Er zijn van die dagen dat je altijd zult blijven herinneren. Tijdens onze zomervakantie van 2018 verbleven we een weekje in het oosten van Nederland, in de buurt van Almelo, in een luxueus huisje op Landal De Vlegge. Zwolle ligt er in de buurt en dus besloten we er een daguitstapje van te maken.
Wie nu denkt: Amai, Kim, jij weet dat nog zo gedetailleerd? Iets van bijna twee jaar geleden. Goh, eigenlijk wist ik er niet meer zoveel van. Het is enkel zo dat ik al jaren vakantiedagboeken bijhoud en dat ik even ben gaan kijken in dat dagboek. Samen met de foto’s komen mijn herinneringen weer boven.
We kwamen rond de middag aan in Zwolle na zo’n ritje van 45 minuten. Weer zo typisch Nederlands: N-wegen, amper verkeerslichten en snel ter plaatse.
We parkeerden aan de Diezerpoort, in een parkeergarage vlak bij het centrum. Bovenstaande foto is het stadsplan. Toen wist ik nog niet dat we een stadswandeling (met kaart dus) gingen halen in de VVV, dus ik was voorbereid om het stadsplan te kunnen bovenhalen indien nodig.
Het was de periode van Street Art. Overal in Zwolle waren er prachtige tekeningen op de grond geschilderd. Ik was natuurlijk weer de klos om te poseren voor papa-de-fotograaf. 😀
We waren trouwens onderweg naar de VVV. We kochten daar een stadswandeling van zo’n 3 km of (volgens dat boekje) 2 uurtjes, maar wij hebben er een godganse dag over gedaan!
Ik heb de (voor sommigen onhebbelijke) gewoonte om altijd mijn eten te fotograferen. Tijdens de middag aten we op de Nieuwe Markt. Dit stond niet in mijn dagboek, maar ben ik even gaan opzoeken via Google Streetview. Lang leve mijn fotografisch én geografisch geheugen. Ik weet ongeveer waar ik moet zoeken op de kaart en voor de rest doet Google Streetview zijn werk. Enfin, ik at dus carpaccio en dronk vers geperst sinaasappelsap.
Hallo! Herkenbare foto? 😀 Met deze foto maakte ik me publiekelijk bekend en dit werd dus mijn profielfoto.
Ik vond dit zo frappant. Fietsers niet toegelaten! Ik zie dit in België nog niet gebeuren, aangezien hier koning auto nog altijd de plak zwaait.
Om 16u00 kwamen we aan de Onze-Lieve-Vrouwe-Basiliek oftewel de Peperbus, een bekend begrip voor de Zwollenaren. Om 16u30 sloot de basiliek, dus papa vroeg of het nog mogelijk was om de toren te beklimmen. Dat was nog mogelijk als je snel was. Papa en broerlief schoten naar boven om enkele mooie foto’s van het uitzicht te trekken. Mama en ik bleven beneden en bekeken de kerk.
We hebben de stadswandeling verder afgemaakt en toen was het tijd om iets te zoeken om te eten. In ons gezin is het dan de gewoonte om eerst heel de stad terug af te lopen, op alle menukaarten te kijken om dan uiteindelijk bij het eerste terug te verzeilen. Tot grote frustratie van mijn broer en ikzelf!
Na bijna een uur (!) ronddwalen zijn we uiteindelijk neergestreken bij Lekker Zwols op de Oude Vismarkt. Dit stond nog in mijn dagboek, dus dit ben ik niet gaan opzoeken. 😉 Ik had gewoon geen honger meer na dat gedwaal, dus heb ik iets “lichts” genomen, een kipfilet.
Nadien zijn we in het shoppingcenter van de Diezerpoort nog in de Gall&Gall binnen gesprongen voor een fles whisky voor papa. Het is nog altijd goedkoper in Nederland dan in België, dus als we er toch zijn, kan je best even langsgaan.
Op de terugweg naar ons vakantiehuis, via die fantastische N-wegen, kwamen we onderweg ineens een auto tegen die op het verkeerde rijvak reed. Even later zagen we evenwel dat dit de begeleidende auto was van een transport exceptionnel: een bungalow op een vrachtwagen. Tja, dan kom je met één rijvak niet toe.
In totaal heb ik die dag 17 000 stappen gezet. Ik denk het hoogste aantal dat ik ooit bereikt hebt sinds ik een stappenteller heb.
Zwolle is een mooi stadje. Het is niet al te groot, maar je kan er wel goed vertoeven. Voldoende eetgelegenheden, voldoende cafeetjes, voldoende bezienswaardigheden. Kortom, ideaal voor een daguitstap als je in de buurt bent. 🙂
Kim leeft 