En dan is de tweede maand van het jaar weer voorbij. Afgelopen maand lag ik vaak in bed (hallo vermoeidheid), ging ik naar de neuroloog, kwam corona weer even op mijn pad (boosterprik), hield ik mijn hart vast voor Dudley, Eunice en Franklin, gaf ik weer heel wat geld uit aan een attribuut waar ik niet zonder kan en moest ik er echt aan geloven dat ik op een nieuwe tram moest stappen. Februari was een goed gevulde maand. Lees je weer mee? 🙂
Vermoeidheid
Als er afgelopen maand één constante is waar ik echt last van heb, is het de vermoeidheid. Op dagen dat ik thuis was, deed ik middagdutjes. Geen korte powernap, maar meteen voor één à twee uur. Ook lag ik altijd heel vroeg in bed en klopte ik nachten van 10 à 12 uur. En dan heb ik het nog niet over al dat gapen. Ja, ik doe gewoon mee aan het wereldrecord gapen…
Pijn
Maandagavond, 16u30, begon er een pijn doorheen mijn rechterbeen te schieten. Dit is zenuwpijn. Overduidelijke zenuwpijn. Pas de volgende avond is het terug afgezwakt naar het normale pijnniveau. De dagen erna ging het stappen weer moeilijk en elke stap die ik zette, was alsof er een blok beton aan mijn been hing. Gelukkig moest ik de week erna naar de neuroloog, dus kon ik het meteen overleggen. Het was geen MS-gerelateerde pijn, want het ging over een perifere zenuw. MS valt namelijk de centrale zenuwen aan.
Boosterprik 2.0
Op mijn 30ste verjaardag kreeg ik een mooi cadeautje van de overheid: de uitnodiging voor de vierde prik. Ik heb lang getwijfeld, maar na samenspraak met de neuroloog toch besloten om ze te gaan halen. Van mijn eerste prik (maart 2021 – AstraZeneca) ben ik echt ziek geweest. Van mijn tweede prik (mei 2021 – AstraZeneca) heb ik amper iets geweten. Van mijn derde prik (september 2021 – Pfizer) heb ik eigenlijk niets geweten. Dus de vierde prik (ook Pfizer) zal dan wel hetzelfde zijn, zeker? Niet helemaal. Ik ben niet echt ziek, ziek geweest, maar ik heb er echt wel van geweten. Koude rillingen, vermoeidheid (bovenop die vermoeidheid die ik al had), …
Stormen
Ook in februari hebben we enkele stormen over ons heen gekregen. Eerst was er Dudley en amper een dag later kwam Eunice op de proppen. Vooral voor die laatste hield ik m’n hart vast. Rukwinden tot 130 km/uur in het slechtste scenario? Nee, ik houd totaal niet van zo’n extreem weer.
Op die vrijdag de 18de ben ik vlak voor het “hoogtepunt” in de provincie Antwerpen naar huis vertrokken. Aangezien ik van west naar oost moest rijden, zou de storm altijd achter mij blijven. Onderweg wiebelde mijn autootje vaak heen en weer, vooral als het stilstond aan verkeerslichten, maar al rijdend was het goed te doen. Toch was ik immens blij toen ik de garagepoort opendeed. Ik ben thuis! Van storm Eunice heb ik geen schade gehad.
Op zondag 20 februari kwam dan de derde storm aan. Franklin was ook een stevige storm, voornamelijk omdat hij nu regen, onweer en hagel bij had. Rond de klok van 22u30 barstte hier een donderslag uit, gevolgd door hevige hagel.
De enigste “schade” dat ik heb opgelopen van de stormen, zijn vuile ramen. Als het dat maar is, prijs ik mezelf heel gelukkig. Vele anderen hebben niet zoveel geluk als enkel maar “vuile ramen”.
Ik haat stormen, ik haat onweer, ik haat felle regenbuien, ik haat extreem weer. Mag het nu alsjeblieft terug iets normaler worden, Moeder Natuur?
Tournée minérale
Februari is traditioneel gezien de maand van tournée minérale. Een heel maand geen alcohol drinken. Heb jij meegedaan aan tournée minérale? Ik alleszins al wel. Of ja, ik was al enkele maanden bezig. 😉
Naar de oogarts + nieuwe bril
In het vorige dagboek liet ik al weten dat mijn bril stuk was, maar dat ik in februari een afspraak bij de oogarts had.
De afspraak bij de oogarts ging goed. Ik ben qua zicht zelfs een tikkeltje verbeterd, weliswaar nog steeds slechter dan gemiddeld, maar elk getalletje dichter bij de 0 is mooi meegenomen. Mijn gezichtsveld is ook nog prima in orde, dus MS is nog niet op mijn ogen geslagen.
