Welkom bij een nieuw dagboek! Afgelopen maand was het prachtig weer. De zon scheen volop. Ik las ook heel veel, maar daarover heb je al meer gezien in de aparte blog. We gingen ook tweemaal naar het theater, code geel voor corona werd afgeroepen, … en nog zoveel meer. Lees je weer mee? 🙂
Bezoek aan de apotheek
Als je chronisch ziek bent, ben je vaste klant bij de apotheek. Ongeacht wanneer ik binnenkom, de apotheker kent me al bij naam. Ik bestelde weer Copaxone en vitamine D. Ineens ook tandpasta en borsteltjes voor tussen de tanden. Dit hoort niet meteen bij chronisch ziek zijn, maar is gewoon mondhygiëne. Ook zeer belangrijk!
Pijn
Ook in maart was de pijn aanwezig. Enerzijds de zenuwpijn, waarvoor ik medicatie kreeg en waarover ik deze blog schreef, maar ook de gekende spierpijn. Vooral mijn nek en rug kregen het te verduren.
Vermoeidheid
Ja, ook de vermoeidheid was aanwezig. Ik lig altijd vroeg in bed en door de Redomex slaap ik ook relatief snel in, maar ook de dutjes zijn veelvuldig aanwezig. Van de 12 dagen dat ik overdag thuis was, deed ik op 7 dagen middagdutjes. Geen korte powernap, maar meteen voor 1 à 2 uur. Ik kom dan makkelijk aan 12 – 14 uur slaap per etmaal. Als ik hierover “klaag” tegen mama, zegt mama iets heel slims: “Maar Kim, dat is toch goed? Dat betekent dat je lichaam het nodig heeft.” Ja, mijn lichaam heeft het nodig en ik kruip maar al te graag in mijn bed, maar iets minder mag ook…
Heerlijk lentegevoel
De zon zal ook gedacht: Opzij, wind en regen, nu is het mijne toer. 😀
Maart werd een bijzonder mooie maand, met heel veel zon en heel weinig regen. Ik heb regelmatig op mijn terras vertoefd.
Over die laatste dagen in maart zwijg ik even. Brr, wat was het koud.
Oorlog Rusland-Oekraïne
Ondertussen woedt de oorlog in Oekraïne gewoon verder. Ik volg het niet meer zo nauw. Niet omdat het me niets kan schelen, maar omdat ik het gewoon niet aankan om al dat leed te zien. Ik lees enkel de artikels waar “hoop” uit voorkomt, zoals Russische staatszenders die bv. de speech van de president onderbreken. De artikels over hoeveel bombardementen, doden en gewonden, … laat ik links liggen.
Versoepelingen – code geel
Begin maart waren daar dan de versoepelingen. We zitten in code geel. Kort door de bocht gezegd betekent code geel dat er enkel nog een mondmasker gedragen moet worden op het openbaar vervoer en in zorginstellingen.
Tegelijkertijd stijgen het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames weer.
Kapotte GFT-container
Na zo’n anderhalf jaar was het zover. De eerste kapotte container. De eer was weggelegd voor de GFT-container. Vermoedelijk iets te hard met gekieperd tijdens het lossen. Gelukkig werd het keurig opgelost door het IOK en werd deze kapotte container omgewisseld in een nieuw exemplaar.
Bloemen
Kleine geluksmomentjes hoef je niet ver te zoeken. Ik word al enorm gelukkig van een mooie bos bloemen op tafel.
Zomertijd
De zomertijd ging in. Enerzijds is het ’s avonds langer licht, maar anderzijds vertrek ik ’s morgens weer in het donker naar het werk. Ach, het is voor eventjes, binnen enkele weken vertrek ik ’s morgens ook als het licht is. 😉
Tomatengroentesoep
In maart koos ik vaak voor gemakkelijk. Heel vaak heb ik niet in de keuken gestaan en nieuwe recepten heb ik ook niet uitgeprobeerd. Bovenstaande soep is een oude klassieker in mijn keuken. Diepvriessoepgroenten, een blik tomatenblokjes, water en groentebouillon in een pot, laten koken en daarna mixen. Soepballetjes en vermicelli toevoegen en klaar is kees.
’t Zal schoon zijn als het af is – Adriaan Van den Hoof
Eindelijk konden we nog eens naar de schouwburg zonder opgelegde coronaregels. Zonder mondmasker, zonder afstand, … Het enigste dat nog aan corona deed denken, was de desinfectiegel aan de ingang. Heerlijk. 🙂
We zijn papa en ik. Vader-dochtermomentje. Op tv vind ik Adriaan Van de Hoof wel een toffe, dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. Het was ook de allereerste keer dat we naar een voorstelling van hem gingen kijken. Mijn verwachtingen zijn helaas niet helemaal ingelost. Niet dat het heel slecht was, verre van, maar echt top vond ik het ook niet. Ik irriteerde me vaak aan zijn lach middenin sketches, dat hij zelf in de lach schoot. Hij weet natuurlijk al wat er gaat volgen. Comedians als Michael Van Peel blijven oerserieus totdat de clue is verteld. Adriaan Van den Hoof schiet al in de lach, waardoor je eigenlijk een beetje wordt afgeleid en “gestoord”.
Volgens de informatie zou de voorstelling zo’n anderhalf uur duren. Door alle onderbrekingen (van Adriaan die in de lach schiet) en improvisatiemomenten is het zo’n uur uitgelopen. Op het einde had ik het een beetje gehad. Het was genoeg geweest.
Het was de eerste keer en waarschijnlijk ook de laatste keer.
III-ième – Jan-Jaap van der Wal
Een weekje later zaten we weer in de schouwburg. Deze keer zijn we mama, papa en ik.
De recensies over de derde voorstelling van Jan Jaap waren lovend. Het was, volgens dezelfde recensies, zijn beste show. Ik deel een andere mening. Ik vond zijn vorige show beter. Ik heb zeker mijn lachspieren gebruikt, maar ze hebben geen overuren gedraaid. De slappe lach heb ik helemaal niet gehad.
Liefs ❤
Kim
Uitgelichte afbeelding is afkomstig van canva.com
Kim leeft 