Welkom bij de nieuwe naam! 🙂 Geen “Dagboek van een MS-patiënt in coronatijden” meer, maar “Liefste dagboek”. En alsof het zo moest zijn, is de eerste dag van dit nieuwe dagboek ook de eerste dag van een nieuw begin… In dit dagboek heel wat updates van “project appartement” en het was ook weer mijn eerste werkdag na de technische werkloosheid door corona.
Vrijdag 29 mei 2020
Vandaag is een heel grote dag! 😀 12 oktober 2018 zette ik mijn handtekening onder het verkoopscontract en 29 mei 2020 zette ik mijn handtekening onder het contract van voorlopige oplevering. Anderhalf jaar, waarbij vooral de laatste maanden heel zware loodjes waren. Maanden van bloed, zweet en tranen.
Net na de oplevering stond de schilder al paraat om te kijken hoeveel werk hij zou hebben. Het viel een beetje tegen, omdat de bepleistering niet zo heel goed is aangebracht. Ik gaf ook de kleuren door, veranderde nog van muur en vertrouwde op het kleurinzicht van de schilder. Ik heb drie kleuren: Levis Schaduw, Levis Shady Blue C80 en RAL 9010 (het standaard wit).
Nog een lichtpuntje: vandaag ben ik voor het eerst in onze spiksplinternieuwe douche geweest. Het voelt nu nog heel “hotelachtig” aan, maar blij dat ik weer gewoon kan douchen. 🙂
Zaterdag 30 mei 2020
In de voormiddag heb ik een halve dag in mijn appartement gezeten, op de uitkijk. Reden: het is de derde (!!!) keer dat een bepaalde aannemer moest terugkomen om dingen in orde te maken. Nu bleef ik erbij, om te kunnen ingrijpen indien nodig. Ik heb die mannen niet op hun vingers staan kijken, ik liep ook niet in de weg (want social distancing, weet je wel), maar ik was wel in de buurt. Ze moeten nog een vierde keer langskomen…
In de namiddag heb ik me buiten in de tuinstoel genesteld met een boek. Ik ben bezig in Zondagskind van Judith Visser, een dikke klepper van 478 pagina’s, maar het leest verbazingwekkend vlot! Recensie verschijnt sowieso op mijn blog (want niet van alle boeken die ik lees, schrijf ik een recensie).
Buiten stond er wel een fris windje. Ik heb het eigenlijk heel de tijd koud gehad.
30 mei is ook Wereld MS-dag. Ergens in de namiddag kwam mama naar me toe:
“Kiiiimmm, ik heb jouw blog gelezen. Amai, heel mooi!” Ze was zichtbaar ontroerd. Fijn, want zij verdient ook een beetje aandacht. Deze blog nog niet gelezen? Klik hier dan. 🙂
Zondag 31 mei 2020
Gelezen, dat heb ik vandaag gedaan. Ik heb me weer in een tuinstoel genesteld, met mijn vestje aan, want het was echt weer fris. Zondagskind heb ik uitgelezen en ik vond het een geweldig boek! Recensie is ondertussen verschenen en is hier te lezen.
Maandag 1 juni 2020
Mijn allerlaatste dag vooraleer ik terug moet beginnen werken.
Ik heb enkele aankoopsuggesties bij de bib gedaan. Wat ik “grappig” vind, is dat ze de motivatie vragen: Waarom wens je dat de bib dit item aankoopt? Dan heb ik vaak zin om “Daarom” te typen. Ik probeer echter vaak iets origineler uit de hoek te komen, maar eigenlijk is het gewoon omdat ik het boek wil lezen. Als er een functie “aankoper voor de romans” zou bestaan, ik zou er de geknipte persoon voor zijn. 😉 😀
Vandaag ben ik ook weer naar mijn appartement gereden om lampen op te hangen. Correctie: op te laten hangen door papa. 😉 Nu is er overal licht. De lichtarmaturen zijn voor later.