Na de oogarts reed ik meteen door naar de opticien. Ik pikte mijn persoonlijke adviseur (papa) op, want ik heb wel graag een mening van iemand anders. Mijn eerste gedachte was gewoon een kopie van mijn vorig montuur, maar uiteindelijk is het iets anders geworden.
Een week nadien mocht ik mijn nieuwe bril gaan ophalen. Het was even wennen, ook nog wat bijstellen want de “beentjes” waren te straf, maar ondertussen volledig gewend.
30 jaar
Ja, ik kon er niet aan ontkomen. Mijn 30ste verjaardag. Ik had er helemaal geen zin. Ik wilde niet op tram 3 stappen. Uiteindelijk begin ik het wat te accepteren – ik kan moeilijk anders – maar fijn vond ik het niet. Als ik dit vertelde aan “oudere” mensen, verklaarden ze me allemaal voor gek. 30 is toch zo’n mooie leeftijd. Ja, zeker en vast, als je al helemaal gesetteld bent, een partner hebt en eventueel kinderen. Dan is 30 een prachtige leeftijd. Ik heb geen partner en geen kinderen en dat maakt het dat ik 30 zo’n moeilijk getal vind.
Tuinstel
Ik miste nog een tuinstel op mijn terras. Een tafel en stoelen. Ik heb het internet afgespeurd, maar ik vond maar één ding mooi. Het tuinstel van de Ikea die lange tijd niet beschikbaar was. Ik had me dus ingeschreven op zo’n “Waarschuw mij”-mail voor Ikea Wilrijk en Ikea Hasselt. Begin februari kreeg ik een mail dat hij beperkt beschikbaar was in Wilrijk. Zo rap als ik kon heb ik het besteld via Click&Collect en papalief opgetrommeld om het te gaan halen. Mijn papa-de-held moest toen toch in de buurt van Ikea Wilrijk zijn, dus hij is het gaan halen. Nadien is hij het ook ineen komen steken, want ja, ik heb twee linkerhanden. Alhoewel, uiteindelijk zou ik het ook klaar gekregen hebben. Weliswaar zou dat een eeuwigheid geduurd hebben en zouden er heel wat vloekwoorden doorheen de lucht gevlogen zijn. 😉
Olympische Winterspelen
Ik heb de Olympische Winterspelen niet echt gevolgd. Af en toe heb ik er even een blik op geworpen, zoals de skeleton (met Kim Meylemans). Uiteindelijk kwamen we met twee medailles terug naar België: Hanne Desmet in 1000m shorttrack (brons), maar de kers op de taart is het goud voor Bart Swings op de massastart.
Oorlog Rusland-Oekraïne
Mijn hart bloedt. En het enigste dat ik kan bedenken, is Waarom? Waarom? Waarom? 😥
Verjaardagslunch
Op mijn echte verjaardag ben ik gaan lunchen met mama. Ik dronk een alcoholvrije gin tonic (zo lekker!) en at een fris slaatje met gegrilde scampi’s.
Bananentaart
Dit taartje lag zo aanlokkelijk te kijken naar mij. Ik kon het echt niet weerstaan. Bananentaart is ook gewoon mijn lievelingstaart. En of dat het lekker was. 😉
Wie is de mol?
Morgen (zaterdag 5 maart) weten we wie de mol is. Mijn eerste mol, Fresia, behoort tot de finalisten en er is dus 1/3 kans dat zij de mol is. Zal ik voor het eerst in mijn Wie is de mol?-geschiedenis al vanaf aflevering 1 op de goede mol zitten? Ik ben benieuwd. 🙂
The Masked Singer
Wie kent dit programma nu niet? Het is een kijkcijferhit op VTM. Ik probeer ook mee te raden wie er achter de maskers zit. Het is toch moeilijker dan gedacht. “Edelhert is echt niet Johnny Logan!” Euhm… toch wel, Kim. “Dat kan toch niet dat Robots Lize en Aster zijn?” Euhm… toch wel, Kim.
De verraders
Nog zo’n leuk programma op VTM is De Verraders. Er zijn 18 kandidaten, waarvan 3 verraders en 15 bondgenoten. De drie verraders mogen elke nacht een bondgenoot “vermoorden” en de bondgenoten (inclusief de 3 verraders) mogen elke dag iemand wegstemmen. Het liefst een verrader, maar vaak stemmen ze een bondgenoot weg. Het leuke aan dit spel, en verschillend aan Wie is de mol? / De mol, is dat de kijkers weten wie de verraders zijn. Een echt psychologisch spelletje, en leuk om thuis te volgen.
Liefs ❤
Kim
Uitgelichte afbeelding is afkomstig van canva.com
Kim leeft 