Op 5 december 2019 kreeg ik de officiële diagnose van MS. Vandaag is het dus een soort van ‘verjaardag’.

Reden om te vieren is het niet echt. MS is een progressieve ziekte en ondanks dat het heel subtiel en minimaal is, voel ik me met het jaar verder aftakelen. Ook al is de MRI stabiel.

Het afgelopen jaar ging ik naar de FOD Sociale Zekerheid om een parkeerkaart aan te vragen. Ik vraag dat niet voor niets aan. Toch werd het geweigerd. Ondertussen heb ik een nieuwe aanvraag ingediend. Het is een gevecht tegen de bureaucratie van een overheidsinstantie. Energie die ik niet heb, maar wel voor zaken die ik moet hebben om mijn leven iets gemakkelijker te maken.

Ik vroeg een huishoudhulp aan. Heel vlekkeloos liep dit niet. En nog steeds niet, maar later meer daarover.

Nadat ik in september een maand ziek thuis heb gezeten, heb ik besloten om af te schalen in mijn werkregime. Vanaf 1 januari 2026 zal ik nog maar 16u werken, in plaats van 20 uur. De periode oktober – december overbrug(de) ik met verlofdagen.

Ik probeer jullie blogs nog wel te volgen. Reageren lukt me niet altijd, maar ik probeer wel een ‘vind ik leuk’ te doen. Soms vergeet ik het helemaal, maar dat mag je me niet kwalijk nemen. Soms is het gewoon te veel…