Pinguïnpost – Karla Stoefs

Mijn lievelingsdier is een dolfijn, maar als ik naar een dierentuin ga, kunnen de pinguïns mijn hart ook stelen. Ik kan uren naar hen kijken. Toen ik dit jeugdboek in de bib zag liggen, was ik enorm benieuwd naar het verhaal.

Pinguïnpost | Karla Stoefs | ill. Harmen van Straaten

2021 | Davidsfonds Infodok | 93 pagina’s

Korte inhoud

Tuurs papa werkt in het onderzoekscentrum van de dierentuin. Belangrijk onderzoek, waardoor hij weinig tijd heeft voor Tuur. Wat niet erg is, want Tuur heeft er een goede vriend: Rob, de poepschepper van dienst.
Maar de dierentuin kampt met geldzorgen. De zorgen zijn zo groot dat de directeur erover denkt om de weinig populaire kameel als middagmaal aan de leeuw te serveren. Tuur bedenkt een plan om de kameel uit de muil van de leeuw te redden.

Mijn mening

Tuur woont in de dierentuin, want zijn papa is een onderzoeker naar sponzen. Dit is belangrijk onderzoek, waardoor zijn papa weinig tijd heeft voor hem. Gelukkig is er nog Rob, de poepschepper, waarmee hij bevriend is. Echter gaat het niet goed met de dierentuin. Er zijn te weinig inkomsten en de directeur zit met de handen in het haar. Hij denkt erover na om de kameel op te offeren en te laten voeren aan de leeuw, zodat er geen kamelenvoer meer gekocht hoeft te worden. Maar dat is buiten Tuur gerekend. Hij bedenkt een plan en daarvoor heeft hij hulp nodig van Stinkie Winkie, de pinguïn. En misschien kan hun poetsvrouw Marie wel iets doen, want ook zij heeft een geheimpje…

Wat is dit een leuk boek! Het voert je regelrecht mee naar de dierentuin. Ik waande me in de zoo van Antwerpen.

De lay-out is ook om van te smullen. Niet enkel de tekeningen van Harmen van Straaten, maar ook de pinguïnpootjes met paginanummer onderaan de bladzijde.

In korte hoofdstukken vertelt Karla Stoeft het verhaal van Tuur, Rob en Stinkie Winkie. Het boek bevat genoeg humor. Zo wil Tuur een fietactie opzetten. Een watte? Een benefietactie dus. Dit is toch leuk gevonden? 🙂

Daarnaast is Tuur een fijn personage. Zo heeft Rob vroeger iets stouts gedaan, waardoor hij nu als werkstraf in de dierentuin moet werken. Terwijl ieder ander personage zou vragen wat Rob juist gedaan heeft, vraagt Tuur dit niet. Het interesseert hem niet, want hij vindt Rob leuk. Hoe mooi is dit? Niet veroordelen.

Poetsvrouw Marie deed me in het begin een beetje denken aan mevrouw Helderder uit Pluk van de Petteflet, maar dan komt de aap uit de mouw en blijkt ze een heel fijn personage te zijn.

Ik vond dit zo’n leuk boek. Volgens mij ook een superleuk boek om voor te lezen ter voorbereiding van een bezoekje aan de zoo. En vergeet dan vooral de pinguïns niet te bezoeken. Wie weet zie je Stinkie Winkie wel. 😉