In het najaar van 2019 waren we een weekendje in Maastricht. Ik had net mijn eerste opstoot gehad, maar ik wist toen nog niet dat ik MS had.
Op vrijdagmorgen vertrokken we rond 9u00, net na de spits. Onze eerste halte was de Sint-Pietersberg. Het was jammer dat het bewolkt en regenachtig was, want ik denk dat het een prachtig vergezicht is.
We waren iets te vroeg voor de rondleiding in de Sint-Pietersgrot (Grotten Noord), dus we gingen eerst iets drinken in het cafeetje bovenaan de Sint-Pietersberg.
Ik was verbaasd hoeveel volk er kwam op een doordeweekse dag. Ja, het was vrijdag, maar dan nog.
Toen was het tijd om te verzamelen aan het verzamelpunt. Onze gids kwam ons, met nog een heleboel mensen (het was een grote groep), ophalen. We liepen door de hondenweide naar de ingang van de grot.
Bij binnenkomst van deze immense doolhof/gangenstelsel legde de gids eerst nog de veiligheidsmaatregelen uit. Als je dit gangenstelsel niet kent, loop je er gegarandeerd verloren. Bij de groep blijven is de boodschap. Telefoonverbinding is er ondergronds niet, dus als er iets gebeurt met de gids, is het gewoon afwachten totdat de medewerkers bovengronds alarm slaan. Ze weten dat hij met een groep ondergronds is, dus als we na een bepaalde tijd niet terug zijn, zal er wel een belletje rinkelen. We zijn er zonder kleerscheuren uitgekomen, dus er is niets gebeurd met de gids. 😉
Het was een zeer interessante rondleiding. We hebben ervaren wat het betekent om in het donker te staan. Echt in het donker. De gids deed alle lantaarns uit, dus we zagen niks meer.
Na deze rondleiding zijn we iets kleins gaan eten in het cafeetje in afwachting van ons bezoek aan het nabijgelegen fort.
Ook dit bezoek aan het fort was interessant. Alleen sprak de gids soms snel en met een Maastrichts accent, waardoor het af en toe moeilijk was om hem te verstaan. Het was nog steeds bewolkt en regenachtig, waardoor we niet konden genieten van het uitzicht. Nadien was het tijd om naar het hotel te rijden.
We logeerden in een hotel van Van der Valk, net buiten de “ring” van Maastricht. Als we op hotel gaan, gaan we vaak naar Van der Valk. We hebben er goede ervaringen mee. We nemen altijd een driepersoonskamer. Ik hoef echt geen éénpersoonskamer voor mezelf. Ik vind het reuzegezellig met mijn ouders. 🙂
Ik vind die Nederlanders hartstikke toffe mensen, maar wat die Nederlandse chefkoks in een Van der Valk-hotel niet kunnen is een kipfilet sappig bakken. Zowel in Van der Valk Tilburg als Van der Valk Maastricht heb ik heel droge kipfilet gegeten. En dan valt zo’n, normaal licht verteerbare, kipfilet heel zwaar op de maag!
Mijn voorgerecht was trouwens tomatensoep. Die was wel lekker. Na het hoofdgerecht ben ik naar de kamer gegaan. Ik was KA-POT en die niet zo goed gebakken kipfilet viel me al heel zwaar.
Na een nachtje slapen was de tweede dag aangebroken. We gingen ontbijten in het restaurant. Een rijkelijk gevuld ontbijtbuffet: verschillende soorten brood, pistolets, sandwiches, cornflakes, havermout, ontbijtkoek/peperkoek, charcuterie, confituur, chocopasta, boter, yoghurt, fruit, zalm, groenten, … En dan vergeet ik nog heel wat dingen.
