Het eerste kwartaal van 2024 is weer achter de rug. Bizar hoe snel het gaat. Afgelopen maand was druk en vermoeiend, en dus heb ik veel te vertellen. Lees je mee?

Met spijt in het hart bracht ik deze stapel boeken weer binnen bij de bibliotheek. Niet omdat ik het niet meer wilde lezen, ik kon even niet meer lezen. Oké, niet in de zin dat ik blind was ofzo, maar ik had de energie en de fut niet meer om zelf te lezen. Ik las in het begin van de maand dus heel veel luisterboeken. Heel veel, dat zal je merken in de blog met alle gelezen boeken. 😉

~

Het ijsjesverkooppunt om de hoek is weer open! Ik bracht uiteraard al een bezoekje. Dit is een bolletje vanille en een bolletje popcorn. Je proeft de subtiele smaak van popcorn, maar het overheerst niet.

Eind januari liet ik bloed nemen in kader van mijn behandeling met Zeposia. Dat werd een serieuze blauwe plek. Foto 1 is 7 weken na afname en foto 2 is 8 weken na afname. Het begint te minderen. Op moment van typen, 9 weken na afname, zie je er bijna niets meer van.

Een beetje lente in huis.

~

Tja, dat is… kak.

Ik kleur enorm graag. De kleurplaten vliegen er dan ook door. Binnenkort komt er weer een Kleurpret-blog online. Ik heb dan ook geïnvesteerd in een stiftenetui van 120 verschillende kleuren. Het zijn stiften met een dikkere en heel dunne punt. Die dunne punt was bijzonder handig bij deze kleurplaat, met al die dunne lijntjes en kleine vlakken.

We brachten aan bezoekje aan het cultureel centrum voor de nieuwe voorstelling van Amelie Albrecht. Een uitgebreide blog volgt nog.

~

Pillendoos vullen. Wat een rotklusje!

In maart konden we heel af en toe genieten van het lenteweer. Met een café au lait en een luisterboek op mijn terras. Kleine geluksmomentjes.

De eerste Hoogstratense aardbeien waren te koop bij AH. Ik nam een bakje mee en smulde ervan.

~

Afgelopen maand was het enorm zwaar op het werk. Ik geef niet meer details over het hoe of wat, maar ik heb een moment gehad dat ik me terug hetzelfde voelde als toen in juli 2023, vlak voor mijn crash. Ik ben de balans weer volledig kwijt. Er is wel zicht op beterschap, dus daar heb ik me enorm aan opgetrokken. Hoop doet leven, zeggen ze wel eens.

Afgelopen maand namen we ook afscheid van twee collega’s die op pensioen gingen. Dat wordt telkens gevierd met een kleine receptie. Er was trouwens zoveel overschot dat ik mijn lunch voor de volgende dag al had. Ik nam enkele broodjes mee naar huis. Met toestemming van de baas uiteraard.

Ik volgde samen met enkele MS-lotgenootjes een workshop flowerhoop. Ook hiervan volgt er nog een uitgebreide blog.

~

Uiteraard heb ik ook nog wat gepuzzeld. Weliswaar pas op het einde van de maand, toen de rust en de balans weer wat terugkeerde.

Ik bracht een bezoekje aan de apotheker voor een nieuwe voorraad Zeposia. Ik vroeg ook naar de goedkopere versie van paracetamol. De dafalgan (gewoon paracetamol dus) staat pontificaal in het zicht, deze goedkope versie is verborgen in de stock. Een apotheker is natuurlijk ook gewoon een ondernemer (of “commerçant”). Voor de duidelijkheid: dafalgan is 2,5 keer duurder dan deze paracetamol. Voor de rest heb ik echt weinig klagen over mijn apotheker. Mijn bestellingen zijn binnen de dag geleverd, wanneer ik binnenkom herkennen de medewerkers mij, mijn naam en adres weten ze ook al, ze zijn enorm hulpvaardig,… Nee, niks te klagen. 😉 😀

~

Het was Boekenweek. Bij aankoop van boeken van 15,00 euro kreeg je het boekenweekgeschenk cadeau. Gelukkig deed Luisterrijk ook mee en kon ik meedoen aan deze actie.

View this post on Instagram

A post shared by 🌺 Kim ~ Mijn leven met MS en zoveel meer 🌺 (@kim.leeft)

We zijn ook naar Hairspray gaan kijken. Een uitgebreide blog volgt nog, maar hier kun je al een stukje van het eindapplaus zien.

Liefs ❤
Kim