De kortste maand van het jaar is weer voorbij. Alhoewel het dit jaar één dag langer duurde dan normaal. Afgelopen maand vierde ik mijn verjaardag, bracht ik een bezoekje aan de kringloop en werd ik weer wat armer in mijn portemonnee. Lees je mee?

Na een winterslaap(je) nam ik mijn fiets weer eens van stal. Ik fietste onder andere naar bib en ging op bezoek bij mijn grootmoeder in het WZC.

~

De 1 verdween en maakte plaats voor de 2. Ik vierde namelijk mijn verjaardag. Ik had sowieso een vrije dag en ’s avonds kwamen mijn ouders en broer nog even langs. Ik vond het een fijne verjaardag. Toch blijf je ook op je verjaardag chronisch ziek en deed ik ’s middags een dutje. Ook ’s avonds was ik snel uitgeteld. Maar ik sloot de dag wel af met een positief gevoel.

Chocolate is always a good idea. Ik trakteerde mezelf op een doos pralines van Leonidas. Op het werk trakteerde ik met een mix van Snickers, Mars, Milky Way,… Je kent die zakken wel.

Een initiatief van het gemeentebestuur: overal in het dorp stonden deze plakkaatjes op valentijnsdag. Enerzijds om de bevolking te charmeren (het zijn bijna verkiezingen 😉 ) en anderzijds om aandacht te schenken aan het hout, de bomen, de natuur,…

~

In januari liet ik bloed nemen in kader van mijn inname van Zeposia. Deze foto is 3,5 week na bloedafname genomen. Op het moment dat ik dit dagboek maak, zijn we 5,5 week verder en is het nog steeds zichtbaar, maar wel minder.

Met het gezin hebben we de gewoonte om uit eten te gaan bij een verjaardag. Ik maakte er deze blog over.

Het werd nog eens tijd om een volledige back-up van mijn computer te maken. Het was al jaren geleden.

~

Begin dit jaar vond ik een nieuwe carwash die heel makkelijk bereikbaar was. Echter kwam het nieuws dat ze volgende maand sluiten. Heel jammer. Ik bracht nog een bezoekje, want na al die regen, modder en strooizout was het ook wel nodig.

Ik bracht ook een bezoekje aan de kringloop. Ik kocht deze puzzel voor 2,00 euro. Daarnaast vond ik nog de klassiekers der kerstfilms: Love actually en The Holiday voor 1,00 per stuk. Goed geslaagd, vind ik zelf. 😉

Na 5,5 jaar trouwe dienst liet mijn oude telefoon het een beetje afweten. Batterij snel leeg, apps laden traag, … Het werd tijd voor een nieuwe. Na wat speurwerk koos ik voor de Samsung Galaxy A34. Ik kocht nog dubbele bescherming in kader van een screenprotector en een hoesje. En dan kon het overzetten beginnen. Wat een rotklus is dat! Het overzetten van alle apps, bestanden, foto’s,… deed ik via Smart Switch. Ik wilde dit eerst via de WIFI doen, maar na een uur was er nog steeds niets. Dan maar via de kabel en dat ging een stuk vlotter.

Dan wilde ik mijn SIM-kaart vervangen. Simpel, zou je denken? Niet dus. Ik kreeg het gleufje met geen mogelijkheid open. Niet met het pinnetje, niet met een paperclip en zelfs de brute kracht van papa hielp niet. Ik moest dan maar naar de Telenet-winkel voor een nieuwe SIM-kaart. Ik hoopte dat ik mijn telefoonnummer kon behouden.

De volgende dag reed ik naar de Telenet-winkel. Na lang wachten was ik aan de beurt. De medewerkster had het gleufje binnen… hou je vast… een seconde open. Mijn mond viel open. Hoe dan? Papa en ik hebben zitten knoeien en zij deed het gewoon. Met een pinnetje. Ik was hoe dan ook opgelucht. Mijn SIM-kaart werd in mijn nieuwe toestel gestoken en dat was de start van het nieuwe tijdperk.

Na het overzetten van alles moest ik het ook terug herinrichten. Ik kom van een Huawei en heb nu een Samsung. Ik moest dus ook uitvogelen hoe je bijvoorbeeld je gedownloade apps op je scherm moest krijgen, hoe je mappen aanmaakt,… En dan nog overal opnieuw inloggen. Ook de bankapp, It’s me,… En dat is niet gewoon een mailadres en een wachtwoord, dat zijn heel veel stappen.

Al bij al heeft dit rotklusje toch vele uren geduurd, maar het is in orde. Hopelijk voor heel lang. 😉

We gingen afgelopen maand ook naar de verkiezingsconference van Jan Jaap van der Wal, maar daar komt nog een aparte blog over.

Liefs ❤
Kim