik begon het een beetje beu te worden om telkens dat doosje open te doen, het pilletje uit de strip te nemen en het doosje terug dicht te doen. Nu staat het al netjes voor de rest van de week opgeborgen. Dit pillendoosje werkt trouwens zo: rood is maandag, je neemt dat er uit, je neemt de pilletjes en je duwt de “maandag” boven er terug in.
Er staat een mand strijk op mij te wachten, maar die blijft even staan waar hij staat. Aangezien ik gisteren over mijn grenzen ben gegaan, is het vandaag tijd voor complete rust. Voor zover ik weet, heeft een mand strijk geen pootjes, dus weglopen kan het niet. 😉
Strijken doe ik niet, maar mijn administratie moet even bijgewerkt worden. Facturen betalen, pensioensparen en ook de getuigschriften doorsturen naar DKV voor terugbetaling in kader van de waarborg zware ziekten.
Maandag 5 oktober 2020
Vandaag heb ik een half dagje verlof.
Ik deed voor de eerste keer sinds enkele dagen ook weer een middagdutje.
Deze morgen kwam ik tot een niet zo leuke vaststelling. Een jeansbroek begint iets te strak te zitten. Een jeansbroek die ik vorig jaar nog met een riem moest “dichthouden”. Het roer moet dus om. Minder chocolade, minder koeken, meer groenten (nog een werkpuntje, ook al lust ik zo goed als alle groenten) en meer fruit. En vooral meer beweging. Want ook daar kwam ik in de vicieuze cirkel: te moe – geen energie – lijf dat niet mee wil = weinig beweging. We hebben de koe bij de horens gevat en een aflevering Nederland in beweging opgezet.
Dinsdag 6 oktober 2020
Eerste taak van de dag: de strijk wegwerken. Ook al meteen enkele dingen geëlimineerd die mama wel altijd streek. Bij mij zie je geen verschil tussen wel of niet gestreken, dus het gaat niet gestreken op de kapstok en in de kast.
Ook vandaag heb ik een aflevering Nederland in beweging gedaan. Met de beenoefeningen kan ik niet volgen. Als ze op tv een oefeningen 8x doen, doe ik die 6x. Zodra ik geen been moet opheffen of opzij zetten, kan ik wel volgen (zoals bv. bij een squat: een beenoefening, maar je moet geen been opheffen). Ook de armoefeningen kan ik nog volgen.
Vandaag heb ik geen snoep of iets dergelijks genomen. Wel rijstpap, máár dit is pure rijstpap zonder brol. Gewoon dessertrijst, halfvolle melk en saffraan. Geen toegevoegde suiker. En uiteraard met liefde gemaakt door papalief, die liefde proef je gewoon. 😉
Woensdag 7 oktober 2020
Vandaag is het weer werkendag.
Lichamelijk gaat het wel. As usual, zou ik zeggen. Ik kan nog steeds niet op mijn voeten/benen staan zonder pijn. Vermoeidheid gaat ook nog wel.
’s Avonds was het weer tijd voor de kinesist. Normaal is maandagavond mijn vast tijdstip, maar deze week is het dus op woensdag. Een halfuurtje later dan normaal, maar op woensdag werk ik ook een half uur langer dan maandag. Ik werk trouwens 32 uur per week, waarvan woensdag de lange dag is en vrijdag de korte dag. Woensdag een halfuurtje langer, vrijdag een halfuurtje minder dan de gebruikelijke 8 uur/dag.
Donderdag 8 oktober 2020
Geen noemenswaardige gebeurtenissen vandaag…
Vrijdag 9 oktober 2020
Ik ben moe. Ik val in slaap in de zetel terwijl Het Journaal nog volop bezig is. Het Journaal dat tegenwoordig weer over corona gaat.
Ik erger mij dood aan iedereen die laks omgaat met de regels. Ik ben gewoon kwaad op de mensen die laks omgaan met de regels. Terwijl het aantal besmettingen steeds sneller stijgt, terwijl de ziekenhuizen weer niet-dringende ingrepen moeten uitstellen om voor covid-patiënten te zorgen. DANK U WEL, EGOÏSTEN!
Dus lieve mensen, ik smeek op mijn blote knieën om de regels te volgen en het liefst nog consequenter dan die onze regering oplegt. Voor de ziekenhuizen. Voor de dokters en verpleegkundigen die doodmoe zijn van al het werken, al maandenlang. Voor alle patiënten die zorg nodig hebben, maar die alsmaar meer wordt uitgesteld. Voor jouw naasten die ook op die intensieve zorgen kunnen belanden door ons gedrag. Voor alle sectoren die alle moeite van de wereld doen om alles coronaproof te laten verlopen, maar die moeten sluiten door egoïsten die de regels aan hun laars lappen. We zijn er nog niet en we gaan nog moeilijke maanden tegemoet. Maar enkel SAMEN kunnen we de curve weer afvlakken en kunnen we een volledige lockdown (wat ons land NIET aankan) vermijden.
Om de coronapreek af te sluiten: BLIJF IN UW KOT ALS JE CORONAKLACHTEN HEBT OF DRAAG OP Z’N MINST EEN MONDMASKER ALS JE JE TOCH BUITENSHUIS BEGEEFT (want “Ik zorg voor jou, zorg jij voor mij?”-mondmaskerprincipe).
Fijne en vooral coronaveilige week, allemaal! 🙂
Kim leeft 