2020 is achter de rug. Een jaar dat niemand snel zal vergeten. Ik blik terug op dit bijzondere jaar aan de hand van foto’s. En tekst. Want ik heb meer te zeggen dan te laten zien. 🙂
Benieuwd naar het eerste deel van het jaaroverzicht? Dat lees je hier.
JULI
De eerste golf van corona was gaan liggen. Europa ging weer op vakantie. Om even een kanttekening te maken: we hebben deze vakantie geboekt in januari, op moment van vertrek was er geen sprake meer van overmacht, dus het was vertrekken of geld kwijt. Zowel tijdens de verplaatsing als ginder bleven we altijd in onze bubbel. In Duitsland was er toen al mondmaskerplicht in gebouwen. In principe was het niet gevaarlijker dan thuis te blijven.
Goed, tot dusver mijn verantwoording. We gingen dus naar Landal Salztal Paradies in het nog niet door toeristen platgelopen gebied Harz. Over deze vakantie schreef ik trouwens een blog.
Tijdens deze vakantie was er ook het ijsjesverhaal. Ik ga het hier niet nog eens vertellen, daarvoor verwijs ik je graag door naar de blog die ik erover schreef.
Na onze vakantie was er het vervolgverhaal van mijn gordijnen. Ik liet Veneta, een Nederlands bedrijf dat ook actief is op de Belgische markt, langskomen. De gordijnen zijn een stuk goedkoper dan in een fysieke winkel, omwille van dat Veneta gewoon geen showroom heeft.
AUGUSTUS
Wat heb ik gepuft en gezweet in augustus. We maakten een heuse hittegolf mee. En ik mocht voor de eerste keer het fenomeen van Uhthoff ervaren.
Mijn gordijnen werden geleverd. Net voor de hittegolf, dus hopelijk houden die de warmte ook wat buiten. De hoogste temperatuur in mijn appartement die ik gezien heb, was 29 °C.
Maar ook mijn loungeset werd eindelijk geleverd. Besteld eind mei, normaal gezien geleverd eind juli, maar uiteindelijk geleverd in augustus. Ik kijk nu al terug uit naar de lente. 😉 Eerst nog een parasol zien te vinden, want in de zomer staat de zon vanaf ’s middags vol op het terras en dat is iets te warm.
Ohja, voor ik het vergeet. In augustus ben ik dus officieel verhuisd. 17 augustus 2020. Ik heb het moeilijk gehad om na 28,5 jaar onder moeders vleugels te vertrekken, maar uiteindelijk ben ik het heel snel gewoon geworden. Ik ben nog steeds super tevreden over mijn appartementje. En ik woon hier echt graag.
SEPTEMBER
Ik geniet immens van de prachtige luchten die ik dagelijks voorgeschoteld krijg. Toch nog dagelijkse gelukmomentjes in deze maand, want het gaat niet zo goed…
Ik heb een nieuwe klacht ontwikkeld. Na contact met de neuroloog is er besloten om weer een hele reeks onderzoeken op te starten. Is er een opstoot geweest?
Ik spring meteen eventjes door naar oktober. Alle onderzoeken zijn “normaal”, in de zin van dat er geen verandering is ten opzichte van de vorige onderzoeken. Niettemin blijft de nieuwe klacht aanhouden (as we speak/typ: deze klacht is nog altijd aanwezig!) en is er volgens het medisch verslag wel een opstoot geweest. Enkel is er geen bewijs van wit op zwart (aangezien een MRI-beeld een zwarte achtergrond heeft). MS is een raar beestje.
Ondertussen zijn alle theaters weer potdicht, maar in september hebben we eventjes kunnen genieten van cultuur. We gingen naar de voorstelling Sportman II van Ruben Van Gucht.
OKTOBER
Al maandenlang houdt het coronavirus de wereld in z’n greep. Tot oktober is mijn omgeving bespaard gebleven van dat virus, maar er moet uiteraard iemand de eerste zijn die besmet raakt. Die eer had ik. En tot nu toe ben ik ook de enigste geweest (voor zover ik weet).
Uiteindelijk heb ik een milde variant gehad. Ik heb meer afgezien van de isolatie (mentaal) dan van het virus zelf (fysiek).
Tijdens mijn isolatie vermeed ik alle coronanieuws. Ik kon het niet meer horen of zien. Ik dook in de coronavrije wereld van verhalen. Ik las enkele boeken uit. Even verstand op nul zetten.
Ik maakte ook een plog/fotodagboek van zo’n dag in quarantaine.
NOVEMBER
Wachten totdat Sinterklaas geweest is? Nee, dacht het niet, hoor. 😀 Mijn kerstboom staat er al een tijdje en ik geniet er enorm van. Lekker gezellig.
We bestelden de Sintbox van Laurie’s Bakery. Zo mega lekker! Te mooi om op te eten, te lekker om te laten liggen.
DECEMBER
De donkerste dagen van het jaar zijn weer aangebroken. 21 december is dan altijd de ommekeer. De langste nacht en de kortste dag van het jaar. Nadien wordt het weer beter.
Ook ik zit niet zo goed in mijn vel. Coronablues, winterblues, geef het zelf maar een naam. Ik ben moe, ik heb pijn en ik ben het beu. Zowel corona als MS trouwens.
Gelukkig zijn er nog altijd gelukmomentjes, zelfs in de meest donkere dagen. Zo vind ik het enorm leuk om cadeautjes te kopen. Wij werken met een wenslijstje, waardoor er nooit een verkeerd cadeau kan gekocht worden. Af en toe zit er wel een fopcadeau tussen om het budget op te maken.
2020, wat was je me een jaar. Het jaar waarin ik enkele weken technisch werkloos was. Het jaar waarin mijn appartement opgeleverd werd. Het jaar waarin ik verhuisde. Het jaar waarin MS een beetje van mijn leven afnam. Het jaar waarin ik zo ontzettend dankbaar ben voor mijn omgeving en dierbaren. Het jaar waarin ik gelachen, gehuild, gevloekt, genoten, … heb. Het jaar waarin ik gehoest, dank u corona, heb.
En toch zal ik 2020 niet bestempelen als een rotslecht jaar. Er zijn zo veel mooie momenten geweest. Ik ben zo blij, mijn hart maakt een sprongetje, met mijn omgeving. Ik heb herinneringen gecreëerd, die ik nog lang mag koesteren. Ik ben blijven dromen. Ik ben blijven genieten van de kleine dingen, ook al is dat niet altijd gemakkelijk aangezien negativiteit dominanter is in een mensenbrein dan positiviteit.
Op naar 2021. Wat dit jaar me zal brengen, weet ik niet. Hopelijk veel moois, net als het ook voor jullie veel moois mag brengen! ✨
Kim leeft 