Ik heb een boontje voor cultuur in de brede zin van het woord. Jaarlijks gaan we ook naar enkele voorstellingen kijken.
Zo zijn we naar de jubileumshow van Han Solo gaan kijken. Het was op een donderdag en ik had niet bepaald zin. Eens ik thuis ben, heb ik zin om in de zetel te blijven zitten/liggen. Tja, nu ging dat niet hé…
Ik had al een halve dag verlof genomen om ’s middags te kunnen “rusten”, zoals mama dat zo mooi noemt. Ware het niet dat ik tijdens die namiddag per sé naar mijn appartement wou gaan kijken. Aangezien ik enkel binnen raak als de werkmannen bezig zijn of als de werfleider aanwezig is, moet dit op een weekdag zijn. Na mijn bezoekje ging ik even “rusten” en eerlijk gezegd, achteraf bekeken was dit wel nodig.
Normaal gezien zou mamalief meegaan, maar ze was (weer) geveld door een fikse verkoudheid. In deze gevallen is mijn broer de Chinese vrijwilliger zodat de kaart toch niet verloren zou gaan.
We reden naar het Cultureel Centrum waar de voorstelling plaatsvond. De parking vlak voor het Cultureel Centrum was volzet, maar gelukkig was er in de zijstraat nog plek genoeg. Ver wandelen was dus niet aan de orde.
Vlak voor de voorstelling nog een bezoekje aan het toilet en toen gingen we de zaal binnen. De voorstelling was niet volledig uitverkocht. Zo zat er op het balkon niemand en ook de eerste stoelen aan de zijkant waren niet bezet. Zo kwam het dat we eigenlijk aan de zijkant zaten terwijl we eigenlijk bijna in het midden van de rij zaten.
Het was trouwens de eerste keer dat we naar Han Solo zijn gaan kijken. We kennen hem wel als acteur uit De Kotmadam, maar voor de rest hebben we nog geen één voorstelling gezien. Ons oog viel er gewoon op toen we vorig jaar in mei de brochure aankregen.
Aangezien we Han Solo niet kenden en ook niet zijn gaan surfen op Youtube, was het voor ons één grote verrassing. Een aangename verrassing. Timing is belangrijk bij comedians en dat heeft Han Solo zeker. Hij zegt iets, laat een seconde stilte vallen en jij wéét gewoon wat er gaat volgen. Dan schiet ik in de slappe lach. En ja, ik heb een paar keer de slappe lach gehad.
Maar er waren natuurlijk ook stukken bij die ik minder goed vond. Het stukje waarin hij een “conversatie” tussen man en vrouw nadoet en elke zin 4 keer herhaalt, vond ik minder. Ik vond het zelfs irritant. Het stukje waarin hij een onschuldige vrouw vanop de eerste rij op het podium haalde om zijn flirtcursus uit te leggen, was zelfs voor mij ongemakkelijk. Je zag ook dat die vrouw er zich niet gemakkelijk bij voelde.
Op het einde deed hij een Han Solo Musical, inclusief de zakdoeken van Le Lac du Connemara en de emmer van de Hubo. Een leuke “terugblik” naar wat er voorafging in de voorstelling. Want dat moet gezegd worden, de opbouw zat goed ineen.
Ik heb een leuke avond gehad. Ik ben blij dat ik mijn gat uit de zetel gelicht heb en naar het Cultureel Centrum gereden ben. Het feit dat ik voor mijn doen heel laat ben gaan slapen, nemen we er maar bij. De volgende dag lag ik wel weer vroeg in bed en viel meteen in slaap…
Kim leeft 