In de namiddag nestelde ik me weer in de tuinstoel met een boek. Ook een duik in het zwembad kon niet ontbreken, nu dat er tenminste geen frisse wind staat. Nog even genieten van de “vrijheid”, want morgen begint de dagelijkse routine weer. 🙂
Dinsdag 2 juni 2020
10,5 week is het geleden dat ik nog een stap op het werk heb gezet. Nu is het zover. Ik begin terug te werken. Ik heb het ook wat aangestuurd, want zo heb ik deze maand een volledig maandloon. Hoe je het ook draait of keert, die tijdelijke werkloosheidsuitkering is nu ook niet om naar huis te schrijven. En zeker nu het geld door ramen gesmeten wordt door de aankopen voor mijn appartement… 😉
Het was alsof 10,5 week gewoon weggeknipt zijn. Dat ik nooit weg geweest ben. Dat ik vorige vrijdag nog “Fijn weekend!” zei. Ik had ook totaal geen moeite met terug in de softwareprogramma’s te komen. Het ging weer vanzelf. Het is als fietsen. Je verleert het niet. 🙂
Vandaag ook Telenet geregeld. Ik wou dit gewoon online doen, zodat ik ook de promo’s krijg, maar daar bleek mijn adres niet tevoorschijn te komen. Oké, bellen dan maar. Eerst wilde ze me gewoon inschrijven, maar het ligt niet aan mij dat ik mijn adres niet zie (terwijl het bij hen wel bekend is). Ze probeerde zélf via het internet en kwam tot de conclusie dat het inderdaad niet lukte. Ze ging even overleggen met haar leidinggevende om te vragen wat ze moest doen. Conclusie: ze zal me inschrijven en met goedkeuring van haar leidinggevende de achterpoortjes zoeken om me alsnog de korting te geven. Ook de activeringsdatum werd afgesproken. Voor de rest ben ik wel goed geholpen door de klantendienst van Telenet. Ze belde zelfs later terug om te vragen of ik de bevestigingsmail gekregen had. Nee, maar twee minuten later zat hij toch in mijn mailbox. 🙂
’s Avonds ook weer even in het zwembad geplonsd. Het zal voorlopig de laatste keer zijn.
Woensdag 3 juni 2020
De Nationale Veiligheidsraad is weer samengekomen om groen licht te geven voor fase 3. Vanaf maandag mag o.a. de horeca open en vanaf 15 juni zijn onze grenzen weer open.
In de brievenbus zaten gratis stalen voor gordijnen van Veneta, die ik vorige week heb aangevraagd. Ik had er geen idee van dat er zoveel verschillende structuren van stof waren.
In mijn appartement heb ik sinds vanmiddag water. Pidpa is langs geweest. Aangezien ik moest werken, trommelde ik mamalief op. Normaal gezien was het bezoek gepland in de namiddag, maar in de voormiddag kreeg ik al telefoon van de man van Pidpa: “Ik ben nu in …, dus ik ben zo meteen bij u.” Ah zo… Snel mama gebeld om naar mijn appartement te snellen.
’s Avonds zijn we even gaan kijken in het appartement. De schilder is al goed opgeschoten en levert heel goed werk af. Jammer genoeg vallen er ook nog wat lijken uit de kast, dus ik denk dat de werfleider ondertussen al helemaal zot wordt van mijn mails. Zo lekken de wastafels in het gastentoilet en de badkamer…
Ik heb ook een extreme reactie op de Copaxone. Na 24 uur (inspuiting van dinsdagavond) was het nog één grote rode plek. Dit is geen routine meer, meestal reageer ik niet zo hard op Copaxone, maar deze keer dus wel. Komt het door de plek van inspuiting (dijbeen)? Ik weet het niet.
Donderdag 4 juni 2020
Vandaag heb ik mijn medesecretaresse voor het eerst weer gezien. We hebben elkaar sinds half maart niet meer gezien. Ze heeft toch heel de boel rechtgehouden de afgelopen weken, waarbij vooral de laatste weken enorm zwaar waren voor haar. Alle respect voor mijn collega!
