
Ferrara | Bert Wagendorp | 2019 | Uitgeverij Pluim | 255 pagina’s
Korte inhoud
Vijf jaar na Ventoux zien we de vrienden Bart, Joost, David en André terug, vijftigers inmiddels. We bevinden ons in Ferrara, de fietsstad in het noorden van Italië, waar de renaissance nog altijd voelbaar is. Daar gaan de vier op zoek naar nieuw perspectief in hun leven. Maar ongecompliceerd wil het bestaan in Ferrara niet worden. Barts dochter Anna neemt een besluit waar hij niet blij van wordt (complicatie 1), een padellone in de Podelta is niet meer dan zomaar een oude vishut (complicatie 2) en onsterfelijkheid blijkt een illusie (complicatie 3).
Een roman over loyaliteit, het noodlot, humor als reddingsboei en de onverbrekelijke band tussen vader en dochter.
Mijn mening
De vrienden Bart, Joost, David en André zien elkaar terug. Joost heeft in een opwelling besloten om een hotel te openen in Ferrara, in het noorden van Italië. De vrienden gaan mee om hem te helpen met de opbouw van het hotel. Maar het loopt (uiteraard) niet van een leien dakje. Daarnaast hebben de vrienden nog hun eigen problemen en beseffen ze eens te meer dat ze elkaar nodig hebben.
Drie jaar geleden heb ik de verfilming van het eerste boek, Ventoux, bekeken. Het boek heb ik nooit gelezen. Ik kan me de personages/acteurs evenwel niet meer herinneren, dus ik begin hier weer met een blanco pagina.
Het verhaal leest vlot. Er is een goede afwisseling van tekst en dialoog. Ook enkele kunstzinnige weetjes, want Italië is nu eenmaal een kunstland, komen aan bod. De laatste 50 pagina’s is het zelfs spannend te noemen. Wat er zo spannend is, vertel ik niet. Het moet ook spannend blijven, nietwaar? 🙂
Ik heb het boek ontleend bij de bib omdat ik de schrijver kende, ik wist dat hij Ventoux geschreven had. Aan de hand van de cover zou ik het boek niet meegenomen hebben. Het is dat er “roman” in kleine lettertjes opstaat, want anders zou ik deze cover niet als roman bestempelen.
Ik vond het best een goed boek. Wil je als vrouw eens in het hoofd van een bende mannen kruipen, dan kan je dat met dit boek doen. Heb je iets met wielrennen? Dan zou dit ook een goed boek zijn, al komt het wielrennen iets minder aan bod dan in (de film) Ventoux. Hou je liever van de mooie, romantische, zeemzoetige roman? Dan zou ik dit boek niet nemen. Niks zeemzoetig aan. 😉