Onze buikjes waren goed gevuld voor de rest van de dag. Vandaag stond de binnenstad van Maastricht op de planning. We hadden een stadswandeling afgeprint vanop het internet. In het begin liet ik het gidsen over aan mama, maar al snel nam ik de touwtjes terug in handen. Bij elke afslag staan loeren en staren en twijfelen of we wel goed gaan, vond ik het goed geweest. Tijd om mijn oriëntatieskills boven te halen. Ik ben namelijk heel goed in kaartlezen en plannetjes volgen, al zeg ik het zelf. Ja, vrouwen kunnen dat ook! Ik heb namelijk al uitgeplozen naar waar we moeten gaan vooraleer we bij het “kruispunt” komen. Ik ben een proactieve kaartlezer. 😉
Mijn geboortejaar heeft een eigen plein in Maastricht. Het plein is genoemd naar het belangrijke jaar 1992 (ja, dat is het zeker 😉 ) toen het Verdrag van de Europese Unie in Maastricht werd ondertekend. Dit verdrag is het begin van de euro als eenheidsmunt in de Europese Unie.
Wat is de Maas mooi! Weer jammer dat het wat bewolkt was, want met het zonnetje zou het nog mooier zijn. Ik spreek uit ondervinding, want in 2011 waren we ook in Maastricht en toen was het prachtig weer. Zoals de foto hieronder bewijst…
We liepen de stadswandeling en passeerden de belangrijkste bezienswaardigheden zoals de O.L.V.-kathedraal, het Lang Grachtje, de Sint-Janskerk, het stadshuis, … Op het Vrijthof streken we neer op een terrasje. Ongegeneerd mensen loeren.
Op de Grote Markt waren ze bezig met het opbouwen van het podium etc. voor de Tour de Dumoulin, vernoemd naar Giro-winnaar en Maastrichtenaar Tom Dumoulin. Dat weekend konden namelijk heel wat wielerliefhebbers de omgeving van Maastricht verkennen tijdens dit evenement. Jammer dat het die dag pijpenstelen regende, dat zal niet zo fijn geweest zijn voor de deelnemers.
We wandelden terug naar het hotel. Het is qua afstand goed te doen om van het hotel naar de binnenstad en terug te wandelen.
Nederland is een fietsland. Ik sta altijd versteld hoe de Nederlanders dat voor mekaar hebben gekregen. Bovenstaande foto is een fiets- en wandelpad, in het midden tussen twee rijstroken, die dan nog eens afgescheiden zijn van de rijbaan. Daarvan kunnen wij in België alleen maar dromen…
We waren terug in het hotel en gingen nog iets drinken de bistro. In 2019 in vogelvlucht vertelde ik al over dat ik niet meer nodig had dan een glas witte wijn en een stuk echte Limburgse vlaai na een fikse wandeling. Hier is het bewijs. 😉
Nadien gingen we terug naar de kamer. Ik heb even geslapen en ik ben in de douche geweest.
Etenstijd! Deze keer is het wel gelukt om alle gerechten op te eten. Het voorgerecht was een gevogeltebouillon. Het hoofdgerecht was kogelbiefstuk, van de bijgevoegde frieten en salade heb ik amper gegeten. Die biefstuk was wel goed gebakken. 😉 Voor het dessert mochten we kiezen uit twee minidessertjes. Aangezien al die dessertjes zwaar zijn, heb ik gekozen voor twee dezelfde, maar wel lichte, dessertjes: sorbet van watermeloen. Heel verfrissend en lekker.
Nadien ben ik weer mijn bedje ingedoken. Nog even tv gekeken/liggen zappen, wat ik altijd fijn vind. Hier kunnen we ook kijken naar de Nederlandse commerciële zenders (RTL, SBS6, Veronica, …). In het weekend zijn daar vaak shows te zien. Ik denk dat het deze keer Dance dance dance (of iets in die aard) was.
Goedemorgen! Wat zo leuk is aan hotelovernachtingen is koffie/thee op bed en daarna naar een heel lekker en vol ontbijtbuffet. I LOVE IT! 🙂
Niet enkel thee of koffie zijn te verkrijgen, maar ook chocomelk. Eén kopje maar, want anders ligt het weer op mijn maag.
Na het ontbijt zijn we onze spullen gaan halen en hebben we uitgecheckt. Omdat het rotslecht weer was, besloten we terug te rijden naar huis. Rond de middag kwamen we thuis van dit fijn weekendje Maastricht.
Kim leeft 