Het is weer tijd voor een back in time. Zeker in deze tijden heb ik nood aan leuke herinneringen. Tijdens onze vakantie van 2019 zijn we naar LVR-Freilicht Museum in Kommern (Duitsland) geweest. We noemden het ook wel het Duitse Bokrijk. Het openluchtmuseum is gelegen in het Rijnland / Rheinland, op zo’n 2u15min rijden van Brussel.
Om het even in de tijd te situeren: dit was zo’n 6 weken voor mijn eerste MS-opstoot.
Net zoals bij Back in time | Dagje Zwolle geldt hier ook dat ik een vakantiedagboek heb bijgehouden, vandaar dat het zo gedetailleerd is.
Het weerbericht van de dag is zonnig en zo’n 22°C. De gevoelstemperatuur is 25°C. We vertrokken rond 10u00 en arriveerden een uurtje later.
De omgeving is in ieder geval al prachtig. De zon scheen volop en de vergezichten waren echt supermooi!
Om van de ruime parking aan de ingang te raken moest je wel eerst een kleine beklimming maken. Voor de mindervaliden was er wel een mogelijkheid om tot aan de ingang gebracht te worden met een busje.
We betaalden onze inkom en kozen ook voor een Nederlandstalige audiogids. Papa moest wel een dagje zijn identiteitskaart missen als waarborg voor de audiogidsen.
In het park aangekomen bleek één audiogids niet te werken. Papa ging terug naar de inkom en ondertussen moest ik het kleine kind in me weer naar boven halen. 😀
Oké, wat kun je nu hier bezoeken, Kim? Het is gewoon echt het Duitse Bokrijk. Er zijn allerlei huizen nagebouwd uit de Duitse geschiedenis. Typische huizen met een typische bouwstijl. In de drukke periodes zijn er ook ambachten aan het werk. Er zijn ook dieren, sommige dieren achter een omheining, andere dieren (vooral kippen en pauwen) lopen los.
Een onscherpe foto, want het lag achter glas. Ik trok deze foto omdat we deze handcrème ook thuis gebruiken. Deze ruikt zo lekker!
In het park zijn allerlei huizen uit de geschiedenis nagebouwd. Naast de deur zie je een klein infobord staan. Hier stond het nummertje van de audiogids vermeld, maar ook een korte uitleg voor de mensen die geen audiogids hadden. We waren er wel allemaal van overtuigd dat de audiogids een meerwaarde is. Oké, als je alle nummertjes afspeelt, ben je wel veel langer bezig dan als je gewoon rondloopt.
De interieurs zijn minutieus nagebouwd. Het valt op dat de mensen vroeger veel kleiner waren, met veel meer mensen op een kleine oppervlakte woonden en dat er heel weinig lichtinval was!
Toerist Kim is in the house. 😀 Zonnebril, pet en audiogids, het kan niet meer cliché zijn. Ik trek het me helemaal niet aan. Die pet beschermt mijn hoofd. Ik ben ooit eens zwaar verbrand geweest door geen hoofddeksel te dragen. Nooit meer! De pijn voel ik nog steeds als ik er aan denk. Ik loop dus met een pet rond en daarmee uit. 😉
Tijdens de middag gingen we eten in één van de weinige eetgelegenheden die open was. De kaart was beperkt en typisch Duits. Ik koos voor frietjes met een curryworst. Niet zoals we in België een curryworst (=frikandel) kennen, maar de echte Duitse curryworst. Het drankje was een variant van sprite, al had ik eigenlijk de variant van fanta gevraagd. Gelukkig lust ik beide drankjes wel.
Na de middag gingen we verder. Nu waren we aanbeland bij een nieuw stuk van het park. Dit zijn ze ook nog volop aan het bouwen. Ook hier zijn er allerlei huizen nagebouwd. Op bovenstaande foto sta ik precies in de slaapkamer van mijn grootouders. De keuken, de woonkamer, … van dit huis waren ook heel herkenbaar.
Er is ook een slagerij nagebouwd. Dit deed me aan Van vlees en bloed, de Eén-serie over een slagersfamilie denken.
En ik mocht weer even achter de toonbank poseren. Hier heb ik wel even mijn pet afgezet. 😉
Gewoon een mooie foto. Zie dat houtsculptuur… 🙂
Dit is een beetje een wazige foto, maar dat is ook hetgeen wat er op het einde aan de hand was. Ik wandelde van bankje tot bankje. Ik was stikkapot. Het enigste was ik wilde was gewoon terug in de auto naar huis (lees: vakantiehuis).
Op het einde was er trouwens een grote hal. In deze hal was er een heel dorp/stad nagebouwd uit de Tweede Wereldoorlog. Hier mochten geen foto’s getrokken worden, dus ik kan het niet laten zien. De poppen waren levensecht. Echt schrikwekkend als je ineens een norse Duitse officier ziet staan (hiermee wil ik niet zeggen dat Duitsers norse mensen zijn, maar je weet wel wat ik bedoel).
Het Duitse Bokrijk is zeker een bezoekje waard als je in de regio Rheinland of Nordrhein-Westfalen bent! 🙂
Kim leeft 