Oh, wat was ik zenuwachtig voor de eerste dosis Tysabri. Ik was de hele dag uit mijn doen.

Pas in de late namiddag had ik mijn afspraak. Ook niet heel bevorderlijk voor mijn zenuwachtige lijf. Normaal ben ik niet zo zenuwachtig, maar na een beroerd weekendje van de griepprik had ik geen zin in nog een beroerd nachtje door Tysabri.

Om de schoolspits voor te zijn, waren we al redelijk vroeg in het ziekenhuis. Eerst nog een toiletbezoekje, want de zenuwachtigheid speelde ook op mijn blaas, en dan me inschrijven via de opname. Zo werd ook ineens mijn hospitalisatieverzekering in orde gebracht. Nadien mocht ik me begeven naar de vijfde verdieping waar het Medisch en Oncologisch DagCentrum ligt. Na aanmelding mocht ik plaatsnemen in de redelijk volle wachtkamer. Er was nog één stoel en een tweepersoonszeteltje vrij. Ik nestelde me in het zeteltje en achteraf bleek dat een goede keuze te zijn geweest.

Even later werd ik opgehaald door de verpleegkundige. Zij nam me mee naar een kamer waar ze nog kort de uitleg gaf over Tysabri. De bijwerkingen zijn vooral algemeen zoals keelpijn, hoofdpijn, vermoeidheid, … Maar eigenlijk ziet ze heel weinig bijwerkingen bij de andere personen die Tysabri gebruiken.

Nadien mocht ik terug voor een kwartiertje naar de wachtkamer. Ze had namelijk de spuiten juist uit de koelkast gehaald en deze moesten eerst even op kamertemperatuur komen.

Na dat kwartiertje werd ik weer bij haar in een (ander) kamertje geroepen. Het was tijd voor de toediening. Ze spoot de spuitjes in in mijn buik. Eentje aan de linker- en eentje aan de rechterkant. Trauma’s van Copaxone (ik injecteerde mezelf met een auto-injector) kwamen weer boven. Daarom kies ik er ook voor om dat te láten doen. Het deed wel wat pijn. De vloeistof prikte wat. Toen ze het trager inspoot, deed het minder pijn. Aan de linkerkant raakte ze een bloedvaatje, waardoor dat een beetje bloedde. Dat gebeurde bij Copaxone ook af en toe bij mij.

Dat was gebeurd en ik mocht weer naar de wachtkamer voor een uurtje ‘observatie’. Geen bed, geen comfortabele relaxstoel, maar de wachtkamer. Vandaar dat ik ook blij was met dat zeteltje. Het meest comfortabele in de wachtkamer. 😉

Met een bekertje thee en een luisterboek zat ik klaar voor de mogelijke bijwerkingen. Die niet kwamen. Ik kreeg geen enkele bijwerking. Ohja, de koffie heb ik nog niet geproefd, want mijn maag lag overhoop door de zenuwachtigheid en dan verdraag ik geen koffie. 😉

Na een uurtje werd ik weer opgehaald door de verpleegkundige. Ze keek even naar mijn buik, maar dat zag er prima uit. Er waren voor de rest ook geen bijwerkingen, en dat verwachtte ze ook niet meer.

Ik kreeg een nieuwe afspraak voor binnen vier weken mee en mocht beschikken. De nacht nadien heb ik na enkele beroerde nachten weer relatief goed geslapen. Er zijn ook geen bijwerkingen opgetreden. Wat was ik opgelucht. Een goed begin van deze nieuwe medicatie!