Ik las het derde dagboek van Hendrik Groen. Hier lees je een korte recensie over wat ik van het boek vond.
Opgewekt naar de eindstreep | Hendrik Groen | 2020 | Meulenhoff | 209 pagina’s
Korte inhoud
Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. Dat levert het nodige gestuntel op. Hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. En anders kan hij in ieder geval nog eens nalezen wat hij allemaal vergeten is.
Het leven wordt er niet aangenamer op als ook in Bergen aan Zee het coronavirus alles op zijn kop zet. En helaas is er geen Evert meer om foute grappen te maken, al doet de voorheen zo brave Hendrik zijn best om zijn vriend hierin te evenaren. Gelukkig heeft hij nog drie trouwe vrienden over om hem op het rechte pad te houden: Leonie (88), Frida (10) en Juffrouw Jansen (4). Die laatste is zijn hond, het afscheidscadeau van Evert. Samen met deze bondgenoten sleept Hendrik zich opgewekt naar de eindstreep.
Over de auteur
Hendrik Groen publiceerde twee dagboeken, Pogingen iets van het leven te maken en Zolang er leven is. Ze werden een groot succes: de vertaalrechten zijn verkocht aan 36 landen, ze kregen allebei de NS Publieksprijs en beide dagboeken zijn bewerkt voor tv en theater. In 2018 verscheen Leven en laten leven, die op #1 binnenkwam in de Bestseller 60. In 2019 verscheen de prequel op de dagboeken, Een kleine verrassing. Van de boeken van Hendrik Groen zijn 850.000 exemplaren verkocht in Nederland en Vlaanderen. Hendrik Groen is een pseudoniem.
Mijn mening
Hendrik Groen is verhuisd naar Bergen aan Zee. Zijn Omanido-club is uiteen gehaald en enkel Leonie woont in hetzelfde verzorgingshuis. Met Hendrik gaat het slecht. Hij wordt vergeetachtig en ook het coronavirus ligt op de loer. Gelukkig zijn er nog Leonie, Frida en de hond Juffrouw Jansen die hem nog plezier in het leven geven. Op naar de eindstreep!
Het dagboek begint eind 2019 en eindigt in het najaar van 2020. Het is dus geen volledig jaar meer. Hendrik schrijft ook niet meer dagelijks en af en toe neemt Leonie het van hem over omdat hij zijn gedachten niet meer geordend op papier krijgt.
Eerlijk gezegd vond ik dit het minst goede dagboek. De levenslust is uit Hendrik verdwenen en zijn karakter, wat ik zo leuk vond in de andere dagboeken, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Het is wat depressief, wat zwartgallig, … Ik vond het niet zo fijn om te lezen…
Lees hier de recensie van Pogingen iets van het leven te maken en Zolang er leven is.
Kim leeft 