Welkom bij een nieuw dagboek! Afgelopen week was het de finale van het Eurovisiesongfestival. Het werd een kort nachtje en een brakke zondag. Ik bracht een bezoek aan de reumatoloog en ik werd ingeënt met het tweede coronavaccin. Lees je weer mee? 🙂
Zaterdag 22 mei 2021
Wat een weer is het buiten. Regen, regen en nog eens regen. Ook al zegt Frank De Boosere dat het qua neerslag gemiddeld is, het voelt zo totaal niet aan. Waarschijnlijk omdat er elke dag plaatselijk regenbuien worden voorspeld. En dan geen gezapige regenbuien, maar ineens stortbuien en onweer. Ach ja, je kunt er toch niets aan doen. Enkel ondergaan.
Vandaag is het de finale van het Eurovisiesongfestival. Mijn favoriet voor de winst was Frankrijk. Helaas, ze werden tweede na Italië. Ik kan er wel mee leven. Het is niet mijn soort muziek, maar het is wel muziek. Het is geen gimmick die won, zoals bijvoorbeeld in 2018. België eindigde trouwens 19de, met een puntentotaal van 74, waarvan 71 van de vakjury en 3 van de televoting. Het Verenigd Koninkrijk kreeg 0 punten, zowel van vakjury als van televoting. Daarnaast kregen Spanje, Duitsland en Nederland ook 0 punten van de televoting. In de top 5 stonden wel 4 niet-Engelstalige liedjes. Winst was voor Italië (Italiaans), tweede was Frankrijk (Frans) en derde was Zwitserland (Frans). Oekraïne (Oekraïens) eindigde als 5de.
Ik heb de finale gevolgd via NPO1 i.p.v. Eén. Alle respect voor Peter Van de Veire, maar ik hoor liever de info van Cornald Maas in de postcards (= de korte filmpjes voor de optredens).
Ik vroeg me vorige week al af wie er bij ons zou kunnen presenteren als we ooit winnen. Ik kon toen niemand bedenken, behalve An Lemmens dan. Zet daar ook maar Danira Boukhriss Terkessidis bij. Zij zou zeker ook een kandidaat zijn voor de presentatie.
Zondag 23 mei 2021
Het was vannacht heel laat. Vooral voor mijn doen. Resultaat: brak, heel moe, … Zeteldagje dus. 🙂
Maandag 24 mei 2021
Pinkstermaandag, dus sowieso een vrij dagje.
Ik moet nog steeds bekomen van zaterdagnacht. In de namiddag doe ik een lang dutje in de zetel. Af en toe “ontwaak” ik een beetje, maar ik val meteen terug in slaap.
Dinsdag 25 mei 2021
Vandaag stond een bezoek aan de reumatoloog gepland. Goed op tijd vertrokken en dat bleek echt nodig, want het was weer toertjes rijden op de parking. Er is al jarenlang een parkeerprobleem op de parking van het ziekenhuis en dat wordt er binnenkort niet beter op als er weer meer bezoek toegelaten is.
Ik was van plan om een extra blog te maken, maar eigenlijk valt er niet veel te zeggen. Als ik geen MS zou gehad hebben, zou het in de richting van fibromyalgie gegaan zijn. De redenen waarom er geen stempel is gegeven:
- FM is een uitsluitingsdiagnose. Ik heb al MS en het is zelfs niet 100% zeker dat het niet met MS te maken heeft, zoals huisarts, neuroloog én fysische geneeskunde wel beweren.
- Als ik de diagnose FM krijg, komt dit in mijn medisch dossier. De kans is groot dat alle klachten in de toekomst worden afgeschoven op FM. “Ze heeft FM, dus het zal daar wel van komen.” Eigenlijk net hetzelfde als het veelgehoorde zinnetje “Het is van de stress.”
- De reumatoloog geeft de diagnose ook aan patiënten die kiné moeten krijgen, maar omwille van het bedrag het niet kunnen betalen. Met de diagnose FM heb je recht op 60 beurten per jaar. (MS-patiënten hebben recht op meer dan 60 beurten/jaar)
In mijn geval heb ik dus geen enkel voordeel dat ik die stempel krijg. Soms werkt een stempel verlammender dan geen stempel. Fijn dat de reumatoloog aan het welzijn van de patiënt denkt en niet aan stempels geven.
Na het bezoekje aan het ziekenhuis ben ik naar de Decathlon gereden. Enerzijds voor een regenjas, anderzijds voor een joggingbroek. Voor de regenjas ben ik geslaagd. Of ja, het is eigenlijk zo’n jas dat gecatalogeerd wordt als wandeljas. Een jas dat dus ook goed tegen regen kan. De joggingbroek heb ik niet gevonden.
Het was een kletsnatte dag. Regen, regen en nog eens regen. Heel intense buien kregen we over ons heen. Pff, het is wel genoeg zo. Het is tijd voor mooi weer.
Vandaag ga ik naar de kinesist. Niet mijn vaste kinesist, want die heeft een weekje verlof. Ik heb er zelf voor gekozen om te gaan, want anders zou er bijna twee weken tussen twee beurten zitten. Dat is iets te veel wegens de pijn die ik heb.
Woensdag 26 mei 2021
Na een dik weekje verlof is het weer tijd om aan het werk te gaan.
Vandaag heb ik voor de eerste keer Zaldiar ingenomen tegen de pijn. Wel ’s avonds, want ik wilde eerst zien hoe ik zou reageren. Het kan namelijk nog verdovend werken.
Donderdag 27 mei 2021
Sinds gisterenmorgen was de lift kapot in het gebouw. Vandaag zijn ze het komen maken en kunnen we de lift weer gebruiken.
In mijn mailbox zat een mailtje van de MS-Liga Jongerenwerking. Volgende week zondag (6 juni) is het de online cooking en we kregen de boodschappenlijst al door. Ik trok even grote ogen. Dat is een driegangendiner. En telkens voor 2 of 4 personen. Aangezien ik geen zin had in rekenen (halveren van ingrediënten etc.) en dat een driegangendiner ook te veel is voor mij, kwam ik op het idee om mijn ouders uit te nodigen.
Vrijdag 28 mei 2021
Op 5 maart kreeg ik de eerste inenting van AstraZeneca, vandaag was het tijd voor de tweede. Ik ben ingeënt met AstraZeneca voordat de leeftijdsgrens verhoogd werd naar 41 jaar, waardoor ik dus ook mijn tweede inenting AstraZeneca kreeg.
Volgende week is te lezen of ik deze keer bijwerkingen heb gehad of niet.
Fijne week, allemaal! 🙂
Kim leeft 