Back in time | Lagere school

Deze maand is het vijf jaar geleden dat ik mijn bachelordiploma in ontvangst mocht nemen. Naar aanloop van dit jubileum blik ik terug naar mijn schooltijd. Beginnen doe ik uiteraard met de lagere school.

De eerste stap om naar school te gaan, is natuurlijk de schoolkeuze. Als klein peutertje had ik er nog niet veel aan te zeggen, dus mijn ouders maakten deze keuze. Ze kozen voor een gesubsidieerde vrije basisschool in ons dorp. Ons dorp telt behoorlijk wat scholen, zowel katholieke scholen als gemeentescholen als zogenaamde staatsscholen (GO!-scholen). Mijn broer en ik werden naar de katholieke school aan de andere kant van het dorp gestuurd. We passeerden letterlijk alle andere scholen, maar toch gingen we naar die ene school. De reden was gewoon omdat mijn grootouders aan die kant van het dorp wonen en dat dit gemakkelijker was voor de opvang, aangezien beide ouders (toen nog) in een ploegensysteem werkten.

Onze school was “maar” 3 km van ons huis, dus eigenlijk heel goed te doen qua afstand. Toch leek het als kind een onmogelijk verre afstand.

Op 1 september 1994 mocht ik naar school. Toen ik er begon werd de school nog “de meisjesschool” genoemd. In 1994 was er juist de verplichting gekomen dat ook vrije scholen aan gemengd onderwijs moesten doen. Aan de overkant lag letterlijk “de jongensschool”. Ik zat dus de komende 10 jaar in voornamelijk een meisjesklas. Naarmate de jaren vorderden, kwamen er wel jongens bij, maar deze waren echt in de minderheid. In de generatie van mijn broer was het al iets gelijkmatiger verdeeld. Op dit moment is er (volgens mij) geen sprake meer van enkel “de meisjesschool” en “de jongensschool”. Nu is het echt gelijkmatig verdeeld in geslacht.

Ik doorliep de lagere school redelijk vlotjes. Je karakter wordt gevormd en er zal blijken welke knobbel je toebedeeld krijgt. In mijn geval is dat de talenknobbel. Een wiskundegenie zou ik nooit worden.

Enkele herinneringen die ik nog heb uit de lagere schooltijd:

• In het eerste leerjaar had ik moeite om hij/zij en zijn/haar uit elkaar te houden. Nu valt dit mij extra hard op als iemand dit verkeerd zegt.
• In het tweede leerjaar was Schoon schrift één van mijn lievelingslessen. Ik moest de K in hoofdletter leren en dat is allesbehalve een gemakkelijke letter om te leren schrijven. Maar ik kwam, schreef en overwon! 🙂
• Ook nog in het tweede leerjaar was ik de tafelkampioen van de vermenigvuldiging van 5.
• In het derde leerjaar behaalde ik op mijn verjaardag (vandaar dat ik het zo goed onthoud) leesniveau 9 (het hoogste leesniveau).
• In het vierde leerjaar, op 11 september 2001, zat ik mijn huiswerk te maken aan de eettafel in de woonkamer. Ik draaide mijn hoofd een kwartslag, richting de tv, en ik denk dat iedereen nu wel weet welk beeld ik zag. Als 9-jarige zat ik vol ongeloof naar ineenstortende Twin Towers te kijken…
• “Fanfreluche est une poupée” was het eerste Franse liedje dat ik leerde zingen in het vijfde leerjaar.
• In het zesde leerjaar namen we afscheid van de lagere school. Hierover heb ik al meer geschreven in Groeten uit 2004 (12 jaar).
• Eveneens in het zesde leerjaar heb ik een trauma voor moerassen opgelopen. Tijdens een sportdag verloor ik mijn evenwicht op een balk over een (ondiep) moeras en patat, daar lag ik. Ik heb er soms nog nachtmerries over!
• Doorheen de jaren vond ik carnaval vieren in school niet leuk. Het liefst van al zou ik gewoon verkleed gegaan zijn als mezelf (m.a.w. gewoon niet verkleed).
• Mama was lid van het oudercomité. Ergens in een weekend van mei is het alle hens aan dek, want dan is het schoolfeest. Het oudercomité (samen met het lerarenkorps) staat dan in voor de voorbereiding, maar ook voor het in goede banen leiden van het schoolfeest zelf. Zo begonnen ze vrijdag na school aan de voorbereidingen. De kinderen van de leden van het oudercomité bleven dan ook. Ongegeneerd door de lege gangen van de school rennen, al heerlijk op dat lege podium kruipen, fietsen rondom de immense tent,… Alles doen wat je tijdens de schooldag vooral niet mag… Echt, daar heb ik leuke herinneringen aan.

Eigenlijk heb ik een fijne schooltijd gehad. “Mijn” school is een kleinschalige school, wat voor mijn karakter echt het beste is. Ik moet er niet aan denken dat ik in de andere vrije school in ons dorp zou terechtgekomen zijn. Het onderwijs is daar zeker even goed, de leerkrachten zijn er eveneens top, maar ik zou er niet aarden. Per leerjaar zijn er meerdere klassen nodig. Het is veel grootschaliger. Nee, ik zat op mijn plaats in deze kleinschalige school. Als ik nu (of ooit) kinderen zou hebben, zou ik ze meteen naar “mijn” school sturen.