Ik kreeg ook een sms’je van Leen Bakker dat mijn bestelling van mijn lichtarmatuur klaar ligt. Heel goed, dan kan ik op weg naar huis stoppen om het op te halen. Leen Bakker ligt namelijk op de route van en naar het werk, dus om even te stoppen en af te halen is 3,95 euro goedkoper dan het te laten leveren (waarbij de levertijden ook immens lang zijn). 😉
Ook kreeg ik een telefoontje uit Nederland. Het was dat ik het verwachtte, anders zou ik niet opnemen. Veneta belde namelijk om een gratis adviesafspraak in te plannen voor de gordijnen. Het was, tot mijn grote verbazing, nog wel een tijdje wachten. Ik heb nu half juli een afspraak.
Ook vandaag zijn we naar het appartement gereden. De eerste kamer, de “kleine slaapkamer”, is af! Oké, zo goed als, maar er is echt al een verschil. Eigenlijk is de “kleine slaapkamer” qua oppervlakte de grootste slaapkamer, maar het is smal (495 x 280 = 13,9m2) terwijl de “grote slaapkamer” (mijn slaapkamer: 390 x 325 = 12,7 m2 ) qua oppervlakte de kleinste is.
Weet je trouwens wat het favoriete zinnetje van werfleiders of projectleiders is op alle soorten mankementen aan de muren of de deuren?: “Dat is voor de schilder.”Al een geluk heb ik een heel goede schilder die heel goed werk aflevert! 😉
Vrijdag 5 juni 2020
De eerste werkweek zit er ook weer op. Het was fijn om mijn collega’s weer te zien. Er wordt nog altijd afstand gehouden en indien nodig zijn er mondmaskers en ander beschermingsmateriaal aanwezig. Ik heb het gevoel dat de instroom van stalen weer gelijk is als voor de corona. We zijn dus weer vertrokken en hopelijk voor heel lang (met andere woorden: hopelijk komt er geen tweede lockdown).
Toen ik ’s avonds de parking opkwam, schrok ik eventjes. Naast mij stond er een auto zo dicht geparkeerd dat ik onmogelijk langs de bestuurderskant kon instappen. Voor de zekerheid bekeek ik ook de zijkant op krassen, want de kans was groot dat de chauffeur tegen mijn auto zou zitten bij het uitstappen. Gelukkig was dat niet het geval. Ik ben ook nipt in de auto geraakt.
We zijn trouwens sinds kort van parking moeten veranderen. Voorheen stonden we droog in een overdekte garage met parkeerlijnen, waar je enkel binnen kon met een badge. Nu staan we buiten, op een ongelijke grond vol met putten en zonder parkeerlijnen, waar Jan en Alleman kan komen. Er staan wel slagbomen, maar te voet en met de fiets raak je er zo op. We zijn er dus op achteruit gegaan, maar nog steeds dankbaar voor een gratis parkeerplek in het midden van de stad.
Over parkeren gesproken: vandaag ben ik voor de eerste keer in mijn garage (van het appartement dus) gereden. Toch wel even spannend, want je kent de weg, de bocht, de afstand, … nog niet. Ook op mijn parkeerplaats geparkeerd (uiteraard op mijn parkeerplaats, waar anders? 😉). Dat wordt ook oefenen, want er staat zo’n grote betonnen paal in de weg. Het is dus voorzichtig achteruit inparkeren.
Een update over de lekkende wastafels: de loodgieter is langs geweest en is van mening dat het opgelost is. Hij kreeg van mij een mail met een filmpje terug waarbij duidelijk te zien is dat het nog niet opgelost is. Het lekt nog steeds. En zo is het met alle aannemers in het project appartement: niets is er van de eerste keer opgelost (uitgezonderd de keukenaannemer)…
Volgende week zal ook in het teken staan van “project appartement” en gaan werken.
Fijne week, allemaal! 🙂
Kim leeft 