Het komt steeds dichterbij. De dag dat ik vanonder moeders en vaders vleugels naar mijn eigen nestje vlieg. Het begin van dit verhaal situeert zich in de zomer van 2018…
Zomer 2018. Het begon te kriebelen. Ik was 26 jaar en had tot dan geen behoefte gehad om het ouderlijk huis te verlaten. Hotel Mama & Papa is zo handig. Toch begon ik onbewust meer te letten op te koop aangeboden huizen en appartementen in mijn dorp. Eén ding was zeker: ik verlaat mijn dorp niet. Zo honkvast als het maar zijn kan.
September 2018. In mijn dorp is men bezig met een verkaveling van woningen en één appartementsgebouw. Bij ons eerste officieus bezoek aan de hekken van de bouwwerf was ik niet overtuigd. Ik had vanalles horen zeggen, roddels dus, en dat zinde mij niet. Mijn oriëntatiegevoel was ik die dag ook kwijt, want ik dacht dat het terras van mijn appartement naar het oosten gelegen was. En toch… het liet mij niet los. Ik contacteerde de makelaar, vroeg het lastenboek op en maakte een afspraak. Bij ons bezoek draaide ik 180°. Wat mij helemaal over de streep trok, was het prachtig, fenomenaal uitzicht op de velden. De spoorweg moet ik er wel bijnemen, maar aangezien het ouderlijk huis ook vlak bij een spoorweg ligt, ben ik dat al gewoon. Oh ja, mijn terras is zuidwest gelegen.
Oktober 2018. Ik zette mijn handtekening onder het verkoopcontract. Ik heb een appartement, met ondergrondse autostaanplaats, met kelderberging én een bovengrondse autostaanplaats gekocht.
December 2018. De notariële akte is getekend. Ik ben dus officieel eigenaar van mijn appartement.
Aangezien ik redelijk vroeg in het bouwproces het appartement heb gekocht, kon ik nog wat veranderen. Zo liet ik een tweede toilet plaatsen in de badkamer, waardoor de douche een kwartslag moest draaien. Er was toen helemaal nog geen sprake van MS, maar het andere toilet is in de inkomhal, helemaal aan de andere kant van mijn appartement. Dat betekende dat als ik ’s nachts naar het toilet moet, nu gemiddeld toch 2x/nacht, heel mijn appartement door moest met een immense slaapkop. Dat vond ik zonder MS al geen fijn idee en met MS al zeker niet. De badkamer is naast mijn slaapkamer gelegen, dus veel dichter bij. 😉 De draairichtingen van de binnendeuren zijn ook allemaal gewijzigd, behalve de slaapkamerdeuren en de inkomdeur.
Maart 2019. Het appartement is winddicht gemaakt. De ramen zijn geplaatst.
April 2019. De voorbereiding voor de elektriciteit is gelegd: slijpen, elektriciteitsdraden, …
Juni 2019. Het appartement is bepleisterd. Een heel ander zicht dan rode bakstenen. Ik kon me de werkelijke ruimte nu beter voorstellen.
Juli 2019. Mijn woonkamermeubels en mijn slaapkamermeubels zijn besteld. Het kost me een rib uit mijn lijf, vooral die matras. Aangezien ik in het voorjaar enorme rugpijn had, is een goede matras van levensbelang. Maar zo’n goede matras kost ook stukken van mensen. Het is een matras van tempur en volgens die verkoper worden die matrassen ook in ziekenhuizen gebruikt. Die matras kostte al 1/3 van de totale prijs van de slaapkamer (met boxspring, kleerkast, 2 nachtkastjes én een dressoir). Ach, we hebben maar één rug, dus we kunnen er best goed zorg voor dragen. En nu ben ik eigenlijk wel blij dat ik voor een duurdere matras gekozen heb. Ja, ik weet dat duur niet altijd gelijk is aan beter, maar het was wel de “goedkoopste” matras waarop ik géén rugpijn had.
Augustus 2019. Alle soorten leidingen zijn gelegd. Leidingen voor het water, afvoerbuizen, leidingen voor de vloerverwarming, … Het isolatiemateriaal is ook gegoten, zodat alles “ondergronds” klaar is voor de chape.
September 2019. De vloerder is langsgeweest! De vloer is gelegd (enkel in de slaapkamers is er laminaat voorzien) en de douche is betegeld.
In september was het ook de allereerste algemene vergadering van de VME. De eerste keer dat ik de eigenaren van de andere appartementen ontmoette. Het is een heterogeen gezelschap van zowel jongeren als van ouderen. De meeste eigenaren gaan zelf in het appartement wonen. De bovenste verdieping is de “verhuurverdieping”.
En dan is het enkele maanden stil geweest. Als we gingen kijken, was er amper iets gewijzigd. Tot vlak voor de kerstvakantie de aannemers in gang schoten.
Januari 2020. De keuken is gezet, maar nog niet afgewerkt. Zo was het stopcontact voor de dampkap verkeerd geplaatst. Ook was de spoelbak door de keukenaannemer in de verkeerde kleur geplaatst (lichtgrijs i.p.v. zwart) en moest er nog wat afgewerkt worden (zoals siliconen, duw-springsysteem van de kastdeuren, spatwand waar een productiefout op zat, …).
De binnendeuren waren ook halvelings geplaatst, net als het laminaat (= dezelfde aannemer/schrijnwerker).
De elektrische toestellen zijn besteld. Ik wilde dit vooral tijdens de solden doen en aangezien een niet nader genoemde keten de toestellen 3 maanden bewaart vooraleer te leveren, was dit het ideale moment. Aangezien ik een technische nietsnut bent, heb ik wat inspiratie opgedaan bij mijn broer. Hij is enkele maanden geleden verhuisd en moest dus ook de toestellen aankopen. Ik denk dat ik 3/4 van de toestellen hetzelfde heb als mijn broer.
Ik weet de voorlopige opleveringsdatum en ik vermoed dat de datum die ik sinds die dag in oktober 2018 in gedachten had als “verhuisdatum” wel haal (of alleszins de maand). En dan moet je weten dat de makelaar eind 2019 als oplevering aangaf en de werfleider eind januari 2020. Ik moet je niet vertellen dat die datum niet gehaald is en dat ik dat al ingecalculeerd had in oktober 2018…
Kim leeft 