Welkom bij een nieuw dagboek! Afgelopen week was een pittig weekje. Ik werkte vijf dagen (i.p.v. vier dagen) en dat is voor mij enorm pittig. Zoals in het vorige dagboek gemeld haalden we een bestelling op van Laurie’s Bakery, het startschot van een week vol suiker (in de vorm van gebak, chocolade, koekjes, speculaas, …). Lees je weer mee? 🙂
Zaterdag 28 november 2020
Eerste taak van de dag: boodschappen doen. Zoals gebruikelijk lekker vroeg, zodat de drukte meevalt.
Nadien is het weer mijn beurt voor de gemeenschappelijk hal de poetsen. Weeral? Ja, want de weken zijn veranderd van zaterdag-vrijdag i.p.v. maandag-zondag. En aangezien ik deze week geen tijd heb en vooral geen fut om na het werk nog die hal te poetsen, heb ik het vandaag gedaan.
Ik kreeg pijn in mijn rechterheup. Een zeurende pijn. Ik maak me niet meteen zorgen dat het MS-gerelateerd is, want ik herken de pijn als een “peesontstekingsachtige” pijn.
Ik vond de maan zo mooi schijnen. Op foto is het jammer genoeg niet goed te zien. 😦
Zondag 29 november 2020
In de vroege ochtend ging ik onze bestelling afhalen bij Laurie’s bakery. Het oog wil ook wat, zeggen ze soms. Ik vind dit echt prachtige eetbare kunstwerkjes.
Bovenstaande is een cakesickle. Dit was niet op bestelling, maar kon je ginder gewoon kopen. Het lijkt op een mini-Magnum, maar dan aan de binnenkant cakebeslag. Megalekker! Dit was mijn tienuurtje.
En dan de Sintbox, hetgeen we besteld hadden. Dit zijn vier cupcakes (chocolade), versierd met botercrème en een koekje. Voor alle duidelijkheid: ik heb deze box niet alleen opgegeten. Ik heb één cupcake (met Sinterklaas) opgegeten. De andere cupcakes zijn naar mijn ouders en broerlief gegaan. De piet heb ik in stukjes gebroken en doorheen de week verder opgegeten.
Algemene commentaar: “Te mooi om op te eten, maar te lekker om te laten liggen.”
We gaan zeker nog eens terug naar Laurie’s Bakery! 🙂
Ter compensatie van al die suiker, heb ik een “gezonde” lunch gemaakt voor maandagmiddag. Boontjes, gestoofde worteltjes en spek dat op moest. Toen zag ik in de koelkast ook nog eieren liggen (die ook al bijna over datum waren), dus die heb ik hard gekookt en kwamen er ook nog bij.
Ik heb ook een aflevering Nederland in beweging, zodat mijn schuldgevoel van te veel suiker op één dag een beetje is afgezwakt. 😀
Maandag 30 november 2020
Het begin van een pittige week. Vanaf vandaag heb ik een nieuwe collega op het secretariaat. Ze moet uiteraard opgeleid worden. Dit betekent dat alle taken die je normaal in 1, 2, 3 uitvoert, nu trager doet. Je moet immers uitleggen wat je doet. Zoiets vraagt toch enorm veel energie.
Ik heb trouwens heel de dag het gevoel dat ik achter de tijd aan het hollen ben. “Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, we hebben ongelofelijke haast…” zong/zingt Herman van Veen. Dat gevoel had ik vandaag.
Vandaag is vava jarig. Normaal breng ik hem dan wel een bezoekje. Deze keer was het een telefoontje. Enerzijds door de coronacrisis, anderzijds omdat ik gewoon geen tijd had.
Want het is ook maandag, dus kinétijd. Vandaag waren de benen aan de beurt.
Ik kwam dan ook total loss thuis.
Dinsdag 1 december 2020
Normaal is het mijn vrije dag, maar vandaag ben ik gaan werken. Opleiding van nieuwe collega is niet op één dag afgerond. Ik hol weer achter de tijd aan. Na het werk naar huis haasten, inspuiten, eten, douchen, …
Doordat ik dus ’s avonds Copaxone moet inspuiten, hoort daar een hoop geplan bij. Ik moet zien dat het voor 19u00 is (inspuittijd op donderdag – er moet telkens 48 uur tussen twee inspuitingen zitten), niet vlak voor of na het douchen, …
Moet ik nog zeggen dat ik ook vandaag total loss ben?
Woensdag 2 december 2020
Werkendag… Het is behoorlijk intensief. Nieuwe collega is gelukkig snel van begrip en het komt allemaal goed. 🙂
Op het werk is het al een hele week een komen en gaan van chocolade, koekjes, … Vandaag kwam dit vanuit het ziekenhuis (ter informatie: mijn werkgever heeft een eigen bedrijf/bvba, maar is verbonden aan een ziekenhuis. Zo staan wij niet op de loonlijst/payroll van het ziekenhuis, maar krijgen we af en toe nog wel iets extra’s van het ziekenhuis). Leuk detail: het was zo verpakt dat je van buiten enkel de kleur van de verpakking zag. Die kleuren waren rood, wit, blauw en groen. Ik heb gewoon groen gepakt omdat ik wel vermoedde dat dit hazelnoot zou zijn. De verpakkingen van chocolade met hazelnoot zijn in de Aldi ook groen. En inderdaad, ik had het bij rechte eind. 🙂
’s Avonds zat er een pakketje in mijn brievenbus. Het &C-magazine dat ik vorige vrijdag online kocht met black friday was aangekomen. De eerste artikels zijn gelezen en ik ben toch enthousiast. Ik hou van die Nederlandse mentaliteit, die ook overduidelijk op papier overkomt.
Donderdag 3 december 2020
’s Morgens wil ik mijn laarzen aandoen. Normaal lukt het me nog zonder stoel, deze keer ben ik zuchtend op een stoel gaan zitten. Om dan die laarzen weer uit te schoppen. Nee, vandaag verdraag ik ze niet, verdraag ik geen laarzen rond mijn benen. Hop, mijn sneakers aan en vertrekken maar.
Toen ik ’s avonds naar huis reed en stond te wachten in de file aan het rood licht, begon de auto voor mij achteruit te bollen. Ik ben geen bumperklever en houd dus voldoende afstand, maar die auto begon gevaarlijk dicht te komen. In die 10 jaar dat ik op de baan rondrijd, heb ik nog amper geclaxonneerd, maar deze keer heb ik toch eens goed op mijn claxon geduwd. Het duurde even voordat hij/zij het doorhad, maar uiteindelijk sprongen de remlichten aan. Oef.
Al de hele week is het de MNM 1000. Rond 17u40 kwam daar mijn vakantienummer: Kings and queens van Ava Max staat op nummer 361. 🙂
Vrijdag 4 december 2020
Eindelijk bijna weekend. Het was echt een pittig weekje. Niet alleen voor mijn nieuwe collega die alle informatie moet opslorpen, maar ook voor mij. Al zie en voel ik wel dat er ergens diep in mij een leerkracht zit. Alleen niet voor een bende van 20 kinderen. 😉
Jaarlijks krijgen we voor Sinterklaas een grote speculaas van het werk. Ik heb er even een meetlat naast gelegd. Het is dus groter dan 30 cm. Het is ook lekkere speculaas. Ambachtelijk gemaakt. 🙂
En om de suikerweek af te sluiten. Vandaag kregen we van het ziekenhuis Ferroro Rochers.
Fijne week, allemaal! 🙂
Kim leeft 